Caos Calmo (Ήρεμο χάος)

Μετά από τον αναπάντεχο χαμό της γυναίκας του, ο ήρωας που υποδύεται ο Νάνι Μορέτι, μεγαλοστέλεχος σε εταιρεία, κάθεται όλη τη μέρα σε ένα παγκάκι έξω από το σχολείο της κόρης του, περιμένοντάς την να σχολάσει για να πάνε στο σπίτι. Αυτή η ήρεμη αντίδραση στο σοκ της απώλειας θα τον κάνει να αντιμετωπίσει διαφορετικά τη ζωή, την εργασιομανία, τη σχέση του με την κόρη του και τους συναδέλφους του.

Πριν δέκα χρόνια, όταν κυκλοφόρησε το Caos Calmo, θα "έβλεπα" διαφορετικά το έργο. Σήμερα, νομίζω ανήκω σε αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι βρίσκουν πολλά σημεία επαφής με τον πρωταγωνιστή και μπορούν να ταυτιστούν σε γεγονότα και καταστάσεις. Ίσως η παθητική αντίδραση είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε κάποια στιγμή για να αποφορτιστούμε από τις πιέσεις της ζωής; Μήπως πρέπει να βρούμε την ισορροπία μέσα μας και να εστιάσουμε στα σημαντικά θέματα της ζωής μας;