Μια όχι και τόσο διάσημη ταινία του μεγάλου σκηνοθέτη Neil Jordan αποτελεί η The Butcher Boy, η οποία θαρρώ ότι πέρασε ψιλο-απαρατήρητη στην εποχή της, παρόλο που βραβεύτηκε και με το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ του Βερολίνου το '97. Και πρόκειται για ένα έργο που ήθελα να δω εδώ και καιρό, αλλά όλο το ανέβαλα. Ταινία με μικρά παιδιά (σχεδόν) πάντα μας αρέσει, και έτσι έκατσα να την παρακολουθήσω. Εδώ όμως μας προκύπτει ένα... διαολάκι το οποίο προσπαθεί να ξεφύγει από το δύσμοιρο οικογενειακό του περιβάλλον (τον μέθυσο πατέρα και την ψυχασθενή μητέρα) καταφεύγοντας σε κάτι απλό: την παιδική ξεγνοιασιά και το παιχνίδι. Η κοινωνική, θρησκευτική και οικογενειακή καταπίεση, μαζί με το γεγονός της απόπειρας αυτοκτονίας της μητέρας του θα τον οδηγήσει σε βίαιες αντιδράσεις και... παρανοϊκές αντιλήψεις, που κύριο στόχο θα έχουν τη γειτόνισσά του. Ο μόνιμος συνεργάτης του Jordan, ο Stephen Rea υποδύεται τον πατέρα και μικρός Eamonn Owens εντυπωσιάζει με την ερμηνεία του, τόσο που του δόθηκε ειδικό βραβείο στο φεστιβάλ του Βερολίνου για την ερμηνεία του. 
2 σχόλια:
Σίγουρα όχι και η πιο γνωστή, σίγουρα όμως και η καλύτερη ταινία του. Εξαιρετικό.
Όντως εξαιρετική ταινία όπου θυμάμαι όταν την είχα δει πριν από αρκετά χρόνια μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση. Δυστυχώς όπως είπες κι εσύ zisi δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή και αυτό οφείλεται κατά την γνώμη μου στην ιδιαιτερότητα του θέματος της ταινίας και με τον τρόπο που ο Neil Jordan το παρουσιάζει. Από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες όπου για μένα μεγαλούργησε την δεκαετία του ’90 με ταινίες όπως τα αριστουργηματικά “Συνέντευξη μ' έναν βρικόλακα” και “Το τέλος μιας σχέσης”, το σχεδόν αριστουργηματικό “The Crying Game” και τα πολύ καλά “The Butcher Boy” και “Michael Collins”.
4: Πολύ καλή
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
Δημοσίευση σχολίου