Πέμπτη επαγγελματική συνεργασία του ζευγαριού Dana Andrews και Gene Tierney αλλά η τρίτη που αποτελούν και οι δύο το πρωταγωνιστικό ζευγάρι. Στην σκηνοθεσία βρίσκουμε τον Otto Preminger, ολοκληρώνοντας έτσι το δημιουργικό τρίο που είχαμε και στη Laura.
Η ταινία Where the Sidewalk Ends είναι ένα αστυνομικό δράμα, ένα φιλμ-νουάρ με πρωταγωνιστή έναν σκληροτράχηλο αστυνομικό, που είχε πατέρα κακοποιό και πλέον μισεί οποιοδήποτε κακοποιό στοιχείο. Ο δύσκολος χαρακτήρας του τον βάζει συνέχεια σε μπελάδες. Στην προσπάθειά του να ανακρίνει έναν ύποπτο, θα τον σκοτώσει κατά λάθος. Θα προσπαθήσει να καλύψει το συμβάν πετώντας το πτώμα στο ποτάμι. Μετά θα γνωρίσει τη γυναίκα του θύματος και θα την ερωτευτεί. Αλλά τα προβλήματα δεν τελειώνουν καθώς η υπόθεση θα περιπλακεί με μια άλλη ενός γνωστού εγκληματία αλλά θα συλληφθεί ο πατέρας της κοπελιάς ως υπαίτιος της εξαφάνισης/φόνου του θύματος και κάπου εκεί ο πρωταγωνιστής μας θα αρχίσει να αμφιταλαντεύεται σχετικά με το τι πρέπει να κάνει. Να πει την αλήθεια και να μπει στη φυλακή ή να τα πάρει όλα σβάρνα μέχρι να συλλάβει/σκοτώσει τους αληθινούς κακοποιούς;
Από τα αρχικά credits της ταινίας, γραμμένα στο πεζοδρόμιο με κιμωλία, καταλαβαίνεις ότι η ταινία δεν θα είναι τυχαία. Και έτσι ακριβώς συμβαίνει. Παρακολουθούμε μία απ' τις πρώτες ταινίες στην οποία παρουσιάζεται ένα πιο ρεαλιστικό πρόσωπο για τους εκπροσώπους του νόμου. Κυρίως, η ταινία μάς παρουσιάζει έναν μοναχικό άνθρωπο που έβαλε στόχο ζωής να αντιμετωπίσειει τον υπόκοσμο αλλά έρχεται επίσης και σε κόντρα με τους ίδιους τους συναδέλφους του λόγω της τακτικής του. Ακολουθεί τους δικούς του —όχι και τόσο ηθικούς— κανόνες. Κάτι σχετικό θα δούμε καλύτερα και στο Detective Story του Wyler την επόμενη χρονιά. Παρά ταύτα, η παρούσα ταινία ανήκει —για τον υπογράφοντα— μέσα στις πέντε καλύτερες του Preminger. Καλά, αν αναλογιστούμε ότι στις τρεις πρώτες βάζουμε την Λάουρα, την Ανατομία ενός εγκλήματος και τη Θύελλα στη Γουάσινγκτον, τότε παίζει για τις θέσεις 4-5!
Η ταινία Where the Sidewalk Ends είναι ένα αστυνομικό δράμα, ένα φιλμ-νουάρ με πρωταγωνιστή έναν σκληροτράχηλο αστυνομικό, που είχε πατέρα κακοποιό και πλέον μισεί οποιοδήποτε κακοποιό στοιχείο. Ο δύσκολος χαρακτήρας του τον βάζει συνέχεια σε μπελάδες. Στην προσπάθειά του να ανακρίνει έναν ύποπτο, θα τον σκοτώσει κατά λάθος. Θα προσπαθήσει να καλύψει το συμβάν πετώντας το πτώμα στο ποτάμι. Μετά θα γνωρίσει τη γυναίκα του θύματος και θα την ερωτευτεί. Αλλά τα προβλήματα δεν τελειώνουν καθώς η υπόθεση θα περιπλακεί με μια άλλη ενός γνωστού εγκληματία αλλά θα συλληφθεί ο πατέρας της κοπελιάς ως υπαίτιος της εξαφάνισης/φόνου του θύματος και κάπου εκεί ο πρωταγωνιστής μας θα αρχίσει να αμφιταλαντεύεται σχετικά με το τι πρέπει να κάνει. Να πει την αλήθεια και να μπει στη φυλακή ή να τα πάρει όλα σβάρνα μέχρι να συλλάβει/σκοτώσει τους αληθινούς κακοποιούς;
Από τα αρχικά credits της ταινίας, γραμμένα στο πεζοδρόμιο με κιμωλία, καταλαβαίνεις ότι η ταινία δεν θα είναι τυχαία. Και έτσι ακριβώς συμβαίνει. Παρακολουθούμε μία απ' τις πρώτες ταινίες στην οποία παρουσιάζεται ένα πιο ρεαλιστικό πρόσωπο για τους εκπροσώπους του νόμου. Κυρίως, η ταινία μάς παρουσιάζει έναν μοναχικό άνθρωπο που έβαλε στόχο ζωής να αντιμετωπίσειει τον υπόκοσμο αλλά έρχεται επίσης και σε κόντρα με τους ίδιους τους συναδέλφους του λόγω της τακτικής του. Ακολουθεί τους δικούς του —όχι και τόσο ηθικούς— κανόνες. Κάτι σχετικό θα δούμε καλύτερα και στο Detective Story του Wyler την επόμενη χρονιά. Παρά ταύτα, η παρούσα ταινία ανήκει —για τον υπογράφοντα— μέσα στις πέντε καλύτερες του Preminger. Καλά, αν αναλογιστούμε ότι στις τρεις πρώτες βάζουμε την Λάουρα, την Ανατομία ενός εγκλήματος και τη Θύελλα στη Γουάσινγκτον, τότε παίζει για τις θέσεις 4-5!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου