Το DVD της ταινίας λέει: Χόλυγουντ. 1951... Επικίνδυνοι καιροί. Εποχή αμφισβήτησης. Ο αντικομμουνισμός στο φόρτε του! Η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών ψάχνει το παρελθόν, τις ενέργειες και τα φρονήματα όλων των ηθοποιών και των συντελεστών του κινηματογράφου! Αυτή ακριβώς την εποχή, ο προοδευτικός Πήτερ Άπλετον, ένας φιλόδοξος συγγραφέας και ανερχόμενος σεναριογράφος, χάνει την ταυτότητα του, την όμορφη ερωμένη του μαζί με τη μνήμη του, σε ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα! Βρίσκεται τυχαία σε μια όμορφη πόλη, στις ακτές της Βόρειας Καλιφόρνιας, όπου όλοι οι κάτοικοι από λάθος τον αναγνωρίζουν ως τον αγνοούμενο από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (!), γιο του ιδιοκτήτη του τοπικού κινηματογράφου! Μέσα σ' αυτόν τον κοινωνικό περίγυρο όμως και την επαρχιακή ατμόσφαιρα, θα βρει το κουράγιο, τη δύναμη και την αγάπη για ν' αρχίσει μια καινούργια ζωή! .
Ο Jim Carrey προσπάθησε, ο σκηνοθέτης Frank Darabont προσπάθησε, ο Martin Landau όμως ξεχώρισε μαζί με την... φωτογραφία της ταινίας. Ο Κινηματογράφος Ματζέστικ δεν βασίστηκε σε κάποια ιστορία του Στίβεν Κινγκ και αυτό είναι περίεργη υπόθεση για τον σκηνοθέτη που οι 3/4 ταινίες του είναι... based on a story by Steven King! Ένα ρητό λέει πως δε γίνεται να κρατάς πολλά καρπούζια σε μία μασχάλη. Αυτό ακριβώς έπαθε ο Darabont που προσπάθησε να συνδυάσει την κριτική στο Μακαρθισμό με τα τραύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την αγάπη για τον κινηματογράφο α λα Σινεμά ο Παράδεισος. Κάπου χάθηκε η μπάλα και τα 150 λεπτά της ταινίας είναι πολλά. Παρακολουθείται ναι μεν ευχάριστα, αλλά έχεις συνέχεια στο μυαλό ότι θα μπορούσε να είχε καλύτερη συνοχή και να γίνει μία πραγματικά μεγάλη ταινία. Αλλά...
Ο Jim Carrey προσπάθησε, ο σκηνοθέτης Frank Darabont προσπάθησε, ο Martin Landau όμως ξεχώρισε μαζί με την... φωτογραφία της ταινίας. Ο Κινηματογράφος Ματζέστικ δεν βασίστηκε σε κάποια ιστορία του Στίβεν Κινγκ και αυτό είναι περίεργη υπόθεση για τον σκηνοθέτη που οι 3/4 ταινίες του είναι... based on a story by Steven King! Ένα ρητό λέει πως δε γίνεται να κρατάς πολλά καρπούζια σε μία μασχάλη. Αυτό ακριβώς έπαθε ο Darabont που προσπάθησε να συνδυάσει την κριτική στο Μακαρθισμό με τα τραύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την αγάπη για τον κινηματογράφο α λα Σινεμά ο Παράδεισος. Κάπου χάθηκε η μπάλα και τα 150 λεπτά της ταινίας είναι πολλά. Παρακολουθείται ναι μεν ευχάριστα, αλλά έχεις συνέχεια στο μυαλό ότι θα μπορούσε να είχε καλύτερη συνοχή και να γίνει μία πραγματικά μεγάλη ταινία. Αλλά...
1 σχόλιο:
Για μένα το μόνο στραβοπάτημα στην καριέρα ενός πολύ σπουδαίου σκηνοθέτη που όμως εχει την τάση να περιφρονείται από τους "υπεράνω" κριτικούς, κι ας έχει κάνει απίστευτες ταινίες (SHAWSHANK REDEMPTION, GREEN MILE, THE MIST).
Υ.Γ.: Στην ψηφοφορία για σκηνοθέτες των '90s ο Καρ Βάι που ψήφισες δυστυχώς μόλις τώρα συνειδητοποίησα ότι δε μετράει μιας και έχει κάνει το ντεμπούτο του τέλη δεκαετίας '80!! Αν μπορείς άλλαξέ το.
Δημοσίευση σχολίου