Who Can Kill a Child ?

Ή αλλιώς Island of the Damned (όπως κυκλοφόρησε στο αμέρικα), ή Οι εγκληματίες του έτους 2000 (όπως πρωτοτιτλοφορήθηκε στο ελλάντα) η ταινία ¿Quién puede matar a un niño?. Πρόκειται για μία από τις καλύτερες ισπανικές ταινίες του παρελθόντος σκηνοθετημένη με έμπνευση από τον Ουρουγουανό σκηνοθέτη Narciso Ibáñez Serrador. Βασισμένη στο βιβλίο του Juan José Plans, η ταινία παραγωγής 1975 παρακολουθεί τις διακοπές ενός ζευγαριού εγγλέζων (με τη γυναίκα εγκυμονούσα), οι οποίοι αποφασίζουν να αφήσουν τις πολυπληθέστατες παραλίες της Μπεναβίς και να αναζητήσουν την ηρεμία στο απομακρυσμένο (και φανταστικό) νησάκι της Αλμανθόρα. Εκεί όμως θα βρεθούν σε ένα εξαφανισμένο από ενήλικες νησί με μοναδικούς κατοίκους τα παιδιά. Κάποια όμως γεγονότα και κάποια πτώματα δεξιά κι αριστερά θα τους οδηγήσουν στη σκέψη ότι τα παιδιά του νησιού δεν είναι και τόσο αθώα όσο φαίνονται.

Ξεκινώντας με ντοκυμενταρίστικες εικόνες από τις φρικαλεότητες των ενηλίκων σε διάφορους πολέμους (Άουσβιτς, Κορέα, Ταϊλάνδη, Βιετνάμ κλπ), η ταινία σε ενημερώνει ότι τα αθώα θύματα ήταν (και είναι) πάντα τα παιδιά. Η πορεία της ταινίας θα σας θυμίσει έντονα το Village of the Damned και θα έχουμε καταλάβει ότι ήρθε η ώρα της εκδίκησης. Αλλά ο σκηνοθέτης μας θα προχωρήσει το θέμα ακόμα παρά πέρα. Οι εικόνες ομορφιάς του νησιού μέσα στο εκτυφλωτικό καλοκαιρινό φως έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις φρικαλεότητες των παιδιών και συγχύζουν το μυαλό. Όπως έχει γραφεί κι αλλού, η ταινία μεταμορφώνει σιγά-σιγά το πανέμορφο θέρος συμβολικά και κυριολεκτικά σε επίγεια κόλαση. Τώρα, μπορεί κάποιες σκηνές με τα παιδιά ως θύτες και ως θύματα να σας φανούν ιδιαίτερα σκληρές, πρέπει να σας θυμήσουμε όμως πως βρισκόμαστε στη δεκαετία του '70· τη δεκαετία της αμβισβήτησης, του πειραματισμού και της απαισιοδοξίας. Το απόλυτα απαισιόδοξο φινάλε πάλι θα σας θυμήσει κάτι από Νύχτα των ζωντανών νεκρών, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα σας καρφωθεί μια για πάντα στο μυαλό, κάνοντας αυτή τη φιλμική εμπειρία —τουλάχιστον— αξέχαστη.