Judgment at Nuremberg

Μια από τις πιο διάσημες ταινίες (όχι μόνο της χρονιάς του ’61) για διάφορους λόγους, όπως το δύσκολο θέμα της, όπως το πλήθος των διάσημων ηθοποιών που συμμετέχουν αλλά και τα πολλά βραβεία για τα οποία προτάθηκε. Μια ταινία που νόμιζα ότι ασχολείται με τις δίκες των Ναζιστών αρχηγών. Εδώ έκανα ένα μικρό λάθος, καθώς ασχολείται με μία από τις πολλές δίκες που έγιναν αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου στη Νυρεμβέργη, και συγκεκριμένα με τη δίκη δικαστικών, που δεν επετέλεσαν καθόλου σωστά το έργο τους και έγιναν(;) πιόνα του καθεστώτος.

Από τους ερμηνευτές, έχουμε και λέμε: επικεφαλής αμερικάνος δικαστής ο Spencer Tracy. Κατήγορος ο στρατιωτικός Richard Widmark και συνήγορος ο Maximilian Schell. Ο Burt Lancaster υποδύεται τον γερμανό δικαστικό που έγινε υπουργός δικαιοσύνης τη ναζιστική περίοδο της Γερμανίας. Η Marlene Dietrich μια γερμανίδα αριστοκράτισσα, γυναίκα αξιωματικού που έχει πλέον ξεπέσει και προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί. Ο Montgomery Clift (λίγα χρόνια μετά το ατύχημά του και με εμφανή παραπάνω κιλά) έναν Γερμανό κουμουνιστή που υπέστει βασανιστήρια. Και η Judy Garland σε μικρή εμφάνιση βασικού μάρτυρα κατηγορίας, ξαναεμφανίστηκε στο πανί ύστερα από αρκετά χρόνια και πολλά ναρκωτικά και ποτά (επίσης με πολλά κιλά). Ο νεαρός τότε William Shatner κάνει μια από τις πρώτες του εμφανίσεις, πριν γίνει διάσημος ως τηλεοπτικός Mr. Kirk.

Παραγωγός και σκηνοθέτης ο Stanley Kramer που εκείνη την εποχή δύσκολα έφτιαχνε μέτριο έργο. Η δικαστική διαμάχη μονοπωλεί το έργο, αλλά τα τόσα που λέγονται δεν αφήνουν κανένα αδιάφορο και οι τρεις ώρες του έργου κυλάνε πολύ γρήγορα. Ειδικά τη στιγμή που ο κατήγορος δείχνει στο δικαστήριο σκηνές από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι, κι ας τα έχεις δει κι αλλού αυτά. Η ταινία Judgment at Nuremberg απέσπασε έντεκα υποψηφιότητες για όσκαρ: μεταξύ αυτών καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας για τον Kramer, ο Tracy και ο Schell στην κατηγορία του α’ ανδρικού, ο Clift για β’ ανδρικό, η Garland β’ γυναικείου, κερδίζοντας τελικά του σεναρίου και της εμηνείας για τον Schell, όντας ο πρώτος ηθοποιός που κερδίζει αυτό το βραβείο και το όνομά του εμφανίζεται πέμπτο στους τίτλους. Και ένα ενδιαφέρον στοιχείο: ο εντεκάλεπτος μονόλογος του δικαστή Tracy στο τέλος του έργου γυρίστηκε με τη μία.