Ο John Frankenheimer μάς έδωσε μερικές από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του '60. Μετά ήρθε η... κατιούσα. Μια από τις ελάχιστες αναλαμπές του, αποτέλεσε η νεο-νουάρ ταινία παραγωγής 1986 52 Pick-Up, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Elmore Leonard. Ο Roy Scheider είναι πετυχημένος μηχανικός, με τη βίλα του και την όμορφη σύζυγό του, που υποδέται η Ann-Margret. Έχει όμως και μια περιπέτεια με μια νεαρά που είναι μπλεγμένη στο ροζ κύκλωμα. Οι τρεις «φίλοι» και «εργοδότες» τής οποίας, όμως, θα εκμεταλλευτούν την απιστία του, ζητώντας του λεφτά για να σβήσουν όλες τις αποδείξεις που έχουν καταγράψει σε βίντεο. Όταν δεν υπακούσει την πρώτη φορά, θα του στείλουν ένα δεύτερο βίντεο με τον αληθινό φόνο (snuff βίντεο;)της κοπελιάς και θα μπουν στο σπίτι του απειλώντας τη γυναίκα του. Η οικογενειακή ευτυχία θα καταρρεύσει και ο ίδιος θα αναγκαστεί να πέσει στο επίπεδό τους για να καταφέρει να τους αντιμετωπίσει. Μπορεί να σας φανεί πολύ εύκολο το ότι τους ανακαλύπτει αμέσως. Ο σκηνοθέτης όμως θέλει να ασχοληθεί με το έξυπνο παιχνίδι που θα αρχίζει να παίζει ο Scheider βάζοντας λόγια και φέρνοντάς τους αντιμέτωπους μεταξύ τους. Και αφού έχει χωθεί τόσο, θα πρέπει να κάνει και το βήμα παραπάνω και να γίνει ένα με τους εγκληματίες. Και ο τίτλος, πού κολλάει; 52 χιλιάρικα μόνο είναι το ποσό που μπόρεσε να μαζέψει ο Scheider για να ξεπληρώσει τους κακοποιούς. Σκοτεινό εργάκι μέσα στο ηλιόλουστο Λος Άντζελες. Σίγουρα δεν αποτελεί καμιά επιτομή στο είδος, αλλά έχει τις στιγμές του. Η απορία μου πάντως είναι πώς η ελευθερία του να δείχνεις περισσότερο γυμνό και περισσότερη βία, αποτέλεσε τροχοπέδη σε κάποιους δημιουργούς, όταν στο παρελθόν με τη λογοκρισία πάνω από τα κεφάλια τους δημιουργούσανε πιο στιβαρά δραματικά έργα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου