Έναν διευθυντή τράπεζας υποδύεται ο Walter Huston, ο οποίος δουλεύει για τον άνθρωπο και όχι για τα κέρδη. Προσλαμβάνει ακόμα και αποφυλακισμένους για να τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία και γνωρίζει όλους τους επιχειρηματίες που βοηθάει με δάνεια. Αντιδράει στη συγχώνευση που θέλουν να κάνουν οι μεγαλομέτοχοι (φοβούμενοι μη χάσουν τα λεφτά τους) και κρατάει την τράπεζα στο προφίλ που έχει ο ίδιος στήσει. Μια ληστεία όμως που θα γίνει εκ των έσω θα δυσφημίσει την τράπεζα, θα βάλει σε κίνδυνο το γάμο του και θα υποψιαστούν τον φίλο του Pat O'Brien επειδή και μόνο είχε προηγούμενα με το Νόμο. Οι φήμες για το ποσό της ληστείας θα διαδοθούν και θα τρομοκρατήσουν τον κόσμο. Φοβούμενοι ότι θα χάσουν τα λεφτά τους, ορμάνε στην τράπεζα για να τα σηκώσουν και ο άνευ λόγου πανικός ξεκινάει. Εξ ου και ο τίτλος American Madness. Η λύση τελικά θα έρθει από τους φίλους του Huston, που θα σώσουν την κατάσταση με καταθέσεις. Βρισκόμαστε φυσικά στο ουμανιστικό σύμπαν του σκηνοθέτη Frank Capra ο οποίος χειρίζεται με απίστευτη δεξιοτεχνία την ενδιαφέρουσα πλοκή και παραδίδει μαθήματα οικονομίας. Οι σκηνές του πανικού είναι πλέον από τις πιο χαρακτηριστικές και ανταποκρίνονται αρκετά στην πραγματικότητα που έζησε η Αμερική λίγα χρόνια πριν με το κραχ του '29. Το «αρχαίο» αυτό έργο έχει πολλά να διδάξει ακόμα και σήμερα στους αιμοσταγείς καπιταλιστές, τραπεζικούς κ.λ.π. για τον κώδικα ηθικής με τον οποίο θα έπρεπε να δουλεύουν. 
2 σχόλια:
Καλησπέρα.
Πολύ καλή και συνόπτικη η παρουσίαση της ταινίας! Μα κυρίως το να παρουσιάζεις παλιές ταινίες -σε μια εποχή που μας παρασύρει εύκολα το κύμα των νέων κυκλοφοριών που είναι γεμάτες βία, ταχύτητα και εξωτερική δράση σε σημείο που μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι αυτό είναι (μόνο) τι σινεμα- είναι άξια συγχαρητηρίων. Έχω γνωρίσει πολλές ταινίες κατα καιρούς μέσα από το ιστολόγιό σου. Αρκετές τις είχα δει, κάποιες άλλες θα τις ψάξω.
Ο Kapra έχει δώσει πολύ δυνατές ταινίες, αν και προσωπικά δεν θεωρώ την συγκεκριμένη ως μια από τις καλύτερές του.
ΥΓ. Να γράφετε περισσότερο για σινεμα, για το οπτικό του κομμάτι, και όχι μόνο για την υπόθεση της ταινίας. Φιλικα..
Θα έλεγα ότι αυτή η ταινία αποτέλεσε την ανεπίσημη αρχή της λαμπρής καριέρας του Κάπρα που μας έδωσε τα αριστουργήματα στις δεκαετίες του '30 και του '40. Και γω πάντως προτιμώ τα μετέπειτα έργα του.
Να κάνω και τη μικρή μου εξομολόγηση: δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου ούτε κάποιος σπουδαγμένος σε συγγραφικά/φιλολογικά θέματα οπότε οι περισσότερες αναρτήσεις γράφονται αυθόρμητα από τον απλοϊκό μου εγκέφαλο σε μια προσπάθεια αφενός να θυμάμαι τι ταινίες έχω δει (εξ ου και η εξιστόρηση της υπόθεσης) και αφετέρου να συστήσω μερικές σε όποιον μπορεί να ενδιαφέρεται.
Φίλε fidelio, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Δεν περίμενα ποτέ αυτό το μπλογκ με τις ταινίες που ανεβάζω να έχει απήχηση.
Δημοσίευση σχολίου