Το αμέσως επόμενο πρότζεκτ του Sam Peckinpah, μετά την επική Άγρια Συμμορία αποτέλεσε ένα άλλο γουέστερν, το The Ballad of Cable Hogue. Εδώ όμως τα πράματα είναι πιο χαλαρά, τα κωμικά στοιχεία έχουν τον πρώτο ρόλο και το αποτέλεσμα είναι μια εντελώς περίεργη ταινία. Ο Jason Robards υποδύεται τον Cable Hogue του τίτλου, έναν άξεστο καιροσκόπο και ολίγον τι δειλό, που αφήνεται από τους «συντρόφους» του στην έρημο χωρίς νερό. Στην προσπάθεια να βγει από την έρημο πέφτει σε μια μικρή λακούβα με νερό. Ανάκαλυψε κατά λάθος το μοναδικό μέρος του αχανούς ερημικού τόπου στο οποίο αναβλύζει νερό. Και αφήνοντας κατά μέρος τη σκέψη για εκδίκηση, αποφασίζει πανέξυπνα να επωφεληθεί από αυτό, δημιουργώντας έναν σταθμό ξεκούρασης και ανεφοδιασμού για τα καραβάνια, τα άλογα και τους ανθρώπους. Ο Peckinpah παίζει με τα στερεότυπα του γουέστερν και την χριστιανικότητα των αποίκων και βάζει τον Hogue να βρίσκει τον έρωτα στο πρόσωπο μιας πόρνης. Η δίψα για χρυσό στην Άγρια Δύση υπερνικιέται από την αληθινή δίψα για νερό και μεις παρακολουθούμε την επίτευξη του αμερικανικού ονείρου μέσα στο πουθενά. Όντας διορατικός, στο τέλος της ταινίας θα δει τον ερχομό του πολιτισμού και το τέλος της επιχείρησής του. Η μπαλάντα προς τιμή του, όπως λέει ο τίτλος, θα κλείσει την ταινία που παρακολουθήσαμε ευχάριστα, αλλά να πούμε ότι δεν μας άφησε και καμιά ιδιαίτερη αίσθηση. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου