Sanshô dayû (Sansho the bailiff/Επιστάτης Σάνσο)

Γνωριμία με το γιαπωνέζικο σινεμά του Kenji Mizoguchi και αφετηρία αποτελεί η ταινία εποχής Sansho the bailiff, η οποία αφηγείται την τραγική ιστορία δύο παιδιών που ταξιδεύοντας με τη μητέρα τους για να συναντήσουν τον εξόριστο αξιωματούχο πατέρα τους, απαγάγονται και πωλιούνται ως δούλοι στον μεγαλοκτηματία Sansho. Ελάχιστα εμφανίζεται στο έργο ο χαρακτήρας του Sansho καθώς ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται στο αγόρι και το κορίτσι που από μικρά παιδιά ενηλικιώνονται μέσα στο στυγνό περιβάλλον δουλικής εργασίας και βίας. Όταν δραπετεύσει το αγόρι, θα βρεθεί στην πρωτεύουσα και θα κερδίσει πίσω τον τίτλο που είχε ο πατέρας του. Με τη δύναμη της εξουσίας, θα επιστρέψει για να ελευθερώσει τους δούλους και να ταπεινώσει τον Sansho, αλλά και να ανακαλύψει τη χαμένη μητέρα του. Η ταινία του Mizoguchi παρουσιάζει ουμανιστικά μηνύματα και ανθρωπιστικές/σοσιαλιστικές ιδέες ανήκουστες για την εποχή Heian που διαδραματίζεται το έργο (800-1200 μΧ). Κέρδισε τον Αργυρό Λέοντα στο φεστιβάλ της Βενετίας το 1954.

The Reflecting Skin (Το διάφανο δέρμα)

Μέσα από την οπτική γωνία του μικρού πρωταγωνιστή, παρακολουθούμε μία «περίεργη» ιστορία με επίκεντρο μία προβληματική οικογένεια που ζει στην αμερικανική ενδοχώρα αρχές της δεκαετίας του ’50. Οι εξαφανίσεις μικρών παιδιών στην περιοχή θα πυροδοτήσουν τις όλο και πιο δυσάρεστες εξελίξεις στην ταινία μας. Και το κόλλημα του μικρού με το ότι η χήρα γειτόνισσα τους είναι «βαμπίρ» θα κάνει τα πράγματα ακόμα πιο πολύπλοκα. Θαυμάσια φωτογραφία και πανέμορφα πλάνα από τον ανεξάρτητο Philip Ridley, σε μία δραματική ταινία παιδικής φαντασίωσης με στοιχεία θρίλερ. Στο έργο εμφανίζεται και ο μεγάλος αδερφός του παιδιού με τη μορφή του Viggo Mortensen, πολλά χρόνια πριν γίνει ο Άραγκορν, την εποχή που επέλεγε και εμφανιζόταν σε ανεξάρτητα καλτ εργάκια. Ridley και Viggo συνεργάστηκαν μαζί και στην επόμενη ταινία του πρώτου, στο The Passion of Darkly Moon. Σημειώστε, τέλος, ότι το The Reflecting Skin ήταν στη λίστα του περιοδικού Σινεμά με τις 100 καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του '90.

Incendies (Μέσα από τις φλόγες)

Η εκκίνηση του δράματος για τα δύο δίδυμα αδέρφια από τον Καναδά γίνεται με την ανάγνωση της διαθήκης της μητέρας τους. Η οποία διαθήκη είναι ουσιαστικά μία ανάθεση αποστολής προς τα παιδιά να ανακαλύψουν τον αδερφό που ποτέ δεν ήξεραν ότι είχαν και τον πατέρα τους που νόμιζαν ότι είχε πεθάνει. Η αναζήτηση θα τους φέρει στη βασανισμένη χώρα καταγωγής της μητέρας, μία άγνωστη χώρα της Μέσης Ανατολής που έζησε τη βία του Εμφυλίου. Μέσα από συνεχή φλασμπάκ και υποδειγματική ξεδίπλωση της πλοκής, ξετιλύγεται το νήμα του μυστηρίου σχετικά με το άγνωστο, ταραχώδες παρελθόν της μητέρας και παράλληλα παρακολουθούμε τις καταστροφές και τις αιματηρές συνέπειες της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Αν και η χώρα δεν κατανομάζεται ποτέ, «κάνει μπαμ» ότι πρόκειται για τον πολυτάραχο Λίβανο των δεκαετιών του '70 και του '80. Η κατάληξη του δράματος θα φέρει τα δίδυμα πίσω στον Καναδά· η αλήθεια θα έχει λάμψει αλλάζοντας τις ζωές τους για πάντα.

Υποψήφιο για όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (την ίδια χρονιά με τον Κυνόδοντα του Λάνθιμου) η καναδέζικη παραγωγή του σπουδαίου Denis Villeneuve Incendies (βασισμένη στο ομότιτλο θεατρικό του Wajdi Mouawad) κέρδισε δεκάδες άλλα βραβεία. Και η «θλιμμένη» μουσική των Radiohead απλά κολλητική.