Στην αίθουσα 2 του Ολύμπιον, την άνοιξη του 2000, ανακαλύψαμε το αριστούργημα του Vittorio De Sica, τον Κλέφτη των ποδηλάτων, σε επανέκδοση με αποκατεστημένη κόπια. Οι συγκρίσεις του παλιού ιταλικού κινηματογράφου με τον εγχώριο (των περασμένων δεκαετιών) πολλές, αλλά τέτοια συγκίνηση δε θυμάμαι να έχω νιώσει σε δικιά μας ταινία, ως ενήλικας.
Flesh + Blood (1985, Paul Verhoeven) +2
Πριν από 18 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου