Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Celui Qui doit Mourir (Ο Χριστός ξανασταυρώνεται)

Για τον Ζυλ Ντασέν ήταν το Ριφιφί και για την Μελίνα Μερκούρη η Στέλλα του Κακογιάννη. Γνωρίστηκαν στις Κάννες το 1955 και από κει ξεκίνησε ένας έρωτας μεγάλος. Ο Ντασέν αρχίζει να ασχολείται με την ελληνική κουλτούρα. Το '56 κατεβαίνουν στην Κρήτη και αρχίζουν να κινηματογραφούν το πασίγνωστο έργο του Νίκου Καζαντζάκη, «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», το οποίο τιτλοφόρησαν Celui Qui doit Mourir, δηλαδή «αυτός που πρέπει να πεθάνει». Ήταν μια δύσκολη εποχή για να βάλεις τον τίτλο του βιβλίου του Καζαντζάκη πάνω στη μαρκίζα (ενώ σήμερα είναι;).

Η ιστορία παρουσιάζει τους κατοίκους της Λυκόβρυσης, ενός μικρού χωριού της Ανατολίας, οι οποίοι κάθε 7 χρόνια επιλέγουν μερικούς συγχωριανούς για να αναπαριστήσουν τα πάθη του Χριστού τη Μεγ. Εβδομάδα. Υπάρχει ο Ιησούς, οι Απόστολοι, ο Ιούδας, η Μαγδαληνή. Ο ερχομός όμως κάποιων ξεριζωμένων, πεινασμένων και φτωχικών Ελλήνων από άλλο χωριό που έκαψαν οι Τούρκοι, με αρχηγό τον παπα-Φώτη, θα αναταράξει την ηρεμία του χωριού. Ο παπα-Γρηγόρης της Λυκόβρυσης, όμως, μαζί με τους προύχοντες θα τους διώξει κακήν κακώς συκοφαντώντας τους κι αυτοί οι πεινασμένοι άθλιοι θα καταφύγουν στο διπλανό βουνό βρίσκοντας καταφύγιο στις σπηλιές. Κάτω από τον εκτυφλωτικό ελληνικό ήλιο ο Ντασέν θα ξεγυμνώσει τον ψυχισμό των πρωταγωνιστών, θα φανερώσει το αληθινό τους πρόσωπο και δεν θα αφήσει τίποτα κρυφό. Ο τραυλός «Ιησούς» μαζί με τους «Απόστολους» θα λυπηθούν και θα προσπαθήσουν να βοηθήσουν τους κατατρεγμένους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα αλλά θα βρούνε μπροστά τους τα εμπόδια της εξουσίας. Ο φθόνος, η περηφάνεια, η απληστεία και η αχαριστία θα βρεθούν αντιμέτωπες με την καλοσύνη, την ανιδιοτελή προσφορά, την ελεημοσύνη και την φιλανθρωπία.

Σπουδαία καταγραφή των ανθρώπινων παθών μέσα από πλήθος χαρακτήρων, που σκιαγραφεί πετυχημένα ο Ντασέν. Αναγκαστικά αφαίρεσε κάποιες σκηνές του βιβλίου και μείωσε κάποιους χαρακτήρες, άλλαξε και λίγο το τέλος δίνοντας περισσότερη επαναστατική νότα στο έργο μειώνοντας λίγο το θρησκευτικό στοιχείο. Παρά τα γαλλικά της ταινίας, αυτοί οι Γάλλοι πρωταγωνιστές ενσωματώνονται τέλεια στο κλίμα της ταινίας, φτιάχνοντας μια ταινία πιο «ελληνική» από πολλές άλλες δήθεν παραγωγές. Αναζητήστε την, ή ψάξτε την στο πρόγραμμα του καναλιού της Βουλής!

3 σχόλια:

Chris Karpis είπε...

Πρόσφατα έμαθα για αυτή την ταινία, και θέλω πολύ να τη δώ !
Πολυαγαπημένος σκηνοθέτης ο Ντασσέν.
Νομίζω την προσφέρει αυτή τη βδομάδα κάποια εφημερίδα, κάποιο περιοδικό.

Simurgh είπε...

Υπάρχει και στο ιντερνετ η ταινία. Αν και δε με ενθουσίασε.

zisis είπε...

Αγαπημένος συγγραφέας ο Καζαντζάκης κι αγαπημένος σκηνοθέτης ο Ντασέν, οπότε είμαι λίγο "προκατειλημμένος"!

Την προβάλει ξανά η Βουλή-TV τη Μ. Τρίτη 19/4.