Όσοι πιο πολύ, τόσο πιο καλά, μας λέει ο αμερικανικός τίτλος The More the Merrier της ταινίας του George Stevens από το 1943. Κι αυτό επειδή εκείνη την περίοδο (καταμεσής του πολέμου) η Ουάσινγκτον βρίθει από κόσμο, δεν υπάρχει δωμάτιο ούτε για δείγμα, κι ο κόσμος νοικιάζει τα ελεύθερα δωμάτια των σπιτιών του για να βοηθήσει στην κατάσταση. Έτσι η Jean Arthur αποφασίζει να νοικιάσει το μισό της σπίτι, ένα δωμάτιο δηλαδή στον ηλικιωμένο Charles Coburn, κι αυτός μετά να επινοικιάσει το μισό του μισού του στον γοητευτικό νεαρό Joel McCrea. Η συμβίωση αυτού του τριγώνου θα προξενήσει τη βάση των κωμικών καταστάσεων της ταινίας μας αλλά και την αφετηρία της δημιουργίας του απαραίτητου ειδυλλίου μεταξύ των νεαρών, με τον Coburn να τους «παίζει» έτσι ώστε να τους φέρει πιο κοντά. Δεν είναι η ταινία που θα σας αλλάξει τη ζωή, είναι όμως μια ευχάριστη πρόταση για να παρακολουθήσετε μια ρομαντική κωμωδία μιας κάποιας εποχής, με παλιά/διαφορετικά ήθη και έθιμα απ' ό,τι σήμερα, αν δεν είστε φαν δηλαδή των ταινιών της κλασικής εποχής του Χόλιγουντ. Να πούμε επίσης ότι η ταινία προτάθηκε για έξι όσκαρ: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, δύο για το σενάριο (ένα για τους σεναριογράφους και ένα για τους δημιουργούς της πρωτότυπης ιστορίας), α' γυναικείου ρόλου για την Arthur (η μοναδική της υποψηφιότητα) και β' ανδρικού ρόλου για τον Coburn, το οποίο κέρδισε κιόλας. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου