Η μόδα της ψυχανάλυσης μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο «χτύπησε» τις ΗΠΑ και αυτό φαίνεται και από τον κινηματογράφο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ταινία του '47 με τίτλο High Wall, που θα έπρεπε καλύτερα να τιτλοφορηθεί ως homicidal. Αφού αυτός είναι ο χαρακτηρισμός που δίνουν στον πρωταγωνιστή Robert Taylor επειδή τον συνέλαβαν για το φόνο της γυναίκας του, μέσα στο σπίτι του εργοδότη της Herbert Marshall, χωρίς να θυμάται πώς και τι έκανε. Θα κλειστεί σε ίδρυμα για παρακολούθηση και με τη βοήθεια μιας όμορφης, νεαρής, αλλά και καπάτσας γιατρού θα προσπαθήσει να βρει την αλήθεια και, κυρίως, να αποδείξει την αθωώτητά του για να μπορέσει να αντικρύσει ξανά το μικρό του παιδί. Οι περιπέτειες που θα ακολουθήσουν είναι λίγο-πολύ προβλεπόμενες, η χρήση της ύπνωσης θα αποτελέσει το εργαλείο του σκηνοθέτη για να παίξει με τα φλάσμπακ, προσθέτουμε λίγα στοιχεία και από ταινίες φυλακών αλλά στο σύνολό της ακολουθεί τις επιταγές των λοιπών νουάρ ταινιών με τον παγιδευμένο ήρωα. Μοιάζει λίγο με το Spellbound του Χίτσκοκ, και χωρίς να πρόκειται για κάποιο σπουδαίο έργο, τουλάχιστον δεν είναι κακό και παρακολουθείται άνετα. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου