Ikiru (Ο καταδικασμένος)

Δημόσιος υπάλληλος σε διευθυντική αλλά... άχαρη θέση, με 30 χρόνια στο ίδιο πόστο να κάνει τα ίδια πράματα, μαθαίνει ότι έχει καρκίνο στο στομάχι και του μένουν μόνο 6 μήνες ζωής. Αυτό το συγκλονιστικό νέο θα τον ταρακουνήσει και θα αποφασίσει να αρχίσει να ζει. «Να ζεις» σημαίνει ο γιαπωνέζικος τίτλος Ikiru που εμείς το μεταφράσαμε «Ο καταδικασμένος». Τις πρώτες μέρες ο πρωταγωνιστής μας θα ενδώσει για πρώτη φορά σε τραπεζώματα, στο αλκοόλ, σε βόλτες σε περίεργα μαγαζιά και μπαράκια. Θα κάνει παρέα με μια μικρότερη κοπελιά, η οποία κάποια στιμή θα του δώσει το νόημα της υπόλοιπης ζωής του. Και ο μεγάλος Κουροσάβα, ενώ θα έχει πεθάνει ο πρωταγωνιστής μας, θα βάλει όλους τους γνωστούς του να μιλάνε γι'αυτόν την ημέρα της κηδείας του και να προσπαθούν να βγάλουν άκρη από την περίεργη συμπεριφορά του διευθυντή τους τελευταίους μήνες της ζωής του. Σιγά-σιγά (και με τη βοήθεια του αλκοόλ) θα ξετυλιχτεί το νήμα των τελευταίων στιγμών της ζωής του, εμείς θα δούμε σε μορφή φλάσμπακ και όλοι θα κατανοήσουμε πως προσπάθησε να «φτιάξει» κάτι που θα έχει νόημα και θα μείνει παρακαταθήκη για το μέλλον. Σ'αυτό το τελευταίο μισάωρο, ο Κουροσάβα παρουσιάζει τους διεφθαρμένους και αργόσχολους μηχανισμούς του δημοσίου στην Ιαπωνία του '50. Κάτι που σοκάρει τον απλό θεατή, εκτός αν είναι Έλλην και συγκρίνει αυτές τις εικόνες του '50 με αυτές της δικιάς του χώρας εν έτη 2010. Άλλο ένα αριστούργημα από τον μεγάλο ιάπωνα σκηνοθέτη.