Κέντρο της ιστορίας μας είναι το εξοχικό σπίτι που λέγεται Howards End και γύρω από αυτό (κυριολεκτικά και μεταφορικά) περιπλέκονται οι διάφορες ιστορίες τριών οικογενειών· των πλουσιών και σνομπ Γουίλκοξ, των πλουσίων-καλλιεργημένων Σλέγκελ και των φτωχών Μπαστ. Η μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του E.M. Forster ήταν πετυχημένη επειδή ήταν πολύ κινηματογραφική από τον James Ivory και τη σχεδόν μόνιμη συνεργάτη και σεναριογράφο Ruth Jhabvala. Ο Ivory μ' αυτήν την ταινία και την επόμενη (τα Απομεινάρια μιας ημέρας, με τους ίδιους πρωταγωνιστές) έφτασε στην κορύφωση της καριέρας του. Έρωτες, πάθη, εμμονές, μυστικά μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον της βικτωριανής εποχής. Το εισαγωγικό 20λεπτο μπορεί να φαίνεται «βαρετό», σε βάζει όμως χαλαρά στο κλίμα της εποχής. Στην πορεία, με τις απανωτές εξελίξεις και ανατροπές, αγωνιάς να δεις το τέλος, τις επιλογές και τις αποφάσεις των πρωταγωνιστών. Εκπληκτική δουλειά σε όλους τους τομείς (φωτογραφία, κουστούμια, σκηνικά κλπ). Η ανασύσταση της εποχής είναι τόσο όμορφα ρεαλιστική. Πολλές υποψηφιότητες για βραβεία, κέρδισε τελικά τα όσκαρ σεναρίου, σκηνικών και α' γυναικείου ρόλου για την Emma Thompson.
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009
Howards End
Τάδε έφη zisis at 11:45
Labels: 1992, Anthony Hopkins, Emma Thompson, James Ivory, Vanessa Redgrave
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Ίσως κάπως υπερβολικά ακαδημαϊκή, αλλά ταυτόχρονα κι από τις πιο ωραίες ταινίες του Άιβορι, πολύ προσεγμένη σκηνοθετικά και σκηνογραφικά. Η δε Έμμα Τόμπσον σε μια από τις καλύτερες γυναικείες ερμηνείες που έχω δει ποτέ μου γενικά!
Δημοσίευση σχολίου