Την παλιοπαρέα του Τρελού θηριοτροφείου μάζεψε ο Steven Spielberg το 1979 και προσπάθησε να την... τιθασσέψει. Η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του ήταν η 1941 από μια ιδέα του Robert Zemeckis, ο οποίος έγραψε και το σενάριο. Στα ελληνικά τιτλοφορήθηκε ως «Από πού πάνε για Χόλιγουντ, παρακαλώ;». Ήταν μια κωμική σάτιρα γύρω από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και το φόβο των Αμερικανών για μία επικείμενη επίθεση από τους Ιάπωνες μετά την καταστροφή του Περλ Χάρμπορ. Απίστευτες χαζές και κωμικές καταστάσεις συμβαίνουν στην Καλιφόρνια από πολίτες και στρατιώτες καθώς οχυρώνονται για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Και για... καλή τους τύχη, ένα ιαπωνικό υποβρύχιο με τρελαμένο καπετάνιο θέλει να χτυπήσει το Χόλιγουντ για εντυπωσιασμό.Παρόλο που δεν ήταν εμπορική αποτυχία, η ταινία θεωρήθηκε ως η πρώτη μεγάλη αποτυχία του Σπίλμπεργκ, σε σύγκριση με τις προηγούμενες δύο τεράστιες επιτυχίες του. Επιπρόσθετα, το πρώτο μισό του έργου δεν προκαλεί αβίαστο γέλιο και κοιτάς συνέχεια το ρολόι με τη σκέψη ότι η συνολική διάρκεια είναι 140 λεπτά! Σιγά-σιγά όμως τα πράγματα συμμαζεύονται και, καθώς οδηγούμαστε προς την κλιμάκωση του έργου, ο Σπίλμπεργκ δείχνει το ταλέντο στη δημιουργία απίστευτων σκηνών. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι σκηνές με το τρίκυκλο και τον τροχό του λούνα παρκ αποτέλεσαν πρώτης τάξης υλικό που τα χρησιμοποίησε με καλύτερο τρόπο δύο χρόνια μετά στον Ιντιάνα Τζόουνς. Προσθέστε και την τρελαμένη ερμηνεία του John Belushi, ο οποίος με κάνει και γελώ μόνο που τον βλέπω, και την αυτοπαρωδική σεκάνς από τα Σαγόνια που ξεκινάει το έργο και έχετε μια ταινία που παρακολουθείται παραπάνω από ευχάριστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου