The Out-of-towners (Οι επαρχιώτες)

Με αεροπλάνα (τρένα) και βαπόρια, που λέει και το γνωστό τραγούδι. Κάπως έτσι, ο Jack Lemmon με τη γυναίκα του ξεκινάνε από την κωμόπολή της για να πάνε στη Νέα Υόρκη για συνέντευξη σε νέα δουλειά. Μόνο που η ομίχλη στο αεροδρόμιο της ΝΥ θα τους στείλει στη Βοστόνη. Από τη Βοστόνη μετά βίας θα προλάβουν το τρένο. Θα φτάσουν νύχτα στην αμερικανική μητρόπολη, πεινασμένοι, μέσα στην καταρρακτώδη βροχή, με όλα τα ξενοδοχεία να είναι γεμάτα, στην οποία έχει κηρυχτεί γενική απεργία στα μέσα μεταφοράς! Οι αναποδιές, η μια μετά την άλλη, δεν λένε να σταματήσουν: κλέφτες, κυνηγητό κακοποιών μαζί με τους αστυνομικούς, να τριγυρνάνε στο Σέντραλ Παρκ χωρίς παπούτσια. Ο Lemmon αρχίζει να τα παίρνει στο κρανίο και η καημένη η γυναίκα υπομένει στωικά τα πάντα ελπίζοντας σε ένα καλύτερο... τι; Το Out-of-towners έγραψε ο Neil Simon κατευθείαν για τον κινηματογράφο, βάζοντας όλα τα κακά και ανάποδα μιας μητρόπολης να τα πάθει το πρωταγωνιστικό μας ζευγάρι. Ενδιαφέρουσα κωμική ταινία, με τον Lemmon να δίνει άλλη μια σπιρτόζικη και... τσιτωμένη ερμηνεία. Δίπλα του η Sandy Dennis, που είδαμε και στο Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ, που έφυγε πολύ νωρίς απ'τη ζωή το 1992, μόλις στα 54 της. Τώρα το ριμέικ με τον Στιβ Μάρτιν και την Γκόλντι Χόουν, δεν το έχουμε δει και δεν μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις.

Judgment at Nuremberg

Μια από τις πιο διάσημες ταινίες (όχι μόνο της χρονιάς του ’61) για διάφορους λόγους, όπως το δύσκολο θέμα της, όπως το πλήθος των διάσημων ηθοποιών που συμμετέχουν αλλά και τα πολλά βραβεία για τα οποία προτάθηκε. Μια ταινία που νόμιζα ότι ασχολείται με τις δίκες των Ναζιστών αρχηγών. Εδώ έκανα ένα μικρό λάθος, καθώς ασχολείται με μία από τις πολλές δίκες που έγιναν αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου στη Νυρεμβέργη, και συγκεκριμένα με τη δίκη δικαστικών, που δεν επετέλεσαν καθόλου σωστά το έργο τους και έγιναν(;) πιόνα του καθεστώτος.

Από τους ερμηνευτές, έχουμε και λέμε: επικεφαλής αμερικάνος δικαστής ο Spencer Tracy. Κατήγορος ο στρατιωτικός Richard Widmark και συνήγορος ο Maximilian Schell. Ο Burt Lancaster υποδύεται τον γερμανό δικαστικό που έγινε υπουργός δικαιοσύνης τη ναζιστική περίοδο της Γερμανίας. Η Marlene Dietrich μια γερμανίδα αριστοκράτισσα, γυναίκα αξιωματικού που έχει πλέον ξεπέσει και προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί. Ο Montgomery Clift (λίγα χρόνια μετά το ατύχημά του και με εμφανή παραπάνω κιλά) έναν Γερμανό κουμουνιστή που υπέστει βασανιστήρια. Και η Judy Garland σε μικρή εμφάνιση βασικού μάρτυρα κατηγορίας, ξαναεμφανίστηκε στο πανί ύστερα από αρκετά χρόνια και πολλά ναρκωτικά και ποτά (επίσης με πολλά κιλά). Ο νεαρός τότε William Shatner κάνει μια από τις πρώτες του εμφανίσεις, πριν γίνει διάσημος ως τηλεοπτικός Mr. Kirk.

Παραγωγός και σκηνοθέτης ο Stanley Kramer που εκείνη την εποχή δύσκολα έφτιαχνε μέτριο έργο. Η δικαστική διαμάχη μονοπωλεί το έργο, αλλά τα τόσα που λέγονται δεν αφήνουν κανένα αδιάφορο και οι τρεις ώρες του έργου κυλάνε πολύ γρήγορα. Ειδικά τη στιγμή που ο κατήγορος δείχνει στο δικαστήριο σκηνές από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι, κι ας τα έχεις δει κι αλλού αυτά. Η ταινία Judgment at Nuremberg απέσπασε έντεκα υποψηφιότητες για όσκαρ: μεταξύ αυτών καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας για τον Kramer, ο Tracy και ο Schell στην κατηγορία του α’ ανδρικού, ο Clift για β’ ανδρικό, η Garland β’ γυναικείου, κερδίζοντας τελικά του σεναρίου και της εμηνείας για τον Schell, όντας ο πρώτος ηθοποιός που κερδίζει αυτό το βραβείο και το όνομά του εμφανίζεται πέμπτο στους τίτλους. Και ένα ενδιαφέρον στοιχείο: ο εντεκάλεπτος μονόλογος του δικαστή Tracy στο τέλος του έργου γυρίστηκε με τη μία.

A Very Special Favor (Διαμέρισμα για τρεις)

Ο ελληνικός τίτλος δεν ταιριάζει και πάρα πολύ στο έργο μας. Ο αγγλικός, πάρα πολύ. Επειδή A Very Special Favor ζητάει ο γάλλος μπαμπάς Charles Boyer από τον αμερικάνο γόη Rock Hudson. Κι αυτή η χάρη είναι να... «ρίξει» την κόρη του, μια workaholic ψυχαναλύτρια, γεροντοκόρη, 30 χρονών παρθένα, που υποδύεται η Leslie Caron. Κι αυτός βρίσκει τον καλύτερο τρόπο. Υποδύεται τον ασθενή που θέλει να ξεφύγει από τις γυναίκες που τον κυνηγάνε και τον εκμεταλλεύονται για το κορμί του! Αυτά που ακολουθούν είναι απερίγραπτα, με το ανδρικό φύλο να προσπαθεί να ξεγελάσει το θηλυκό με απίθανους τρόπους. Μόλις όμως μάθει η γυναίκα την αλήθεια, έρχονται όλα τούμπα και η εκδίκηση του θηλυκού είναι κάτι που δεν θέλει να ζήσει κανένα αρσενικό. Χαριτωμένη κομεντί, με ατελείωτα υπονοούμενα και με πολύ καλή χημεία του πανύψηλου Hudson και της κοντούλας Caron, σε ένα ρόλο που ούτε χορεύει, ούτε τραγουδάει η διάσημη για τα μιούζικαλ ηθοποιός. Τραβηγμένο απ'τα μαλλιά το σενάριο, θα πείτε, αλλά στις κωμωδίες αυτά τα πράματα δεν περιμένουμε να δούμε; Όλα τα στερεότυπα γύρω από τις σχέσεις των ζευγαριών αλλά και της σεξουαλικότητας της δεκαετίας του '60 βρίσκονται εδώ, πιο πολύ για να κάνουμε τις συγκρίσεις με το σήμερα.

Another Thin Man (Σκιά, η έπαυλη του μυστηρίου)

Τρίτη ταινία της σειράς με τον ίδιο σκηνοθέτη (W.S. van Dyke) και φυσικά το ίδιο ζευγάρι. Οι William Powell και Myrna Loy επιστρέφουν στη Νέα Υόρκη, πάντα με το σκύλο τους Άστα αλλά και μια νέα προσθήκη, το πρώτο τους παιδί. Πηγαίνουν επίσκεψη στο εξωχικό ενός θείου της Loy και εκεί πληροφορούνται ότι κάποιος τον απειλεί για να του αποσπάσει την περιουσία. Στην πορεία ο θείος θα πεθάνει και για άλλη μια φορά ο δαιμόνιος ντετέκτιβ/πότης θα αναλάβει δράση. Χαοτικό και δω το σενάριο, με πολλούς χαρακτήρες να εμπλέκονται στην υπόθεση και με μια λύση που θα ζήλευε ακόμα και ο Ηρακλής Πουαρώ. Όπως και τα άλλα έργα, έτσι και εδώ στο Another Thin Man σημασία δίνουμε στη χημεία του ζευγαριού, τις εύστοχες και καυστικές ατάκες και τα κωμικά υπονοούμενα, αφήνοντας τις όποιες ενστάσεις μας ασχολίαστες. Να σημειώσουμε μόνο ότι το σενάριο βασίστηκε, όπως και η αρχική ταινία, σε μια ιστορία του Dashiel Hammett.

Heaven Can Wait

Καμία σχέση με το ομότιτλο έργο του Warren Beatty. Πρόκειται για τη μεταφορά του θεατρικού έργου "Birthday" της Leslie Bush-Fekete που ονομάστηκε Heaven Can Wait. Κεντρικό πρόσωπο ο Don Ameche (μπορεί να τον θυμάστε ως έναν από τους παππούδες στο Κοκούν!), που πηγαίνοντας προς τον άλλο κόσμο διηγείται την ιστορία της ζωής του στον επιβλητικό Laird Cregar, τον εκπρόσωπο του κάτω κόσμου, πιστεύοντας ότι εκεί ανήκει. Παρακολουθούμε τη ζωή του ανά δεκαετίες μέσα από κομβικά γεγονότα που συνέβησαν στα διάφορα γενέθλιά του (εξ ου και ο τίτλος του θεατρικού) με θέμα πάντα τα ερωτικά μπλεξίματα και τα οικογενειακά καβγαδάκια. Ρομαντική κομεντί, ελαφρύ δράμα με την πανέμορφη Gene Tierney να αποτελεί τη γυναίκα της ζωής του πρωταγωνιστή, τον ηλικιωμένο Charles Coburn ως τον παππού της οικογένειας και τον σκηνοθέτη Ernst Lubitsch να υπογράφει άλλη μια ωραία ταινία καταμεσής τους πολέμου, για να ξεχάσει ο κόσμος τα βάσανά του, έστω και για λίγη ώρα. Το ίδιο μπορείτε να πράξετε και σεις κάποιο απογευματάκι.

Golden Boy

Ο εικοσάχρονος William Holden στην πρώτη του ταινία υποδύεται το νεαρό μουσικό ταλέντο στο βιολί που αποφασίζει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μποξ για να βγάλει γρήγορα εύκολο χρήμα. Αυτό το γεγόνος θα τον φέρει σε κόντρα με τον μεσήλικα πατέρα του, που υποδύεται εκπληκτικά ο Lee J. Cobb όντας τότε μόλις 27 χρονών! Ο μάνατζερ (Adolphe Menjou) και η κοπέλα των δημοσίων σχέσεων και ερωμένη του (Barbara Stanwyck) θα τον ανέβασουν σκαλί-σκαλί και θα τον φέρουν στην επιτυχία. Μια επιτυχία που θα έρθει κυρίως από το πείσμα του μικρού, ένα πείσμα που θα δημιουργηθεί εξαιτίας του ανεκπλήρωτου έρωτά του για την Stanwyck. Το περίεργο αυτό τρίγωνο θα διαλυθεί όταν στη μέση μπει ένας γκάνγκστερ και αναλάβει το μάνατζμεντ. Ο πρωταγωνιστής μας θα πιέζεται ψυχολογικά από όλες τις μεριές και η λύτρωση θα έρθει από ένα τραγικό γεγονός που θα προκύψει από την τελευταία του νίκη στο ριγνκ.

Σκηνοθετημένη με επαγγελματισμό από τον Rouben Mamoulian, η ταινία Golden Boy βασίστηκε στο ομότιτλο θεατρικό του Clifford Odets και θέλει εμμέσως πλην σαφώς να τονίσει όλα τα αρνητικά αυτού του αθλήματος όπως τους μάνατζερ που εκμεταλλεύονται και ξεζουμίζουν τους αθλητές, τη δίψα των θεατών για βία και αίμα. Ο σκηνοθέτης προσθέτει κάποιες κωμικές πινελιές στο έργο και η ροή του κυλάει αβίαστα, αλλά το υπερβολικό μελό στο τέλος της ταινίας περισσότερο τη μειώνει παρά της δίνει... κύρος. Η σεκάνς πάντως του αγώνα στο ρινγκ είναι καλοστημένη, με τους αθλητές να χτυπιούνται ρεαλιστικά και με τους θεατές να αντιδράνε ίσως και παραπάνω από γραφικά! Ο Holden και η Stanwyck θα ξανασυνεργάζονταν αρκετά χρόνια μετά στο Executive Suite.

52 Pick-Up (Η τέλεια παγίδα/52 τολμηρές στάσεις)

Ο John Frankenheimer μάς έδωσε μερικές από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του '60. Μετά ήρθε η... κατιούσα. Μια από τις ελάχιστες αναλαμπές του, αποτέλεσε η νεο-νουάρ ταινία παραγωγής 1986 52 Pick-Up, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Elmore Leonard. Ο Roy Scheider είναι πετυχημένος μηχανικός, με τη βίλα του και την όμορφη σύζυγό του, που υποδέται η Ann-Margret. Έχει όμως και μια περιπέτεια με μια νεαρά που είναι μπλεγμένη στο ροζ κύκλωμα. Οι τρεις «φίλοι» και «εργοδότες» τής οποίας, όμως, θα εκμεταλλευτούν την απιστία του, ζητώντας του λεφτά για να σβήσουν όλες τις αποδείξεις που έχουν καταγράψει σε βίντεο. Όταν δεν υπακούσει την πρώτη φορά, θα του στείλουν ένα δεύτερο βίντεο με τον αληθινό φόνο (snuff βίντεο;)της κοπελιάς και θα μπουν στο σπίτι του απειλώντας τη γυναίκα του. Η οικογενειακή ευτυχία θα καταρρεύσει και ο ίδιος θα αναγκαστεί να πέσει στο επίπεδό τους για να καταφέρει να τους αντιμετωπίσει. Μπορεί να σας φανεί πολύ εύκολο το ότι τους ανακαλύπτει αμέσως. Ο σκηνοθέτης όμως θέλει να ασχοληθεί με το έξυπνο παιχνίδι που θα αρχίζει να παίζει ο Scheider βάζοντας λόγια και φέρνοντάς τους αντιμέτωπους μεταξύ τους. Και αφού έχει χωθεί τόσο, θα πρέπει να κάνει και το βήμα παραπάνω και να γίνει ένα με τους εγκληματίες. Και ο τίτλος, πού κολλάει; 52 χιλιάρικα μόνο είναι το ποσό που μπόρεσε να μαζέψει ο Scheider για να ξεπληρώσει τους κακοποιούς.

Σκοτεινό εργάκι μέσα στο ηλιόλουστο Λος Άντζελες. Σίγουρα δεν αποτελεί καμιά επιτομή στο είδος, αλλά έχει τις στιγμές του. Η απορία μου πάντως είναι πώς η ελευθερία του να δείχνεις περισσότερο γυμνό και περισσότερη βία, αποτέλεσε τροχοπέδη σε κάποιους δημιουργούς, όταν στο παρελθόν με τη λογοκρισία πάνω από τα κεφάλια τους δημιουργούσανε πιο στιβαρά δραματικά έργα.

Kansas City Confidential (Ο 4ος άνθρωπος)

Η ιστορία μιας πετυχημένης ληστείας και πώς αυτή τελειώνει άδοξα για όλους τους συμμετέχοντες. Ο «εγκέφαλος» της επιχείρησης μαζί με τους άλλους τρεις κακοποιούς φοράνε συνέχεια μάσκες έτσι ώστε να μην ξέρουν με ποιον συνεργάζονται και να μην μπορεί να καρφώσει ο ένας τον άλλο. Μετά τη ληστεία, η αστυνομία θα φορτώσει την υπόθεση σε έναν ανθοπώλη. Όταν τελικά αθωωθεί και βγει από τη στενή, θα ψάξει να βρει τη συμμορία που τον έμπλεξε για να πάρει την εκδίκησή του, ή τουλάχιστον ένα μέρος των κλοπιμαίων. Ό,τι προκύψει. Η αναζήτηση θα πετύχει, θα τον φέρει στο Μεξικό και στη συνάντηση της συμμορίας θα πάρει τη θέση του ενός από τους τρεις, αφού όπως είπαμε κανείς δεν ξέρει τη φάτσα κανενός, εκτός από τον «εγκέφαλο». Πρόκειται για την ταινία Kansas City Confidential που ξεκινάει σαν μια απλή ιστορία ληστείας αλλά εξελίσσεται τελικά σε κάτι καλύτερο. Το παιχνίδι του είναι και του φαίνεσθαι, το ερωτικό μπλέξιμο με την κόρη του Εγκεφάλου και πώς αυτό αλλάζει τα δεδομένα, δίνουν πόντους σ'αυτό το μικρό, άγνωστο σε πολλούς εργάκι. Ο νεαρός Lee Van Cleef υποδύεται έναν από την τετράδα των κακοποιών και ο όχι και τόσο γνωστός John Payne (βλ. Θαύμα στο Μανχάταν) πρωταγωνιστεί.

House of Usher (Ο πύργος των καταραμένων)

Η διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος του Edgar Allan Poe γίνεται ταινία από τον Roger Corman και έχει όλη την ατμόσφαιρα, το μυστήριο και τον υπαινεκτικό τρόμο που αρμόζει σε ένα τέτοιο έργο. Έχει τον επιβλητικό Vincent Price, «απόκοσμη» μουσική και πολύ καλή φωτογραφία για ταινία τόσο χαμηλού προϋπολογισμού. Τώρα, αν δεν αρέσει σε κάποιους ή το βρίσκουν «παιδικό», μπορούν να πάνε να δούνε το... Saw 11, με τις ευλογίες μας. Το House of Usher γυρίστηκε σε δέκα πέντε μέρες μόνο, αξιοποιώντας τα πάντα όπως το γεγονός ότι ο Croman άκουσε για μια επικείμενη κατεδάφιση μιας παράγκας, οπότε πήγε και έκλεισε συμφωνία να βάλει φωτιά και να την κινηματογραφήσει τη νύχτα. Ακόμα και τις ομιχλώδες εικόνες με την καμένη γη όπου βρίσκεται ο Πύργος, τις έφτιαξε στους λόφους του Χόλιγουντ ύστερα από μια πυρκαγιά! Η ταινία αποτέλεσε την αφετηρία της δεύτερης σκηνοθετικής περιόδου του Corman. Αντί να βγάζει δύο μικρά b-movies τη φορά(!) για προβολή ως double feature, άρχισε να φτιάχνει μία έγχρωμη, cinemascope ταινία με μεγαλύτερο προϋπολογισμό, συνήθως διασκευή των έργων του Edgar Allan Poe.

The Lineup (Συνδικάτο δολοφόνων)

Μία αποτυχημένη ληστεία βαλίτσας στο λιμάνι του Σαν Φρανσίσκο θα φέρει τους αστυνομικούς αντιμέτωπους με ένα οργανωμένο κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών. Διακινητές είναι ανυποψίαστοι τουρίστες που κουβαλάνε σουβενίρ από το εξωτερικό γεμάτα με ηρωίνη. Έπειτα «πέφτουν» θύματα ληστείας ή ακόμα χειρότερα εξολοθρεύονται. Το Αφεντικό της επιχείρησης (που δεν τον έχει δει ποτέ κανείς) καλεί τον —ολίγον τι ψυχοπαθή— Χορευτή (Eli Wallach) να διεκπεραίωσει τρεις τέτοιες δουλειές μέσα σε ένα απόγευμα. Στην ομάδα του Χορευτή βρίσκεται και ο... μέντοράς του. Ένα βεβιασμένο λάθος όμως θα φέρει την αστυνομία στο κατώπι τους και όταν ο Χορευτής αποφασίσει να γνωρίσει κατά πρόσωπο το Αφεντικό, θα έχει φτάσει στην αρχή του τέλους τους. Καλούτσικο αστυνομικό θρίλερ, με στοιχεία νουάρ και ντοκυμενταρίστικη σκηνοθετική γραφή από τον Don Siegel, ο οποίος μας κάνει μια πολύ ωραία ξενάγηση στο Σαν Φρανσίσκο με τα τόσα εξωτερικά γυρίσματα. Τώρα, πώς προέκυψε ο τίτλος The Lineup; Μπορούμε να υποθέσουμε ότι δεν εννοούσαν τη σειρά αναγνώρισης των κακοποιών στο αστυνομικό τμήμα, αλλά τα πωλούμενα εμπορεύματα (lineup).

Topaz

Η τελευταία περίοδος του Χίτσκοκ (από τα Πουλιά και μετά) είχε ως επί τω πλείστον απλά καλούτσικες ταινίες. Η πιο μέτρια από αυτές ήταν —κατά εμέ— το Τοπάζ. Ταινία κατασκοπίας, με πλοκή σε διάφορες χώρες, με πολλούς και διάφορους χαρακτήρες που υποδύονται γνωστοί ευρωπαίοι ηθοποιοί όπως π.χ. ο Michel Piccoli και ο Philippe Noiret, αλλά και τον αμερικανό John Forsythe, ο οποίος ξανασυνεργάζεται με τον Χίτσκοκ μετά το Ποιος σκότωσε το Χάρι. Ένα πάντως από τα προβλήματα της ταινίας είναι το «αριστοκρατικό» της ύφος, το οποίο δεν ταιριάζει καθόλου με το ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής και τον κυνισμό που φέρνει η νέα, τότε, δεκαετία. Δείτε το απλά για σινεγκυκλοπαιδικούς λόγους. Και αν διαφωνείτε, πείτε το μου...

La Ciociara (Η ατιμασμένη/Δύο γυναίκες)

Το σκληρό πρόσωπο του πολέμου μέσα από την απλή ιστορία των ανθρώπων που προσπαθούσαν να επιβιώσουν στο βομβαρδισμένο τοπίο. Μη σας ξεγελάει η ομορφιά της Σοφία Λώρεν (che bellezza!). Όλα θα κυλάνε υπερβολικά ήρεμα και αρκετά εύκολα για τη μάνα και την κόρη, οι Δύο γυναίκες που θα αφήσουν τη Ρώμη και θα πάρουν κυριολεκτικά τα βουνά για να επιβιώσουν. Το τέλος θα έρθει σα γροθιά στο στομάχι και θα σας αφήσει σύξυλους. Αυτός ήταν εξάλλου και ο σκοπός του Vittorio de Sica. Επειδή ο πόλεμος δεν είναι καθόλου όμορφος και έχει θύματα από όλες τις μεριές. Χαρακτηριστική εμφάνιση από τον νεαρό Jean-Paul Belmondo, σε μια από τις οχτώ(!) ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε εκείνη τη χρονιά και έγινε αμέσως σταρ πανευρωπαϊκής εμβέλειας. Η Λώρεν κέρδισε επάξια όλα τα βραβεία που βρήκε μπροστά της: το βραβείο ερμηνείας στις Κάννες, στην Αγγλία το BAFTA, στην Ιταλία φυσικά, αλλά και το όσκαρ α' γυναικείου ρόλου, που δόθηκε για πρώτη φορά σε γυναίκα σε μη αγγλόφωνη ταινία. Classico!

Cat Chaser (Οι συνένοχοι)

O Peter Weller θέλησε μάλλον να ξεφύγει από τη σκιά του Ρομποκόπ και γι'αυτό ίσως βρέθηκε στα ηλιόλουστα σετ του Μαϊάμι. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη, ο ανεξάρτητος Abel Ferrara μεταφέρει στο πανί το νεο-νουάρ μυθιστόρημα του Elmore Leonard. Η υπόθεση έχει όλα τα χαρακτηριστικά του είδους: πάθος και απιστίες, εξαπάτηση και κομπίνες και φυσικά πολλά χρήματα. Η πλοκή εξελίσσεται γρήγορα, κάποια κομμάτια της ιστορίας στον Άγιο Δομίνικο εξαφανίζονται και η voice-over αφήγηση προσπαθεί να μας βάλει στο μυαλό του πρωταγωνιστή, επειδή η εικόνα μόνο δεν πείθει. Έμπλεξε ο Φεράρα με μεγαλύτερο προϋπολογισμό και μάλλον έχασε τη μπάλα. Αν το όλο κλίμα σας θυμίζει και Miami Vice, δεν πέφτετε και πολύ έξω, καθώς ο Φεράρα είχε αναλάβει να σκηνοθετήσει και μερικά επεισόδια της σειράς. Ο Cat Chaser του τίτλου πάντως είναι η κωδική ονομασία που είχε η ομάδα κρούσης του Weller όταν εισέβαλλαν στον Άγιο Δομίνικο. Τώρα διοικεί ήσυχα και ωραία το δικό του ξενοδοχείο, μέχρι τη στιγμή που το παρελθόν που άφησε πίσω του θα επιστρέψει δυναμικά στη ζωή του. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα τεράστιο μπλέξιμο που αξίζει να διαβάσετε καλύτερα παρά να δείτε, εκτός κι αν δεν τα πάτε καλά με τα βιβλία, οπότε πάω πάσο. Το γυναικείο ρόλο στην ιστορία μας έχει η Kelly McGillis (Τοπ Γκαν, Κατηγορούμενοι) σε μια από τις πιο σεξουαλικές εμφανίσεις της αλλά και σε μια από τις τελευταίες της πρωταγωνιστικές εμφανίσεις. Μετά ακολούθησε η τηλεόραση και το supporting cast.

Follow Me Quietly

Μικρό, αστυνομικό b-movie με φτωχικό καστ και διάρκεια σχεδόν μια ώρα. Θέμα της η αναζήτηση ενός serial killer που στραγγαλίζει γυναίκες κάθε φορά που βρέχει. Ο αστυνομικός που είναι υπεύθυνος της υπόθεσης έχει όλα τα στοιχεία από τους φόνους, όλες τις πληροφορίες που μπόρεσαν να μαζέψουν γι'αυτόν, ξέρει σχεδόν τα πάντα για αυτόν, εκτός από το πρόσωπό του. Θα έχει τότε μια αναλαμπή: θα βάλει να του φτιάξουν μια απρόσωπη κούκλα που θα έχει όλα τα χαρακτηριστικά του δολοφόνου, ύψος, βάρος, ντύσιμο, χρώμα μαλλιών. Έτσι θα αρχίσει μια νέα έρευνα που θα οδηγήσει σιγά-σιγά στη διαλεύκανση της υπόθεσης. Αυτή η τελευταία εξέλιξη δίνει ενδιαφέρον στην ταινία Follow Me Quietly όπως επίσης ενδιαφέρον έχει η μονομανία του πρωταγωνιστή να πιάσει το δολοφόνο, σε τέτοιο βαθμό που θα αρχίσει να μιλάει στην κούκλα. Κατά τα άλλα, πρόκειται για μια απλή φιλμ-νουάρ ταινία που σκηνοθετήθηκε από τον νεαρό Richard Fleischer κάτω από την επίβλεψη του Anthony Mann (που έγραψε και το σενάριο), γνώστη του είδους ο δεύτερος αφού ασχολήθηκε πολύ επιτυχημένα με τέτοιου είδους έργα στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '40.

Odette Toulemonde (Η Οντέτ στα άστρα)

Δείτε μια απλή ταινία, με καθημερινούς ανθρώπους, για τα θεμελιώδη ζητήματα της ζωής, με μια πρωταγωνίστρια που είναι η επιτομή της αισιοδοξίας, για άλλους λιγάκι... περίεργη αλλά, εν τέλει, όλοι μας δεν έχουμε τις παραξενιές μας; Πλούσια σε μηνύματα, με χαριτωμένα σκηνοθετικά τρικ, ειδικά η εμφάνιση κατά διαστήματα του Ιησού σε διάφορες «γνωστές στιγμές του» να παραλληλίζεται με τον εσωτερικό ψυχισμό της Οντέτ, δίνουν άλλον αέρα στο έργο. Η γενναιόδωρη, χαμογελαστή χήρα με το ονοματεπώνυμο Odette Toulemonde, με τα δύο παιδιά, που διαβάζει φανατικά τα βιβλία του αγαπημένου της συγγραφέα Μπαλζάν και προσπαθεί να τον συναντήσει, ερμηνεύεται εκπληκτικά από την Catherine Frot. Είναι η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του διάσημου στη Γαλλία συγγραφέα Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ, ο οποίος έγραψε και το σενάριο.

Nora Inu (Λυσσασμένος σκύλος)

Η κλοπή του όπλου τύπου κολτ του «ψάρακλα» αστυνομικού Toshiro Mifune θα αποτελέσει την αφετηρία των γεγονότων που θα οδηγήσουν με αλυσιδωτό τρόπο σε τραγικά αποτελέσματα. Μαζί με τον ανώτερό του (τον ηλικιωμένο πρωταγωνιστή Takashi Shimura του μετέπειτα Καταδικασμένου), θα ακολουθήσουν βήμα προς βήμα όλα τα στάδια, ανακρίνοντας γνωστούς κι αγνώστους, ψάχνοντας στα αρχεία, παρακολουθώντας εμπόρους όπλων και τις φίλες τους, αναζητώντας τελικά αυτόν που αγόρασε το όπλο στη μαύρη αγορά. Ο οποίος, σαν Λυσσασμένος σκύλος, έχει αρχίσει να ληστεύει και να σκοτώνει κόσμο. Ο Mifune επηρεάζεται πολύ άσχημα από την υπόθεση, νιώθοντας υπεύθυνος καθώς δικό του είναι το όπλο που συμμετέχει στις εγκληματικές ενέργειες. Αυτή η παρουσίαση της ψυχολογικής πίεσης του πρωταγωνιστή δίνει στην ταινία του Κουροσάβα μια άλλη δυναμική. Τα εξωτερικά γυρίσματα είναι η πλειοψηφία στο έργο και μας παρουσιάζει την εικόνα της μεταπολεμικής Ιαπωνίας που προσπαθεί να ορθοποδήσει και να ξεχάσει το εφιαλτικό παρελθόν. Φυσικά, πρόκειται για άλλη μια πολύ καλή ταινία του ιάπωνα σκηνοθέτη.

Hemingway's Adventures of a Young Man (Ο μεγάλος τυχοδιώκτης)

Πώς θα ήταν αν κάποιος είχε «ζήσει» όλα αυτά που γράφει στα διηγήματά του ο Ernest Hemingway; Κάτι τέτοιο μάλλον σκέφτηκαν και δημιούργησαν το έργο Hemingway's Adventures of a Young Men. Τις περιπέτειες δηλαδή ενός νεαρού με όλο το υπόβαθρο και τα χαρακτηριστικά του Χεμινγουέι. Παιδί που μεγαλώνει στην επαρχία, μέσα σε ένα καταπιεστικό οικογενειακό περιβάλλον, με όνειρα να δουλέψει ως δημοσιογράφος στη Νέα Υόρκη. Το σκάει και ξεκινάει με τα πόδια, με ώτοστοπ ή ως λαθρεπιβάτης στο τρένο να διασχίσει τη μισή ήπειρο. Γνωρίζεται με λογής-λογής κόσμου, φτάνει στο Μεγάλο Μήλο, δουλεύει γκαρσόνι για να βγάλει το προς το ζην, μέχρι που εμφανίζεται η ευκαιρία να πάει να πολεμήσει στην Ευρώπη του Α' παγκοσμίου πολέμου στο πλευρό των Ιταλών. Αυτό το τελευταίο είναι το μισό κομμάτι της ταινίας κι αυτές οι τρομακτικές εμπειρίες του πολέμου είναι που θα διαμορφώσουν το απαισιόδοξο του χαρακτήρα του. Μια ηλιαχτίδα φωτός θα έρθει από τη νοσοκόμα που τον φροντίζει (βλ. Αποχαιρετισμός στα όπλα) αλλά και πάλι happy-end δεν υπάρχει.

Ενδιαφέρουσα η ταινία του σπουδαίου σκηνοθέτη Martin Ritt με πανέμορφη φωτογραφία, που σίγουρα δεν τη βαριέσαι αλλά χάνει κάπου τη μπάλα λόγω μεγάλης διάρκειας και αρκετών «ξεχειλωμένων» σκηνών. Τα διάφορα μηνύματα που θέλει να περάσει τα έχουμε δει και σε άλλα έργα και —ακόμα καλύτερα— τα έχουμε διαβάσει και στα βιβλία του μεγάλου συγγραφέα. Συμμετέχουν διάφοροι γνωστοί ηθοποιοί στους δεύτερους ρόλους όπως ο Arthur Kennedy και η Jessica Tandy (ακόμα και τότε έπαιζε την ηλικιωμένη, η γνωστή σας ως κυρία... Ντέιζι) ως γονείς του νεαρού, ο Paul Newman σε μικρό ρολάκι, ο Ricardo Montalban και ο Eli Wallach οι συμπρωταγωνιστές του στο μέτωπο της Ιταλίας.

Young Winston (Τα ταραγμένα χρόνια ενός γίγαντα)

Στη δεύτερη σκηνοθετική του δουλειά, ο ηθοποιός Richard Attenborough καταπιάνεται με τη βιογραφία των πρώτων χρόνων του μεγάλου βρετανού πολιτικού Γουίνστον Τσώρτσιλ. Με διάσημους ηθοποιούς να στελεχώνουν τους δεύτερους ρόλους (Anne Bancroft, Robert Shaw, John Mills και οι νεαρότατοι τότε Anthony Hopkins και Ian Holm), βλέπουμε μια πολύ καλή ανασύσταση της βικτωριανής εποχής στα τέλη του 19ου αίωνα, τα σχολεία που φοίτησε, τις προσπάθειες να πετύχει την αναγνώριση μέσα από τη συμμετοχή του στα βρετανικά στρατεύματα στην Ινδία, στο Σουδάν και στη Νότια Αφρική, αλλά και τις σχέσεις του με τους γονείς του, τον πολιτικό πατέρα Ράντολφ που αρρώστησε και πέθανε νωρίς και την αμερικανίδα στην καταγωγή μητέρα του, με τους οποίους οι σχέσεις ήταν τυπικές. Το έργο Young Winston βασίστηκε στα απομνημονεύματα του Τσώρτσιλ και έγινε σενάριο από τον Carl Foreman. Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για να δουν οι σημερινές γενιές πώς γαλουχούνταν οι τότε γενιές των πολιτικών, σε αντίθεση με τα σημερινά... τζάκια. Voice-over αφήγηση, χρήση αληθινών αποσπασμάτων βίντεο και φωτογραφιών, δημιουργούν ένα ενδιαφέρον βρετανικό έργο με όλα τα συστατικά της κλασικής συνταγής του Χόλιγουντ. Φαίνεται ότι οι βιογραφίες αρέσανε στον Atteborough, αφού δέκα χρόνια μετά, το 1982, μας παρουσίασε τον οσκαρικό Γκάντι και άλλα δέκα χρόνια μετά, το 1992, τον Σαρλό.

Buried

Είχαμε πει για τον Danny Boyle και τον James Franco, εδώ όμως ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Rodrigo Cortés μάς παρουσιάζει πραγματικά εξ ολοκλήρου μια ταινία με έναν ηθοποιό μέσα σε ένα φέρετρο, παρέα με έναν αναπτήρα ζίπο και ένα κινητό τηλέφωνο. Παγιδευμένος, θαμμένος, κυριολεκτικά Buried είναι ο νεαρός Ryan Reynolds (γνωστός σας από χαζοκωμωδίες και κομεντί και από το ότι ήταν παντρεμένος με τη Σκάρλετ Γιόχανσον) κάπου στο Ιράκ, και σε όλο το έργο των 95 λεπτών βλέπουμε τις προσπάθειές του να βγάλει άκρη σε αυτόν τον ζωντανό εφιάλτη. Κλειστοφοβική ταινία, σασπένς μέχρι το τέλος, ευστοχότατοι (μικροί) σχολιασμοί για τον πόλεμο και τον στυγνό καπιταλισμό και, τέλος, ένας ακρωτηριασμός λιγότερο γραφικός και περισσότερο κινηματογραφικός επειδή δεν είναι όλοι μ****ες σαν τον Boyle. Και να ρωτήσω, από πότε έχετε να δείτε εμπνευσμένους και ωραία σχεδιασμένους τίτλους αρχής;

The Hitch-Hiker (Ο δολοφόνος της λεωφόρου)

Η ηθοποιός Ida Lupino έμεινε διάσημη στην κινηματογραφική ιστορία για δύο λόγους: ο ένας ήταν οι ρόλοι της σε γνωστά νουάρ αριστουργήματα ή μη. Ο δεύτερος ήταν το γεγονός ότι αποτέλεσε την πρώτη γυναίκα που καταξιώθηκε στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Εντυπωσίασε το 1950 με το ντεμπούτο της Caged και το 1953 παρουσίασε δύο έργα, το The Bigamist και το θρίλερ με ένα serial killer, το The Hitch-Hiker. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, βλέπουμε την περιπέτεια δύο φίλων που μέσα στην κακοτυχία τους παίρνουν μαζί με ωτοστόπ έναν περίεργο τύπο. Ο οποίος θα αποδειχθεί ότι είναι ο hitch-hiker δολοφόνος που τον αναζητάνε σε πέντε πολιτείες. Θα τους κρατήσει ομήρους σε όλη τη διαδρομή μέχρι να φτάσουν σε μια μικρή πόλη του Νέου Μεξικό. Όταν δεν θα τους χρειάζεται άλλο, τότε σκοπεύει να τους «καθαρίσει» εν ψυχρώ. Με φοβερή οικονομία στον φιλμικό χρόνο και πολύ καλή δημιουργία του κλιμακωτού σασπένς, η Lupino μάς προσφέρει ένα μικρό, δευτεροκλασάτο διαμαντάκι με πολύ καλή ασπρόμαυρη φωτογραφία, δυναμικές ερμηνείες από το αντρικό —γεμάτο τεστοστερόνη να ξεχειλίζει— τρίγωνο (με τον Edmond O'Brien να είναι ο μόνος διάσημος ηθοποιός του καστ) που αξίζει να αναζητήσουν οι φίλοι των φιλμ-νουάρ αλλά και όσοι γουστάρουν περιπέτειες... περασμένων δεκαετιών! Μιας και έχουν εκπέσει τα πνευματικά της δικαιώματα, μπορείτε να δείτε όλη την ταινία στο γιου-τιουμπ.

After the Thin Man

Το παντρεμένο ζευγάρι του ντετέκτιβ Νικ Τσαρλς και της πλούσιας Νόρα με τον αξιαγάπητο σκύλο τους Άστα, επιστρέφουν στο Σαν Φρανσίσκο μετά το γάμο τους και τη λύση του μυστηρίου του της πρώτης ταινίας The Thin Man στη Νέα Υόρκη. Ο επιρρεπής στο αλκοόλ Τσαρλς θα αναγκαστεί να δειπνήσει στο σπίτι της ψηλομύτας θείας της Νόρα με την υπόλοιπη αριστοκρατική συγγενική γερουσία. Εκεί θα αποκαλυφθεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κόρη της θείας με την εξαφάνιση του αρραβωνιαστικού της. Μετά την πίεση της Νόρας, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι θα αναλάβει να βρει τι συμβαίνει με τον πλεϊμπόι της ξαδέρφης. Θα τον βρουν σε ένα κλαμπ να σκορπάει λεφτά για τα μάτια της τραγουδίστριας. Η οποία μαζί με τον ιδιοκτήτη θέλουν να του φάνε τα λεφτά. Κι ο -τάχα μου- αδερφός της τραγουδίστριας να μπλέκει τη μούρη του παντού. Σε όλη αυτήν την ομάδα να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε τον παιδικό φίλο της ξαδέρφης, τον νεαρό James Stewart σε μια από τις πρώτες του εμφανίσεις. Ο καθένας για δικούς του λόγους θα θέλει να βγάλουν από τη μέση των αρραβωνιάρη και όταν βρεθεί νεκρός όλοι θα είναι υποψήφιοι δολοφόνοι.

Η μεγάλη επιτυχία της πρώτης ταινίας έφερε το σίκουελ εν έτη 1936 με τίτλο After the Thin Man, παρόλο που δεν υπάρχει κάποιος... thin man στο έργο. Η οικογενειακή περιπέτεια μυστηρίου με τις σπιρτόζικες, κωμικές, συζυγικές ατακές των William Powell και Myrna Loy είναι ό,τι πρέπει για όλες τις ηλικίες και όλα τα γούστα. Η ταινία μας εκτυλίσσεται την παραμονή της πρωτοχρονιάς και τελειώνει την επόμενη, ανήμερα Πρωτοχρονιάς, οπότε ταιριάζει γάντι στη σημερινή ημέρα. Αφεθείτε στη γοητεία της κλασικής εποχής του Χόλιγουντ και... καλή χρονιά.