The Killing of a Sacred Deer

Ο πραγματιστής ιατρός Κόλιν Φάρελ συναντά τη θεία δίκη στο πρόσωπο ενός νεαρού, του οποίου τον πατέρα δεν κατάφερε να σώσει τη ζωή στο χειρουργείο, όντας πιθανότατα υπό την επήρρεια αλκοόλ. Η μεταφυσική εκδίκηση θα πέσει πάνω στα δύο του παιδιά και τη γυναίκα του και για να σωθούν θα πρέπει να επιλέξει ο ίδιος να θανατώσει κάποιον από τους τρεις.

Βαθειά ανθρώπινη και ρεαλιστική παρά την μεταφυσική εξέλιξη της ιστορίας, η ταινία The Killing of a Sacred Deer έχει τους περίεργους/διαφορετικούς χαρακτήρες που συναντάμε στο σύμπαν του Γιώργου Λάνθιμου, "εκκεντρικές" γωνίες λήψεις στη φωτογραφία από τον μόνιμο συνεργάτη του Θύμιο Μπακατάκη, εστιάζοντας στα βάσανα του Φάρελ που στην αρχή δεν πιστεύει σε όσα συμβαίνουν και ψάχνει απαντήσεις μέσα από την επιστήμη.

Polytechnique

Ακριβής αναπαράσταση της σφαγής του 1989 στο πολυτεχνείο του Μόντρεαλ στον Καναδά (βλ. σχετικό λήμμα), από τον σπουδαίο και νεαρό το 2009 σκηνοθέτη Denis Villeneuve. Σε μία από τις πιο φιλήσυχες χώρες του πλανήτη, ένας νεαρός θα ζωστεί με όπλα και θα ορμήσει στο πολυτεχνείο με στόχο να σκοτώσει όσο περισσότερες νεαρές κοπέλες μπορεί. Τρομακτικό και συγκινητικό σε μόλις 77 λεπτά.
Polytechnique

Palm Springs

Ζήστε λες και δεν υπάρχει αύριο! λέει το σλόγκαν της ταινίας. Πείτε τους ότι ζούμε μέχρι τις 6μμ στην Κοζάνη εδώ και μήνες!

Το Palm Springs είναι η μέρα της μαρμότας επί 3. Δε μας χαλάει καθόλου, καλοδεχούμενο θα έλεγα. Σαν τη δικιά μας μέρα της μαρμότας... σπίτι-δουλειά-καραντίνα ξανά πάλι. Wasted χαρακτήρες σε μία ούτως ή άλλως wasted χρονιά, με "ενήλικο" χιούμορ. Εγώ γέλασα πάντως.

Σινεπανάληψη – lockdown edition

Είχαμε χρόνο και ανάμεσα σε άλλες, είδαμε ξανά:

Carlito's Way
Μετά από τόσες θεάσεις του έργου στο τετράγωνο φορμάτ της τηλεόρασης, απόλαυσα το έργο σε widescreen! Ποιος έχει ξεχάσει τον Μπένι Μπλάνκο από το Μπρονξ;

The Untouchables (Οι αδιάφθοροι)
Λίγο πριν μας αφήσει ο Σων Κόνερι, είδα ξανά το γκανγκστερικό έργο του Ντε Πάλμα.

The Others
Παρόλο που γνώριζα πλέον την ανατροπή στο τέλος, απόλαυσα ξανά αυτό το ατμοσφαιρικό έργο και με το παραπάνω.

Cidade de Deus
Είχα ξεχάσει την εκπληκτική σκηνοθεσία του Φερνάντο Μεϊρέγιες στο βραζιλιάνικο αριστούργημα.

Johnny Stecchino
Δεν γέλασα πολύ όπως την πρώτη φορά, αλλά μπορώ να πω ότι πέρασα καλά. Οι εμπνεύσεις του Μπενίνι στο να δημιουργήσει κωμωδία παρεξηγήσεων δεν είναι κακές.

Donnie Darko
Αγαπημένο έργο, είχα πολλά χρόνια να το δω, νομίζω το είχα υπερεκτιμήσει λίγο, αλλά πάλι απολαυστικότατο.

L.A. Confidential (Λος Άντζελες εμπιστευτικό)
Αριστούργημα! Όσες φορές και να το δώ, απολαμβάνω τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών (εκτός από την οσκαρούχο νικήτρια) και φυσικά την νουάρ πλοκή που όλοι και όλα μπλέκονται μεταξύ τους.

The Fisher King (Ο βασιλιάς της μοναξιάς)
Βασανισμένοι χαρακτήρες, άνθρωποι μοναχικοί που αναζητούν νόημα στη ζωή τους, αγάπη, καριέρα, ολοκλήρωση. Έργο δραματικό και κωμικό, ρεαλιστικό αλλά και με στοιχεία φαντασίας, ένα από τα 2 πιο αγαπημένα μου έργα του Τέρι Γκίλιαμ.

Mother!

Τι ήθελε να πει ο ποιητής;!

Αν δεν έχεις ιδέα τι πραγματεύεται η ταινία mother! του Αρονόφκσι, τότε θα έχεις μία περίεργη προβολή, θα νομίζεις ότι βλέπεις κάποιο περίεργο θρίλερ και θα αναρωτιέσαι τι γίνεται! Καλύτερα είναι να είσαι προετοιμασμένος και να γνωρίζεις ότι πρόκειται για ένα αλληγορικό έργο, με θέματα από τη Βίβλο, σχολιάζοντας τα πάντα (θρησκεία, τον δημιουργό και το έργο του, φιλοσοφικά θέματα κλπ), όχι σαν εμένα που έμεινα αποσβολωμένος προσπαθώντας να μαντέψω τι βλέπω. Αν ενδιαφέρεστε για θεματικώς τολμηρά έργα, έξω από τα συνηθισμένα, εδώ είστε. Ίσως πρώτα να ξεκινήσετε να διαβάσετε κάτι από τα παρακάτω.

• Αθηνόραμα
• freeCinema
• περιοδικό Σινεμά
• cine.gr
• flix.gr
• Σινε-συμπόσιο

Books in films: Τρυποκάρυδος και Drew Barrymore

Χαρακτηριστικότατη σκηνή από την κωμωδία 50 First Dates με την Drew Barrymore να διαβάζει τον αγαπημένο Τρυποκάρυδο (Still life with woodpecker) του Τομ Ρόμπινς.

Books in films: Secret Window

Το Secret Window του 2004 είναι βασισμένο στο βιβλίο του Stephen King οπότε δε μας προκαλεί έκπληξη το ότι ο πρωταγωνιστής Τζόνι Ντεπ υποδύεται έναν συγγραφέα. Στην πρώτη θέαση της ταινίας είχα παρατηρήσει το "Villa Incognito" του αγαπημένου Tom Robbins. Σε ένα γρήγορο πλάνο στη βιβλιοθήκη του, υπάρχουν και κάποια ακόμα. Αυτό που ξεχωρίζει είναι το "Rum Diary" του Hunter S. Thompson. Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι ο Ντεπ είχε ήδη παίξει στο Fear and Loathing in Las Vegas (στα 1998) που ήταν βασισμένο στο ομότιτλο έργο του ίδιου συγγραφέα (οπότε ποιος το έβαλε στο ράφι;) και η μοίρα (η τύχη; η θέληση; ή κάτι άλλο;) τον έφεραν να πρωταγωνιστήσει και στην κινηματογραφική μεταφορά του Rum Diary το 2011.

Books in films: Harry Potter & Stephen Hawking

Έξυπνο "κλείσιμο του ματιού" από τον σκηνοθέτη Alfonso Cuaron δείχνοντας μας τον (τραγουδιστή) Ian Brown να διαβάζει το "A Brief History of Time" του Stephen Hawking, μιας και στην τρίτη ταινία της σειράς Harry Potter and the Prisoner of Azkaban γίνεται παιχνίδι με το χρόνο. Στο κεφ. 10, το βιβλίο έχει μία αναφορά στα ταξίδια στο χρόνο... και το ότι δεν είναι εφικτά.

Fandango

Πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Kevin Reynolds. Πρώτη ταινία όπου πρωταγωνιστεί ο Kevin Costner. Άλλη μία ταινία με το λεγόμενο coming-of-age, δηλαδή την ενηλικίωση των πρωταγωνιστών και την ώρα να λάβουν τις αποφάσεις για το μέλλον τους (αποφοίτηση, γάμος, εργασία ή κατάταξη στον πόλεμο του Βιετνάμ). Αποφάσεις ζωής που δεν παίρνονται εύκολα, έτσι οι τέσσερις φίλοι οδεύουν σε ένα road trip, να ξεθάψουν ένα "φίλο" τους, τον Ντομ, και με αυτό τον τρόπο να καθυστερήσουν την ώρα των αποφάσεων. Κοντά στη μέση του έργου, το ταξίδι θα τους φέρει σε ένα μέρος όπου γίνεται εκπαίδευση για πτώση με αλεξίπτωτο. Το τμήμα αυτό είναι καρέ-προς-καρέ αντιγραφή της μικρού μήκους φοιτητικής ταινίας του Reynolds με τίτλο Proof, την οποία είδε ο Spielberg και βοήθησε τελικά στην παραγωγή και της εν λόγω ταινίας. Εν συνόλω, το έργο Fandango έχει πολύ καλό κωμικό ρυθμό, ωραίους διαλόγους, πειράγματα και μαλώματα μεταξύ φίλων. Δεν το περίμενα, αλλά μου άρεσε πολύ!

The French Connection (Ο άνθρωπος από τη Γαλλία)

Ξαναβλέποντας το The French Connection, παρατηρούμε την παλιομοδίτικη ατμόσφαιρα μιας κάποιας άλλης εποχής (πέρασαν σχεδόν 50 χρόνια!), χωρίς εξωραϊσμούς όμως, μία εντελώς ρεαλιστική απεικόνηση εκείνης της εποχής. Ο χύμα-σκληροτράχηλος αστυνομικός Gene Hackman με τον πιο ήσυχο και μετρημένο Roy Scheider θα κυνηγήσουν τον άνθρωπο από τη Γαλλία Fernando Rey, για να πιάσουν αυτόν αλλά και το μεγάλο φορτίο με ηρωίνη που φέρνει καλά κρυμμένα ο τελευταίος στη Νέα Υόρκη.
Δεν ήξερα ότι βασίστηκε στο ομότιτλο βιβλίο, το οποίο με τη σειρά του περιγράφει αληθινές ιστορίες από ντετέκτιβ της Νέας Υόρκης.

Daniel

Το έργο είναι βασισμένο στο βιβλίο The Book of Daniel του E. L. Doctorow που κυκλοφόρησε το 1971, το οποίο με τη σειρά του βασίστηκε στα πραγματικά γεγονότα της ζωής, καταδίκης και εκτέλεσης το 1953 του ζεύγους των Julius και Ethel Rosenberg με την κατηγορία των κατασκόπων. Το βιβλίο και η ταινία αλλάζουν τα ονόματα και πρωταγωνιστής γίνεται ο Daniel, ο γιος. Επικεντρώνεται στον αντίκτυπο του βάρους του θανάτου των γονιών και των επιπτώσεων που είχαν στα παιδιά τους, στον Timothy Hutton (φρέσκο όνομα εκείνη την εποχή μετά και το όσκαρ που είχε λάβει) και τη νεαρή Amanda Plummer. Μέσα από φλας μπακ και σέπια φωτογραφία, βλέπουμε στιγμές από το αγωνιστικό παρελθόν του ζευγαριού, τη δίκη και όχι μόνο. Το ζευγάρι υποδύονται ο Mandy Patinkin και η Lindsay Crouse και σε μικρό ρόλο βλέπουμε και τη νεαρή Ellen Barkin. "Βαριά" ταινία, μεν, ενδιαφέρουσα, δε. Σκεφτείτε επίσης πόσο θαραλλέα ήταν η επιλογή του Sidney Lumet να κυκλοφορήσει το έργο στη συντηρητική εποχή που πρέσβευε η προεδρία του Ρήγκαν τότε.

Books in films: Donnie Darko

Το "Αυτό" από τον Stephen King και το διήγημα "The Destructors" από τον Graham Greene, και κάποια άλλα που δεν αναγνωρίζονται στο Donnie Darko του 2001.

Holy Motors

Δεν περιγράφεται, απλά... βιώνεται. Ο Λέο Καράξ με τον μόνιμο συνεργάτη του Denis Lavant (και διάφορους γκεστ όπως την Eva Mendes, την Kylie Minogue και τον Michel Piccoli μεταξύ άλλων) σε μία συρραφή επεισοδίων για τη Ζωή, τον Ηθοποιό και τις ανάγκες του που δεν αντιλαμβανόμαστε, τους Ρόλους που όλοι υποδυόμαστε. Το Holy Motors απευθύνεται σε σινεφίλ κοινό και μόνο.

Bringing Out the Dead

Παραγνωρισμένο, ίσως και ξεχασμένο, αριστούργημα του Σκορσέζε από το 1999. Ναι, το Bringing Out the Dead θυμίζει έντονα τον Ταξιτζή: σε σενάριο του Πολ Σρέντερ, έχουμε και εδώ έναν βασανισμένο χαρακτήρα (νοσηλευτής) που κυκλοφορεί στους δρόμους της Νέας Υόρκης (με το ασθενοφόρο αντί για ταξί), που ζει και εργάζεται ανάμεσα στους απόκληρους και τα πρεζάκια αυτής της πόλης. Ο Nicolas Cage ως επί τω πλείστον παίζει με τα κουρασμένα μάτια και με μία ηρεμία, εκτός από κάποιες σκηνές που οδηγείται στα άκρα και θυμίζει τον Cage των blockbuster που είχε βγάλει τα προηγούμενα χρόνια (Con Air, Face/Off). Ο χαρακτήρας του Κέιτζ είναι βασανισμένος από το θάνατο μίας νεαρής που δεν μπόρεσε να σώσει και είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης από υπερκόπωση. Η γαλήνη της ψυχής στο τέλος όμως μπορεί να έρθει από κάτι πολύ απλό, όπως το να κοιμηθείς στην αγκαλιά του ανθρώπου που σε καταλαβαίνει. Εκεί, με το κεφάλι δίπλα στην καρδιά.

Amores perros

20 χρόνια μετά βλέπεις με άλλα μάτια τις τρεις ιστορίες στο έργο του Αλεχάντρο Ινιαρίτου. Όταν ήσουν νεαρός, εντυπωσιάστηκες περισσότερο με την πρώτη ιστορία. Όντας πλέον στα δεύτερα -άντα, “νιώθω” τους χαρακτήρες στη δεύτερη ιστορία και συμπάσχω σε σημεία με τον πρωταγωνιστή της τρίτης.

Το Amores perros ήταν μία από τις ταινίες της άνοιξης του μοντέρνου σινεμά του Μεξικού στην αρχή της χιλιετίας (μαζί με αυτές των Alfonso Cuaron και Guillermo del Toro), με τη χαρακτηριστική πλοκή όπου τρεις άσχετες ιστορίες και άγνωστοι χαρακτήρες μπλέκονται μεταξύ τους από ένα τυχαίο γεγονός. Κάτι που επανέλαβε ξανά στο 21 γραμμάρια και στο Βαβέλ. Όλα αυτά, πριν επιλέξει να πάρει μονοκοπανιά την κάμερα στον ώμο και αρπάξει τα όσκαρ σκηνοθεσίας (βλ. Birdman και The revenant).

Dazed and Confused

Τελευταία μέρα σχολείου το 1976, ανεμελιά, μπύρες, πάρτυ, ροκ εν ρολ, βόλτες με τα αυτοκίνητα και οι τελειόφοιτοι να κυνηγάνε τα πρωτάκια για να τα ρίξουν τις παραδοσιακές ξυλιές! Οι νεανικές ανησυχίες γύρω από τη ζωή, τον έρωτα, το τι κάνουμε μετά το σχολείο, παραμένουν απαράλλαχτα ίδια σε όλες τις γενιές. Ο Richard Linklater γίνεται γνωστός στους ανεξάρτητους κινηματογραφικούς κύκλους, οι McConaughey και Affleck εμφανίζονται έτσι όπως δεν θέλουν να θυμούνται (εμφανισιακά) και το Dazed and Confused μένει στην ιστορία. Συμμετέχουν επίσης ο Adam Goldberg και η Marissa Ribisi η οποία, για όσους δεν ξέρουν, είναι η δίδυμη αδερφή του Giovani Ribisi.

Books in films: Fandango

Όταν δεν περπατάει, ο μεγαλόσωμος φίλος του Κέβιν Κόστνερ διαβάζει συνέχεια στο Φαντάγκο του 1985! Ερμάν Έσε (Ο λύκος της στέπας), Χαλίλ Γκιμπράν (Ο προφήτης), Σαρτρ (Το είναι και το μηδέν) και Απίθανο Χαλκ!

Ξαναβλέποντας: Lone Star (Μοναχικό αστέρι)

Η τυχαία ανακάλυψη ενός σκελετού και του σήματος σερίφη που φέρει θα προξενήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και θα φανερώσει καλά κρυμμένα μυστικά του παρελθόντος, σε μία μικρή αμερικανική πόλη που συνορεύει με το Μεξικό. Ίσως η καλύτερη ταινία του σπουδαίου John Sayles που, με πρόφαση το αστυνομικό μυστήριο και με επίκεντρο μία περιοχή όπου συμβιώνουν αγγλοσάξονες, μαύροι και μεξικανοί, παρουσιάζει και σχολιάζει μέσα στην πυκνή πλοκή του έργου πλείστα θέματα: για το ρατσισμό, για την εξουσία και την αστυνομική βία, για τους μετανάστες που περνάνε τα σύνορα για μια καλύτερη ζωή, κυρίως όμως για τις οικογενειακές σχέσεις. Ο πρωταγωνιστής Chris Cooper αναζητά την αλήθεια για το παρελθόν του πατέρα του (Matthew McConaughey) και του σαδιστή σερίφη που υποδύεται ο Kris Kristofferson, ο Joe Morton επιστρέφει ως συνταγματάρχης στην περιοχή όπου ζει ο πατέρας του, οποίος είχε παρατήσει αυτόν και τη μητέρα του, ο γιος του Μόρτον που δε θέλει να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα όπως ο πατέρας του, η Elisabeth Pena που συναντιέται ξανά με τον Cooper 15 χρόνια μετά το σχολείο και κόντρα στις επιθυμίες των γονιών τους. Οι αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα θα λέγαμε ότι παρουσιάζεται στο Lone Star. Το παρελθόν συναντιέται με το παρόν με περίτεχνο μοντάζ, και η επιτυχία της ταινίας έγκειται στο ότι αγγίζει ανθρώπινες, ευαίσθητες χορδές. Η αλήθεια στο τέλος, όσο και αν πονάει, θα φέρει τη λύτρωση σε όλους τους εμπλεκόμενους.

Motherless Brooklyn

Μία ιστορία με φόντο τη δεκαετία του '50, που μπλέκει απλούς, καθημερινούς ανθρώπους με άτομα της πολιτικής εξουσίας, που ανακαλύπτουν ότι έχουν (κι αυτοί, όπως όλοι) μυστικά, διαπλεκόμενες σχέσεις με τον υπόκοσμο και άλλα άτομα από νυχτερινά κέντρα, διαφυλετικές σχέσεις (σε μια δύσκολη εποχή για τις ΗΠΑ). Στο κέντρο όλων αυτών υπάρχει ένα καλά κρυμμένο οικογενειακό μυστικό. Για κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί με το νουάρ και τα παλπ μυθιστορήματα (κυρίως Ρέιμοντ Τσάντλερ, Ντάσιελ Χάμετ, Τζέιμς Κέιν και πιο προσφάτως με Τζέιμς Έλροι) θα βρει αρκετά ενδιάφερουσα το Motherless Brooklyn. Εγώ από την άλλη είδα όλα αυτά τα κλισέ του είδους και δεν ξετρελάθηκα. Ωραία αναπαράσταση της εποχής, καλές ερμηνείες, ειδικά ο Νόρτον που ήθελε καιρό τώρα μάλλον να πρωταγωνιστήσει σε ρόλο που να έχει και κάποιο έξτρα χαρακτηριστικό (σύνδρομο Τουρέτ). Αλλά, θα χρειαστεί να διαβάσω το βραβευμένο βιβλίο του Jonathan Lethem που πρωτοκυκλοφόρησε το 1999, για να συγκρίνω τι έμεινε μέσα, τι έξω από το έργο, ένα βιβλίο του οποίου τα δικαιώματα είχε αγοράσει ο Νόρτον από το '99, αλλά κατάφερε να γυρίσει την ταινία μόλις πέρυσι.

Mississippi Burning (Ο Μισισιπής καίγεται)

Σκληρή, αντιρατσιστική ταινία του Άλαν Πάρκερ, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα της δεκαετίας του '60 που έλαβαν χώρα (πού αλλού;) στο αμερικανικό νότο. Με την τεστοστερόνη όλων των πρωταγωνιστών στο φουλ, οι Hackman και Dafoe σαν αστυνομικοί του FBI προσπαθούν να εντοπίσουν τρεις νεαρούς (δύο μαύρους-έναν λευκό) που εξαφανίστηκαν. Στην αρχή δουλεύουν με τις επαγγελματικές μεθόδους του νεαρού Νταφό, αλλά επειδή δεν μπορούν να σπάσουν την "ομερτά", θα απαιτηθούν οι όχι και τόσο επαγγελματικές μέθοδοι του Χάκμαν. Σε δεύτερο ρόλο η νεαρή Frances McDormand θα παίξει ένα καταλυτικό ρόλο στην υπόθεση.

Ο Μισισιπής καίγεται του 1988 και τα πρόσφατα γεγονότα (με τη δολοφονία του George Floyd) καταδικνύει δυστυχώς ότι έχουν αλλάξει πολύ λίγα πράγματα στην Αμερική όλα αυτά χρόνια. Παρόλο την εκλογή του Ομπάμα, παρόλο το πόσο προοδευτικοί δείχνουν ότι είναι, ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία φαίνεται ότι είναι πολύ βαθιά ριζωμένα μέσα στο DNA αυτής της χώρας και δεν αλλάζουν εύκολα τα πράματα. Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς.

Chronicle

Σε σενάριο του νεαρού Max Landis (ο γιος του γνωστού σκηνοθέτη John Landis) και σε σκηνοθεσία του επίσης νεαρού και άγνωστου σκηνοθέτη Josh Trank (ο οποίος θα μας απασχολήσει φέτος με την νέα του ταινία Capone), βλέπουμε την ιστορία τριών μαθητών Λυκείου που αποκτούν από άγνωστη αιτία υπερφυσικές και τηλεκινητικές δυνάμεις. Σε αντίθεση με τις "απλοϊκές" χολιγουντιανές συνταγές (λίγο κωμωδία, λίγο δράμα, πολλά εφέ κλπ), ο κ. Trank έχει βάλει τον πρωταγωνιστή να έχει μανία με την κάμερα και να θέλει να καταγράφει τη ζωή του συνέχεια. Έτσι παρακολουθεί τους ηθοποιούς με κάμερα στο χέρι, κάτι σαν ντοκιμαντέρ (βλ. Cloverfield). Κυρίως εστιάζει στους χαρακτήρες και βλέπουμε πόσο τους επηρεάζει αυτή η μετάλλαξη και πόσο θα τους αλλάξει τελικά ως χαρακτήρες, επειδή ο καθένας έχει και διαφορετικά βιώματα. Κάτι σαν χρονολόγιο προς την καταστροφή, αυτό είναι το Chronicle του τίτλου. Από τους νεαρούς πρωταγωνιστές, πιο γνωστός έγινε ο Michael B. Jordan (Creed, Black Panther κλπ), αλλά κάποιυ θα έχετε δει και τον κυρίως πρωταγωνιστή Dane DeHaan.