Αν θυμάστε τον Μακρινό ορίζοντα με τον Τομ Κρουζ, τότε μπορείτε να μπείτε πολύ εύκολα στο κλίμα της ταινίας Cimarron του 1960. Η ταινία έχει ως αφετηρία την αποίκηση των αχανών εκτάσεων της Αμερικής και συγκεκριμένα με τον τρόπο... «όποιος προλάβει», ή αλλιώς στα αγγλικά land rush. Ο Glenn Ford αποφασίζει να κυνηγήσει κι αυτός την τύχη του και μαζί με τη νεαρή, πλούσια και άβγαλτη γυναίκα του πηγαίνουν στην Οκλαχόμα. Εκεί ο πρώην τυχοδιώκτης θα βρει ενδιαφέρον στο στήσιμο της πρώτης τοπικής εφημερίδας και θα αφοσιωθεί με τα κοινά. Ταυτόχρονα θα παρακολουθήσουμε τις περιπέτειες του με μια ρατσιστική ομάδα που τα βάζει με τους Ινδιάνους, με μερικούς νεαρούς εγκληματίες και, κυρίως, με μια πρώην σχέση του που είναι ελευθέρων ηθών. Επικών διαστάσεων η ταινία που σκηνοθετήθηκε από τον Anthony Mann. Αυτό αποτέλεσε το τελευταίο του γουέστερν λίγο πριν ασχοληθεί αποκλειστικά με άλλες επικές ιστορίες και χλαμύδες. Η ταινία έχει ενδιαφέρον και παρακολουθείται ευχάριστα, μόνο που δεν μπορείς εύκολα να ταυτιστείς με τον πρωταγωνιστή και, σε γενικές γραμμές, η ιστορία δεν έχει να προσφέρει τίποτα καινούριο.
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010
Cimarron
Τάδε έφη zisis at 18:40
Labels: 1960, Anne Baxter, Anthony Mann, Glenn Ford, journalism, western
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου