Blue Collar (Θανάσιμη απειλή)

Δύο χρόνια μετά τον Ταξιτζή, ο Paul Schrader γράφει ένα νέο έργο και σκηνοθετεί για πρώτη φορά. Full spoilers ahead.

Σε πρώτο ρόλο ο Harvey Keitel και ο Richard Pryor, φίλοι και εργάτες σε βιομηχανία στο Ντιτρόιτ, δεν βγάζουν άκρη ούτε από τα αφεντικά, ούτε έχουν κάποια βοήθεια της προκοπής από το συνδικάτο. Τα χρέη και οι υποχρεώσεις τρέχουν (και κάποια "γούστα" που είναι λίγο πιο ακριβά) οπότε σκοπεύουν να ληστέψουν και να πάρουν τα λεφτά από το συνδικάτο. Καταφέρνουν να διαρρήξουν το χρηματοκιβώτιο, αλλά ανακαλύπτουν ελάχιστα χρήματα. Ανακαλύπτουν όμως και αποδείξεις για παράνομες συναλλαγές του συνδικάτου. Έτσι, αποφασίζουν να εκβιάσουν το σωματείο. Μετά από αυτό τα πράματα θα παρεκτραπούν: ο τρίτος συνεργός θα βρει θανάσιμο ατύχημα στο εργοστάσιο προς το τέλος, οι άλλοι δύο θα αντιμετώπισουν απειλές από μπράβους, και η κλιμακούμενη ένταση θα φέρει ρίξη στη φιλία τους. Το Blue Collar είναι μία δυναμική κριτική στις όχι τόσο ρόδινες πρακτικές των συνδικάτων (τι μου λες;) και των αφεντικών. Τι'χες Γιάννη, τι'χα πάντα. Μία χαρακτηριστικότατη ταινία της δεκαετίας του '70.

Films rewatched: Wild at Heart

Περίεργοι χαρακτήρες (αφού ταινία του Λιντς έβαλες να δεις), σε ένα ιδιαίτερο road-movie, κάποιους θα τους χαρακτήριζες και "παρανοϊκούς" (κύριε Dafoe, πάλι βρήκες ρόλο να "κεντίσεις"), σεξ και βία, Sex and Death, όπως λένε οι Motorhead σε ένα τραγούδι τους.

A Run for your Money

Δύο Ουαλοί ανθρακωρύχοι πηγαίνουν στο Λονδίνο να πάρουν βραβείο από εφημερίδα, αλλά χάνονται στη διαδρομή καθώς ο ένας μπλέκει με λωποδύτισσα που του κάνει τα γλυκά μάτια και προσπαθεί να του πάρει το βραβείο (τα λεφτά) και ο άλλος μπλέκει με παλιό φίλο μουσικό και την άρπα του, με τον οποίο καταλήγουν να κάνουν πολλές στάσεις στις παμπ για μπύρες και ουίσκι. Ο Άλεκ Γκίνες συμμετέχει σε δεύτερο ρόλο ενός δημοσιογράφου που προσπαθεί να τους συμμαζεψει, για λογαριασμό της εφημερίδας. Το A Run for your Money είναι μία απλή παλαιομοδίτικη κωμωδία των Studio Ealing, η οποία έχει κάποια καλά σημεία, αλλά στο σύνολο της μπορεί να φανεί κουραστική. Μόνο για τους φανατικούς του παλιού Βρετανικού κινηματογράφου και σε αυτούς που... θέλουν να δούνε ποιες είναι οι διαφορές των Ουαλών από τους Άγγλους!

Private's Progress

Περιπέτειες στο στράτευμα από το Ian Carmichael, που συνεχίζει να υποδύεται τον αγαθό και ηθικό τύπο που είχε κάνει σε προηγούμενα έργα (ειδικά των αδερφών Boulting). Εδώ, στο Private’s Progress, κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, στρατολογείται από το πανεπιστήμιο και λόγω των γνώσεων του σε ξένες γλώσσες, συμμετέχει σε μία ομάδα που θα μπει σε γερμανικό έδαφος, για να αποσπάσει έργα τέχνης που έχουν πάρει οι Γερμανοί. Οι Βρετανοί αξιωματικοί υπεύθυνοι του σχέδιου (ο ένας ναύαρχος είναι και θείος του Carmichael) έχουν σκοπό να πουλήσουν μετά κάποια από τα ορίτζιναλ έργα τέχνης στη μαύρη αγορά. Όλα φυσικά θα πάνε ανάποδα σε αυτή την κωμωδία, που παρακολουθείται παραπάνω από ευχάριστα. Ο νεαρός Richard Attenborough συμμετέχει ως φαντάρος που είναι άσος στην κοπάνα και στη λούφα, βάζοντας στα κόλπα και τον Carmichael.

A Night to Remember (Τιτανικός: Μια νύχτα να θυμάσαι)

Το A Night to Remember του 1958 είναι η βρετανική έκδοση για το δυστύχημα του Τιτανικού, μετά το αμερικάνικο έργο του 1953 με τη Barbara Stanwyck. Εδώ οι ηθοποιοί είναι σχεδόν όλοι άγνωστοι, αλλά το φιλμ θέλει να δώσει αυθεντικότητα σε λεπτομέρειες. Βασίστηκε στο ομότιλο βιβλίο του Walter Lord και το σενάριο ανέλαβε ο συγγραφέας Eric Ambler. Συμμετείχαν ως σύμβουλοι άνθρωποι και αξιωματικοί επιζήσαντες του ναυαγίου. Παρόλο την εμπορική της αποτυχία, εξυμνείται από τους ιστορικούς για τη μεγάλη της πιστότητα. Εκτός, φυσικά, από το σπάσιμο του πλοίου στη μέση, κάτι για το οποίο κανείς δεν είχε αποδείξεις, μέχρι που βρέθηκε το ναυάγιο το 1985.

Για το σημερινό θεατή, που έχει δει και την α λα Τζέιμς Κάμερον έκδοση του Τιτανικού, ίσως να μην εντυπωσιαστεί, παρακολουθώντας όμως την ταινία, σε πιάνει πάλι το στομάχι σου για το μέγεθος αυτής της καταστροφής, σε πιάνουν τα νεύρα από τις ανθρώπινες αντιδράσεις (κυρίως της αριστοκρατίας) και μία θλίψη για το ότι στις μεγάλες καταστροφές πολλά πράματα θα είχαν αποβεί σωτήρια αν κάποιος άνθρωπος είχε προνοήσει λίγο καλύτερα.

Number 17

Άλφρεντ Χίτσκοκ από τη βρετανική περίοδο, μία από τις πρώτες ομιλούσες ταινίες του, με γραφικούς χαρακτήρες, έντονο θεατρικό στοιχείο και αρκετά, μα αρκετά παλιομοδίτικο ύφος, καμία σχέση με τα κατοπινά του έργα. Στο Number 17 ξεχωρίζει η καταδίωξη στο τρένο προς το τέλος του έργου, που καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μακέτες, αλλά εκεί «νιώθεις» λίγο τη σφραγίδα του Χίτσκοκ. Μόνο για τους σκληροπυρηνικούς φαν του κ. Χίτσκοκ.