Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2019

Under the Silver Lake (Το μυστικό της ασημένιας λίμνης)

Μια ταινία που χαρακτήρισαν αρκετά πετυχημένα ως μία μίξη ενός φιλμ-νουάρ σε ένα σύμπαν του David Lynch. Μια ταινία που έχει πάρα πολλές σινεφίλ αναφορές στον Χίτσκοκ αλλά και στις κλασικές νουάρ ταινίες της δεκαετίας του '40. Πώς να μη μας αρέσει δηλαδή το Under the Silver Lake, το οποίο φέρνει το νουάρ στο καλοκαιρινό Λος Άντζελες του σήμερα, έχει πλήθος αναφορών στην ποπ κουλτούρα (μουσική, κόμικ, σινεμά) και έχει ένα δαιδαλώδες σενάριο, με την αφετηρία του να είναι η εξαφάνιση μιας κοπέλας και τον άεργο Andrew Garfield να προσπαθεί να διελευκάνει την υπόθεση.

Σάββατο 20 Ιουλίου 2019

The Bedroom Window

Ο Steve Guttenberg πήγε να βοηθήσει και βρέθηκε μπλεγμένος. Τσιλιμπουρδίζει με τη γυναίκα του πανίσχυρου αφεντικού του, αλλά δεν βρήκε το μπελά από αυτόν. Η γυναίκα του αφεντικού είναι η νεαρή Isabelle Huppert, η οποία παρατηρεί από το Παράθυρο της κρεβατοκάμαρας ένα παραλίγον φονικό. Παρατηρεί τον εγκληματία αλλά δεν μπορεί να ενημερώσει την αστυνομία για να μην αποκαλυφθεί ο παράνομος δεσμός τους. Αναλαμβάνει ο Guttenberg να πει πως αυτός ήταν ο μάρτυρας και να δώσει περιγραφή του δράστη, αλλά λίγο το ένα ψεματάκι εδώ, λίγο άλλο ψεματάκι εκεί, το ένα θα φέρει το άλλο και θα βρεθεί να είναι αυτός ύποπτος για τους φόνους. Η μόνη που θα τον βοηθήσει θα είναι το παρολίγον θύμα, που υποδύεται η Elizabeth McGovern.

Ο Guttenberg (της φήμης της Μεγάλης των μπάτσων σχολής) φαίνεται λίγο παράταιρος για το ρόλο στην αρχή, στην πορεία όμως ταιριάζει στην όλη παρεξήγηση που εμπλέκεται και που βάζει σε κίνδυνο την ελευθερία του. Το σενάριο βασίστηκε στο βιβλίο "The witnesses" κάποιας Anne Holden (το βιβλίο είχε πρωτοεκδοθεί το 1971) και το επιμελήθηκε ο Curtis Hanson όπως και τη σκηνοθεσία, παρουσιάζοντας ένα ευπρεπές ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο έχει κάποιες καλές στιγμές. Φυσικά και οι περισσότερες επιρροές είναι χιτσκοκικές. Υπάρχουν όμως και λίγα σημεία που λες "μα τι σκέφτηκε τώρα!" και κόβουν από τις καλές εντυπώσεις. Στο σύνολο, ένα ευπρεπές εργάκι της εποχής του 1987. Από τους ερμηνευτές, φυσικά και η Huppert κλέβει την παράσταση με τον αέρα και τη φινέτσα της.