127 Hours

Ταινία που είδαμε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (τη δεύτερη προβολή της Κυριακής) και κατάφερε ο Danny Boyle να μας ταρακουνήσει... τα έντερα και να σβήσει τα λαμπάκια του εγκεφάλου! Πρόκειται σίγουρα για ένα one-man show από τον νεαρό James Franco, που βρίσκει την ευκαιρία να δείξει ότι μπορεί να υποδυθεί και πιο απαιτητικούς ρόλους. Ευκαιρία να δούμε επίσης μια ταινία με έναν όλο κι όλο ηθοποιό σε ένα σκηνικό περίπου 2x2! Οι 127 ώρες που πέρασε ο τύπος με το βράχο κολλημένο στο χέρι του μέχρι να αποφασίσει να το κόψει (το χέρι, όχι το βράχο), ίσως δεν είναι και η πιο εύκολη ιδέα για σενάριο. Για αυτό και γεμίζει ο Boyle το χρόνο με κινηματογραφικά τρικ, περίτεχνο μοντάζ, πανέμορφες εικόνες από το Εθνικό Πάρκο Canyonlands, και μερικές οδηγίες επιβίωσης, κατόπιν εορτής. Καλά όλα αυτά, μέχρι που έρχεται η στιγμή -πέντε μέρες μετά- να αποφασίσει να κόψει το χέρι του, επειδή όπως λέει το μότο της ταινίας "There is no force more powerful than the will to live". Σίγουρα, αλλά αυτό μπορούν να το πουν μόνο όσοι πέρασαν παρόμοιες καταστάσεις. Για μας τους απλούς ανθρώπους, η ρεαλιστική βία της στιγμής (με μοντάζ και ήχο να βοηθάνε) ήρθε σαν γροθιά στο στομάχι και μας έστειλε αδιάβαστους. Κι έτσι όταν ήρθε το τέλος και νίκησε ο πρωταγωνιστής το θάνατο, η κινηματογραφική λύτρωση δεν ήρθε για εμάς, καθώς η φρίκη των προηγούμενων σκηνών επισκίασε όλα τα υπόλοιπα. Μ'αυτά και μ'αυτά, ο Boyle κατάφερε να κάνει άλλη μια σοκαριστική ταινία δέκα τέσσερα χρόνια μετά το Trainspotting, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Αξίζει να τη δει κανείς; Για τον James Franco, ναι, αλλά... watch it at your own risk!