The War of the Worlds

Πολλά χρόνια πριν την ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ υπήρξε η ραδιοφωνική φάρσα του Orson Welles που τρομοκράτησε τους ακροατές που δεν είχαν καταλάβει ότι πρόκειται για... έργο. Ενδιάμεσα, το 1953 για την ακρίβεια, προέκυψε και η κινηματογραφική μεταφορά του διάσημου βιβλίου του H.G. Wells. Η δημιουργία του The War of the Worlds χρειάστηκε έξι(!) διευθυντές φωτογραφίας για να αποτυπώσουν τα αρκετά εξελιγμένα εφέ της εποχής (που σήμερα φαντάζουν απλοϊκά και ψεύτικα). Ήταν μια παραγωγή του George Pal, ο οποίος είχε συμβάλει τα μάλλα στα Destination Moon και When Worlds Collide των προηγούμενων χρόνων. Και την επιτυχία του την όφειλε στην πολύ καλή τεχνική του με κούκλες και stop-motion animation που ονόμασαν puppetoon. Η ταινία ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του είδους εκείνη τη χρονιά. Λίγο τα πρωτόγνωρα εφέ, λίγο η καταστροφολαγνεία που αρέσει στον κόσμο, λίγο η σύγκριση της εισβολής με τον ψυχρο-πολεμικό φόβο των Σοβιετικών, δεν χρειάζονται και πολλοί λόγοι. Σήμερα βλέπεται κυρίως για συναισθηματικούς λόγους και μόνο από τους φανατικούς φίλους του είδους. Προσωπικά, «με κέρδισε» με τις επιστημονικές επεξηγήσεις σε αρκετά σημεία του έργου που δίνει ο επιστήμονας/πρωταγωνιστής, δίνοντας μια βαρύτητα (λέμε τώρα) στα τρομερά τεκτενόμενα.