Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Punishment Park

Βρισκόμαστε στο 1971, καταμεσής του πολέμου στο Βιετνάμ, οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις φοιτητών και νεολαίας βρίσκονται στο απώγειο τους στις ΗΠΑ, και ένας βρετανός σκηνοθέτης παρουσιάζει την κριτική του ματιά στα γεγονότα μέσα από μία εναλλακτική ιστορική προσέγγιση. Η ταινία παρουσιάζει τα κέντρα αναμόρφωσης που ίδρυσε ο Νίξον για τους «αντιφρονούντες». Οι φυλακισμένοι μεταφέρονται στην έρημο της Καλιφόρνια, περνάνε από μια τυπική δίκη και στέλνονται στο Punishment Park. Το πάρκο της τιμωρίας τους είναι να διασχίσουν την έρημο σε τρεις ημέρες με τους οπλισμένους αστυνομικούς στο κατώπι τους! Σ'αυτό το ψευδοντοκιμαντέρ, ο Peter Watkins παρουσιάζει μια ομάδα νεαρών φυλακισμένων να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα στην έρημο και παράλληλα τη δίκη μιας άλλης ομάδας νεαρών, παρακολουθώντας τις πολιτικές (ριζοσπαστικές, ειρηνιστικές, αναρχικές κ.λ.π.) πεποιθήσεις τους να συγκρούονται με τη συντηρητική εξουσία. Πρόκειται για ένα αριστούργημα του σινεμά βεριτέ, του οποίου η ένταση και το πάθος θα πυροδοτήσει τις οθόνες αλλά και το μυαλό σας. Παραλληρίστε το και με τη δικιά μας τότε εποχή, και σκεφθείτε αν και πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος από τότε. Η ταινία γυρίστηκε σε δυόμιση εβδομάδες με ένα πενιχρό μπάτζετ των 66.000 δολαρίων και, όταν πρωτοπαίχθηκε στις Κάννες, κατακρεουργήθηκε από τα αμερικάνικα μέσα και δεν βρήκε διανομή στις ΗΠΑ. Διαβάστε περισσότερα για την ταινία στο σάιτ του σκηνοθέτη και στην αναφορά του φίλου Mike.

3 σχόλια:

Mike είπε...

Το ειχα δει στο σινεμα και πραγματικα με ειχε συγκλονισει..

Ριξε αν θες μια ματια εδω σε ενα κειμενακι που ειχα γραψει παλαιοτερα:
http://greatdirectorsgreatmovies.blogspot.com/2009/11/punishment-park-peter-watkins-1971.html


Πολυ δυνατη επιλογη φιλε zisi, με τη σειρα μου το προτεινω ως ενα μεγαλο σοκ που δεν πρεπει να χασει κανενας!!

zisis είπε...

Τώρα θυμήθηκα ότι είχε βάλει το έργο και η ΕΤ-1 ένα βράδυ Παρασκευής πριν δυο-τρεις βδομάδες!

argiris-cinefil είπε...

Η ταινία είναι μια γροθιά στο στομάχι, ένα κινηματογραφικό, πολιτικό-κοινωνικό σοκ και συμφωνώ με τον Mike ότι δεν πρέπει να την χάσει κανένας. Θα μου έκανε μεγάλη έκπληξη φίλε zisi αν δεν την είχαν κατακρεουργήσει τα αμερικανικά ΜΜΕ. Το εκπληκτικό και πεσιμιστικότατο φινάλε της έρχεται για να εδραιώσει το απολυταρχικό και φασιστικό καθεστώς που υπάρχει στην ταινία. Τρελαίνομαι για τέτοιες ταινίες.

4,5: Πολύ καλή (+)

0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα