Η ταινία The Big Clock είναι ολόκληρη ο πρωταγωνιστής της, ο Ray Milland. Από τις 130(!) και βάλε ταινίες που γύρισε, αυτή ξεχωρίζει για το νουάρ στοιχείο της και την ενδιαφέρουσα υπόθεση. Υπόθεση που θέλει τον κύριο Milland να είναι ο δημοσιογράφος που ψάχνει πρόσωπα που δεν μπορεί να βρει η αστυνομία για λογαριασμό περιοδικού του μεγαλοεκδότη Charles Laughton. Κάτι σαν... Νικολούλη. Ο δεύτερος είναι μανιώδης με το χρόνο και τα ρολόγια και αφήνει τη δικιά του σφραγίδα στο έργο με το χαρακτηριστικό «υπεράνω» αριστοκρατικό στυλ. Μια πρώην του Laughton θα προσπαθήσει να τον εκβιάσει και αυτός θα τη σκοτώσει εν βρασμώ ψυχής. Λίγες ώρες πριν όμως η κοπελιά ήταν με έναν άλλο κύριο και ο Laughton θα προσπαθήσει να ενοχοποιήσει εκείνον. Θα βάλει τον Milland να ερευνήσει και να βρει ποιος είναι. Πολύ σύντομα ο πρωταγωνιστής μας καταλαβαίνει ότι αυτός είναι το τρίτο πρόσωπο που είχε συναντήσει την κοπελιά και αρχίζει απ' τη μια να παραποιεί τα στοιχεία για να μην τον ταυτοποιήσουν και απ'την άλλη προσπαθεί να βρει ενοχοποιητικά στοιχεία για τον πραγματικό δολοφόνο, δηλαδή το αφεντικό του. Αν μπερδευτήκατε, καθήστε και απολαύστε την ταινία που ήταν μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου κάποιου Kenneth Fearing. Ξαναγυρίστηκε το 1987 με τον Kevin Costner στο έργο που ίσως έχετε δει με τίτλο No Way Out. Εδώ η ατμόσφαιρα, όπως τα κίνητρα των αφεντικών, είναι σκοτεινά, η δύναμη του τύπου αποδεικνύεται πανίσχυρη και η ευφυία είναι η μόνη λύση για να βγει από το αδιέξοδο ο πρωταγωνιστής μας.
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009
The Big Clock (Το άλλοθι του δολοφόνου)
Τάδε έφη zisis at 10:00
Labels: 1948, Charles Laughton, Elsa Lanchester, film-noir, John Farrow, Ray Milland, remade
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου