They were friends through hell. They became enemies in paradise.Η Ανταρσία του Μπάουντι του 1984 πρόκειται για μια πλούσια και φροντισμένη παραγωγή· τα λεφτά του γνωστού παραγωγού Dino De Laurentiis έκαναν καλά τη δουλειά τους. Το χρονικό του επεισοδιακού ταξιδιού από την Αγγλία μέχρι τα νησιά της Ταϊτής το έχουμε δει και σε άλλες εκδοχές με πιο διάσημες φυσικά αυτές του 1935 και του '62, με τους Charles Laughton και Clark Gable στους ρόλους του σκληρού καπετάνιου William Bligh και του στασιαστή Fletcher Christian στην πρώτη και με τον Trevor Howard και Marlon Brando αντιστοίχως στη δεύτερη. Εδώ βρίσκουμε τον Anthony Hopkins ενάντια στον νεαρό Mel Gibson, σε μια κόντρα που θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι κόντρα βρετανικού φλέγματος εναντίον αυστραλέζικου ταμπεραμέντου.
Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία, ίσως η καλύτερη του —κατά τα άλλα μέτριου— σκηνοθέτη Roger Donaldson. Δεν θα μπορούσε να κάνει και χειρότερα όταν έχει για υλικό μερικούς από τους καλύτερους νέους ηθοποιούς της εποχής. Πέρα από τους πρωταγωνιστές, σε δεύτερους ρόλους έχουμε τους Daniel Day-Lewis, Liam Neeson, Bernard Hill (που τον γνωρίσαμε καλύτερα στον... Άρχοντα των Δαχτυλιδιών) και τον Σερ Laurence Olivier σε μία από τις τελευταίες κινηματογραφικές του εμφανίσεις. Η μουσική κάνει μπαμ από χιλιόμετρα ότι είναι από τον δικό μας Vangelis και η εκπληκτική φωτογραφία είναι μερικά από τα στοιχεία που σου μένουν. Αν δεν ήταν και το τελευταίο κομμάτι της ταινίας τόσο μέτριο, θα μιλούσε για μια πολύ καλή ταινία. Εκεί είναι που κάνει μια μεγάλη κοιλιά, παρόλο που προσπαθεί έξυπνα να παραλληλήσει τις προσπάθειες του ενός και του άλλου να βρουν την «γη της επαγγελίας», ο ένας για να κρυφτεί, ο άλλος για να σωθεί. Η ταινία διαφέρει από τις προγενέστερες στο ότι επικεντρώνεται στη φιλία των δύο αντρών που μετά γίνανε εχθροί, κάτι που δεν είχαν τονίσει οι παλιότερες εκδοχές και στο ότι είναι αρκετά πιο αληθοφανής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου