18 χρόνια μετά, και η ταινία φαντάζει ακόμα φρέσκια. Λίγο η πανέμορφη φωτογραφία και τα όμορφα σκηνικά και κουστούμια, που αλλάζουν χρωματισμούς ανάλογα με τις αλλαγές της ιστορίας, λίγο οι όμορφες (και εναέριες) χορογραφίες μάχης, και φυσικά η ίδια η έξυπνη ιστορία που αλλάζει με κάθε νέα εξιστόρηση. Ξαναβλέποντας το Hero, απλά το απολαμβάνεις, παρόλο που γνωρίζεις την υπόθεση. Από αυτή την ταινία και μετά, ο Ζανγκ Γιμού άφησε κατά μέρος τα ανθρωπιστικά δράματα για τα οποία έγινε γνωστός και βούτηξε για λίγο στα υπερθεάματα με ιστορίες από την αρχαία Κίνα (που τον οδήγησαν και στο να σκηνοθετήσει την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων του 2008). 
Night Train to Munich - 1940
Πριν από 6 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου