Φρέσκος από την επιτυχία του Jaws, o Roy Scheider την εποχή των τελών της δεκαετίας του '70 έβρισκε σενάρια ως πρωταγωνιστής, παρόλο που οι περισσότερες επιλογές του δεν ήταν πετυχημένες. Ένα ενδιαφέρον έργο που γύρισε το 1979 ήταν το Last Embrace. Ένα εντελώς χιτσκοκικό έργο με τον Scheider να μην είναι εντελώς στα καλά του μετά το θάνατο της γυναίκας του και να νιώθει απειλούμενος για τη ζωή του. Φταίει και το γεγονός ότι δούλευε σε μια μυστική οργάνωση πρακτόρων και νιώθει ότι θέλουν να τον βγάλουν από τη μέση (σ'αυτό το σημείο εμφανίζεται ο Christopher Walken για 5 λεπτά και μόνο!). Συν τις άλλοις, θα βρει ένα απειλητικό σημείωμα στο σπίτι του γραμμένο στα αραμαϊκά(!). Θα αναζητήσει την προέλευση του σημειώματος και θα ανακαλύψει ότι αυτό το σημείωμα υπήρχε στην κατοχή άλλων 5 ανθρώπων που πέθαναν περιέργα μεν, από φυσικά αίτια δε. Πολύ καλή σκηνοθεσία από τον Jonathan Demme σε ένα όχι τόσο καλό σενάριο, που ξεκινάει ελπιδοφόρα (αγωνία για το ποιος θέλει το κακό του Scheider), στην πορεία μπαίνει το μυστήριο του άγνωστου σημειώματος αλλά καταλήγει απλοϊκά και μας αποκαλύπτει τον κακό του έργου εντελώς πρόχειρα. Τώρα που το σκέφτομαι, σε πολλά σημεία θυμίζει τον Δεσμώτη του ιλίγγου, για να μην πούμε ότι πρόκειται για μία ελεύθερη διασκευή: -SPOILERS- πρωταγωνιστής με ψυχολογικά προβλήματα, κυνηγητό σε καμπαναριό, ένας θάνατος στην αρχή και ένας στο τέλος του έργου για να ολοκληρώσει τον «κύκλο αγωνίας» του πρωταγωνιστή. Άσχετο: την περισσότερη ώρα, ο Scheider τριγυρνάει φορώντας ένα λευκό κουστούμι και κάπως έτσι θα θυμόμαστε το έργο. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου