Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Sonatine

Άλλη μια ιστορία από τη Γιακούζα από την πρώτη περίοδο του μετρ του είδους Takeshi Kitano. Το πρώτο μισάωρο του έργου με τίτλο Sonatine ασχολείται με την ίντριγκα και τα παρασκηνιακά που θα οδηγήσουν τον (κατά 98% του έργου) ανέκφραστο Τακέσι και τρία μέλη της συμμορίας του να κρυφτούν σε ένα απομονωμένο παραλιακό σπίτι για να ξεφύγουν από τις αντίπαλες συμμορίες και να περιμένουν την ανακωχή που υποσχέθηκε το αφεντικό. Εκεί το έργο κάνει μια στροφή 180 μοιρών και βλέπουμε: πώς περνάνε το χρόνο τους· τι σκαρφίζονται για να σπάσουν την ανία· τα παιχνίδια και τους παλιμπαιδισμούς των ενήλικων που βρήκαν επιτέλους το χρόνο για να αφήσουν τους εαυτούς τους χαλαρούς· τον Κιτάνο να γελάει! Ειδικά η σεκάνς του σούμο είναι απίστευτης έμπνευσης και δείχνει το κρυφό κωμικό ταλέντο του Κιτάνο. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που τα γεγονότα θα τους προλάβουν και θα ακολουθήσει η τελική εκδίκηση. Πασίγνωστη και η αιματοβαμμένη σεκάνς μέσα στο ασανσέρ. Έχω χάσει επαφή με το έργο του Κιτάνο μετά το Ζατοΐτσι του 2003, αλλά αυτές οι πρώτες ταινίες είναι που τον έκαναν παγκοσμίως διάσημο και αξίζει να τις γνωρίσετε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: