Dersu Uzala (Ουζάλα)

Από το 1965 μέχρι το 1990, ο μεγάλος ιάπωνας σκηνοθέτης γύριζε μία ταινία κάθε πέντε χρόνια. Το 1975 λοιπόν μάς παρουσίασε μια σοβιετικο-ιαπωνική συμπαραγωγή με τον τίτλο Dersu Uzala. Πρόκειται για ένα οικολογικό δράμα, έναν ύμνο στη φύση, που για κεντρικό πρόσωπο έχει τον ομώνυμο ήρωα. Το σενάριο βασίστηκε στα δύο βιβλία του τοπογράφου/εξερευνητή Βλαντιμίρ Αρσένιεφ ο οποίος το 1902 μαζί με την ομάδα του στάλθηκε να χαρτογραφήσει την περιοχή Ουσούρι της Σιβηρίας. Εκεί γνωρίζεται με τον μικρόσωμο ηλικιωμένο κυνηγό Ντερσού Ουζαλά (που ζει για χρόνια στη φύση και έχει γίνει ένα με αυτήν) και αποφασίζουν να γίνει ο οδηγός τους. Στην αρχή τον παρεξηγούν επειδή μιλάει με το νερό, τη φωτιά και τον άνεμο. Αλλά οι γνώσεις του γύρω από τα μυστικά της φύσης εντυπωσιάζουν τον Αρσένιεφ και σύντομα αναπτύσσεται μεταξύ τους μια βαθειά φιλία. Με ένα λυρικό τρόπο, σχεδόν ντοκυμαντέρ, ο Κουροσάβα δείχνει τον εκπρόσωπο του πολιτισμού και των επιστημών ως έναν ανίδεο (όπως και μεις οι θεατές) μπροστά στο μεγαλείο της φύσης, που κοιτάμε αλλά δεν βλέπουμε. Γυρισμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου στη φύση, η ταινία έχει εκπληκτικά πλάνα, γνήσια συγκίνηση και πολλά πράματα που μπορεί να μάθει ένας άνθρωπος της πόλης. Κέρδισε το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.