5 Card Stud (Πέντε σημαδεμένα τραπουλόχαρτα)

Εφτά παίκτες σε ένα παιχνίδι πόκερ, ένας (ο Dean Martin) κάνει τη «μάνα», ένας άγνωστος μεταξύ τους θα κλέψει και οι υπόλοιποι πέντε θα τον τιμωρήσουν με κρέμασμα. Λίγο καιρό μετά, θα αρχίσουν ένας-ένας οι παίκτες εκείνου του τραπεζιού να σκοτώνονται. Ποιος είναι ο δολοφόνος που παίρνει εκδίκηση για το θάνατο εκείνου του άγνωστου; Και τι δουλειά έχει στη μικρή τους πόλη ένας νεοφερμένος ιερέας (Robert Mitchum) που κουβαλάει πιστόλι; Εμπορικό γουέστερν της εποχής, με την υπογραφή του Henry Hathaway, ο οποίος προσπαθεί να προσδώσει και ολίγον θριλερικές πινελιές με όχι μεγάλη επιτυχία. Οι δύο σταρ πρωταγωνιστούν στην ταινία 5 Card Stud, όντας πιο ηλικιωμένοι και προσπαθώντας να κρατηθούν στο χολιγουντιανό στερέωμα. Ο δεύτερος δεν το είχε ανάγκη. Ο πρώτος λίγα χρόνια μετά σταμάτησε να παίζει σε ταινίες. Η εκνευριστική φάτσα του Roddy McDowall αρκεί από μόνη της για να δημιουργήσει το προφίλ του κακομαθημένου πλουσιόπαιδου της πόλης.

None but the Lonely Heart (Στο διάβα της ζωής)

Βαρύ μελόδραμα, μουχλιασμένο από την υγρασία και την ομίχλη του Λονδίνου, με τον Cary Grant πρωταγωνιστή στη ταινία None But the Lonely Heart που του έδωσε τη δεύτερη και τελευταία υποψηφιότητα για όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου για το ρόλο ενός νέου άντρα που θέλει να ζήσει τη ζωή του όπως αυτός τη θέλει και να τριγυρίζει στον κόσμο χωρίς να εξαρτάται από κανέναν. Όταν επιστρέφει στο σπίτι, πάντα κοντραρίζεται με τη χήρα μητέρα του. Επειδή «στρωμένη» δουλειά έχει, αλλά αυτός έχει αλλού το μυαλό του και δε θέλει να συμβιβαστεί με δουλειά και οικογένεια, έτσι όπως προστάζει η επιταγή της κοινωνίας. Θα προτιμήσει να συνάψει σχέσεις με μια νεαρή που είναι μπλεγμένη με τον λονδρέζικο υπόκοσμο, παρά με την νεαρή μουσικό από τη γειτονιά του που τον αγαπά. Όταν μάθει ότι η μητέρα του είναι άρρωστη από ανίατη ασθένεια, θα κάτσει να δουλέψει και να φροντίσει το μαγαζί. Το μπλέξιμο του με τους περιθωρειακούς τύπους θα βαθύνει και θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να αποφασίσει τελικά τι θα κάνει με τη ζωή του: θα ακολουθήσει το δρόμο της «αμαρτίας» (με τα εύκολα λεφτά και τον κίνδυνο) ή της «αρετής» (με τη συμβιβασμένη ζωή του απλού πολίτη);

Γνωστό και πολυπαιγμένο ίσως το θέμα, αλλά εδώ παρουσιάζεται εντελώς μελοδραματικά, με πολλή καλή εξέλιξη της πλοκής. Αναμενόμενο ίσως το τέλος, αλλά ανθρώπινη και συγκινητική η τελική σεκάνς. Για την ερμηνεία της μητέρας, η Ethel Barrymore απέσπασε το όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου, στην πρώτη της κινηματογραφική επανεμφάνιση έντεκα χρόνια μετά. Χάρη σ'αυτό το έργο, παράτησε το Μπρόντγουεϊ και τη Νέα Υόρκη και μετακόμισε στο Χόλιγουντ για μια δεύτερη κινηματογραφική καριέρα. Μια εντελώς διαφορετική ταινία για τον κύριο Γκραντ, που ίσως αξίζει για αυτόν και μόνο το λόγο. Ο Barry Fitzgerald προσθέτει άλλη μια χαρακτηριστική δευτεραγωνιστική συμμετοχή και ο ελληνικής καταγωγής George Coulouris έχει το ρόλο του αντιπάλου, ας πούμε, του Γκραντ. Η ταινία βασίστηκε στο ομότιτλο βιβλίο του Richard Llewellyn, και το σενάριο και τη σκηνοθεσία υπέγραψε ο θεατρικός συγγραφέας Clifford Odets, στην πρώτη του απόπειρα να καθίσει πίσω από την κάμερα.

Montana

Τα χρόνια άρχισαν να περνάνε και οι προπολεμικές επιτυχίες του Errol Flynn στη Warner αποτελούσαν παρελθόν. Έτσι ο αστέρας της εταιρείας ασχολήθηκε εκτενέστερα με το γουέστερν σε ταινίες μικρότερου βεληνεκούς. Μια από αυτές ήταν η Montana του 1950 στην οποία υποδύεται έναν κτηνοτρόφο προβάτων που προσπαθεί να δουλέψει σε περιοχή αγελαδάρηδων. Μόνο που όλοι εκεί αντιμετωπίζουν τα πρόβατα σαν μεγαλύτερους εχθρούς ακόμα κι απ’ τους Ινδιάνους! Απλοϊκή και μη-πρωτότυπη θα είναι η εξέλιξη της πλοκής, με γραφικούς κακούς και μια δευτεραγωνίστρια (Alexis Smith, γνωστή τραγουδίστρια) ολίγον ατάλαντη, αλλά ταιριαστή στο όλο μικρό ερμηνευτικό βάθος του έργου. Το μόνο, ίσως, ενδιαφέρον σημείο στο έργο μας είναι η αντιμετώπιση των δυσκολιών από τον πρωταγωνιστή με το μυαλό του περισσότερο και λιγότερο με το όπλο. Με λίγα λόγια, μόνο για τους φίλους του είδους. Οι υπόλοιποι προσπεράστε άφοβα και επενδύστε στο ιδίου θέματος αλλά πολύ καλύτερου αποτελέσματος The Sheepman.

Repo Men

Σκέψεις (προειδοποίηση για spoilers) → Παίρνουμε μια καλούτσικη ιδέα για ένα εφιαλτικό φουτουριστικό μέλλον και φτιάχνουμε ένα έργο που αναπαράγει ιδέες από Blade Runner και Μπραζίλ, μιας και οι νεότερες γενιές δεν έχουν ιδέα από «παλιές» ταινίες, οπότε αυτή φαντάζει «πρωτότυπη»! Προσθέτουμε, φυσικά, και γερές δόσεις από αίμα και σιχαμερές σκηνές, αντιγράφουμε και μια διάσημη σκηνή από το OldBoy και το εργάκι μας είναι έτοιμο! Προειδοποίηση, #2: το Repo Men δεν αποτελεί ριμέικ και δεν έχει καμία σχέση με το καλτ, πλέον, Repo Man.

Four Men and a Prayer (Ο όρκος των τεσσάρων)

Ο συνταγματάρχης πατέρας έκανε λάθη σε δάφορες συρράξεις στην Ινδία και απολύθηκε ατιμωτκά από το στράτευμα. Γύριζοντας στην πατρίδα με μια βαλίτσα γεμάτη στοιχεία που αποδεικνύουν την αθωώτητά του, δολοφονείται μέσα στο σπίτι του. Οι τέσσερις γιοι του θα γυρίσουν όλο τον κόσμο (Ινδία, Βραζιλία, Αίγυπτο και πίσω στην Αγγλία) προσπαθώντας να ξεσκεπάσουν την πλεκτάνη γύρω από τη μυστηριώδη δολοφονία. Και στο πλευρό τους θα βρεθεί μια πλούσια δεσποινίδα, η χαριτωμένη Loretta Young, που με τις διασυνδέσεις της θα τους οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ανάμεσα στους τέσσερις γιους βρίσκουμε τους νεαρότατους George Sanders και David Niven, σ' αυτή τη μικρή σε διάρκεια ταινία του John Ford (πριν ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με το ουέστερν) με το όνομα Four Men and a Prayer, που μας παρουσιάζει τα ήθη μιας άλλης εποχής. Όλα αυτά, λίγα χρόνια πριν έρθει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και εξαφανίσει κάθε ρομαντισμό και αισιοδοξία... Καίρια όμως η αναφορά στις εταιρείες όπλων και στα ανήθικα, διπρόσωπα παιχνίδια που παίζουν.

The King of Comedy (Βασιλιάς για μια μέρα)

Μεγάλος θαυμαστής του Jerry, ο Robert De Niro θα προσπαθήσει να κάνει οντισιόν στην εταιρεία του πρώτου για να βγει στο «Σόου του Τζέρι» ως stand-up comedian αλλά το μόνο που θα συναντήσει είναι αδιαφορία. Έχοντας όμως και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, θα τραβήξει το πράγμα λίγο παραπάνω, με τη βοήθεια της επίσης τρελαμένης θαυμάστριας Sandra Bernhard, για να γίνει... Βασιλιάς για μια μέρα. Το λεγόμενο stalking σε όλο του το μεγαλείο, με τον Martin Scorsese να υπογράφει μια πολύ καλή ταινία, αρκετά παραγνωρισμένη σήμερα, με τον Jerry Lewis να υποδύεται... τον εαυτό του. Ο De Niro θα επαναλάβει το ρόλο του φανατικού οπαδού, πολλά χρόνια αργότερα, στο The Fan του Τόνι Σκοτ. Η μοναχικότητα του θαυμαστή δεν διαφέρει και πολύ από αυτή του διάσημου αστέρα. Μόνο στα λεφτά και τη φήμη διαφέρουν. Δείτε το έργο, επίσης, και ως μια ερμηνευτική κόντρα του παλιού Χόλιγουντ με το method acting, με το δεύτερο να κερδίζει πανηγυρικά.

Barbary Coast (Πόλις άνευ νόμου)

Θέλοντας να ξεφύγει από τα τυποποιημένα γουέστερν της εποχής του μεσοπολέμου, ο Howard Hawks παρουσίασε το 1935 μια ιστορία από την δυτική ακτή της Αμερικής και συγκεκριμένα της λεγόμενης Barbary Coast, εκεί που βρίσκεται η πόλη άνευ νόμου, δηλαδή το Σαν Φρανσίσκο. Εκεί μαζεύονταν όλοι οι χρυσοθήρες με τα σακούλια γεμάτα χρυσό, περιμένοντας να πάρουν τα πλοία της επιστροφής. Εκεί, ο Edward G. Robinson είναι ο ιδιοκτήτης ενός μεγάλου σαλούν, που εμμέσως πλην σαφώς διοικεί την πόλη και που καταφέρνει με πλάγιους τρόπους να αρπάζει το χρυσό των καημένων ανθρώπων. Το δόλωμα στο μαγαζί του αποτελεί η πανέμορφη Miriam Hopkins, που έφτασε στο Σαν Φρανσίσκο για να παντρευτεί, μόνο για να βρει τον μέλλοντα σύζυγό της νεκρό και αναγκάστηκε να πιάσει εκεί δουλειά, με σκοπό όμως κι αυτή να «πιάσει την καλή». Ο Hawks αναμιγνύει το ουέστερν με το μελόδραμα και μπλέκει με το χαρακτηριστικό του τρόπο πολλά πράματα στην ιστορία μας όπως: την δημιουργία της πρώτης εφημερίδας η οποία θα προσπαθήσει μάταια να πάει κόντρα στο κατεστημένο και τους νομοταγείς πολίτες της πόλης που θα πάρουν τα όπλα για να επιβάλλουν το νόμο και την τάξη. Και στη μέση όλων αυτών θα υπάρξει ο έρωτας ανάμεσα στη Hopkins και το νεαρό Joel McCrea, ενός συγγραφέα-ποιητή χρυσοθήρα, που θα εμφανιστεί στο δεύτερο μισό του έργου και θα κερδίσει την καρδιά της. Αν και αρκετά παλιομοδίτικη και κλασικότροποη, η ταινία ξεχωρίζει από αρκετές άλλες της χρονιάς της. Όπως και σε άλλα έργα του Hawks, ξεχωρίζει η συμμετοχή του καρατερίστα Walter Brennan. Για την ακρίβεια, πρόκειται μάλλον για τον πρώτο ουσιαστικό δευτεραγωνιστικό ρόλο του Brennan μετά από μυριάδες συμμετοχές που είχε ως κομπάρσος μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Pardners

Το δίδυμο Martin και Lewis πηγαίνει αυτή τη φορά για τα καλά στην άγρια δύση! Και οι δύο ορφανοί, με τους πατεράδες τους φιλαράκια που σκοτώθηκαν μαζί στο πόλεμο με άλλους κτηματίες. Οι γιοι τώρα προσπαθούν είκοσι πέντε χρόνια μετά να φτιάξουν ξανά το ράντσο μεγάλο και τρανό. Ο ένας είναι σκληροτράχηλος ραντσέρης (με καλή φωνή!), ο άλλος φυσικά είναι... να μην το συζητώ! Μαζί φτιάχνουν ένα αλλόκοτο δίδυμο. Από τα ρόντεο της ανατολής, με τρένο στη δύση, γίνονται συνέταιροι, δηλαδή Pardners και, όπως αντιλαμβάνεστε, θα προκαλέσουν ουκ ολίγες καταστροφές. Το χάπι-εντ είναι εγγυημένο, τα αστεία γκανγκς του Τζέρι είναι «έτσι κι έτσι», φτιάχνοντας μια απλοϊκή, κωμική ταινία για όλη την οικογένεια. Λίγο πριν πέσει το "The End" κάθονται και μιλούν στο κοινό ως Τζέρι και Μάρτιν και λένε πόσο χαίρονται να φτιάχνουν ταινίες για το κοινό που τους αγαπούσε τότε. Κι όλα αυτά επειδή είχαν αρχίσει οι φήμες ότι η επαγγελματική τους σχέση δεν πηγαίνει καλά. Πού να ήξεραν ότι αυτή η ταινία αποτέλεσε την προτελευταία τους δουλειά. Ελληνικοί τίτλοι που δόθηκαν στο έργο: «Τα συνετεράκια» και «Καουμπόιδες για δέσιμο».

Teacher's Pet (Ο χαϊδεμένος της δασκάλας)

Αυτοδίδακτος διευθυντής εφημερίδας «βρίσκει το δάσκαλό» του από καθηγήτρια δημοσιογραφίας. Παρακολουθεί το μάθημά της με... ψευδώνυμο και αρχίζει σιγά-σιγά να δαγκώνει τη λαμαρίνα μαζί της. Αυτός είναι ο Clack Gable και αυτή είναι η Doris Day. Στη μέση θα βρεθεί και ο φίλος της και ψυχολόγος Gig Young, σε άλλη μια χαρακτηριστική δευτεραγωνιστική συμμετοχή, μετά το Desk Set με τους Τρέισι και Χέπμπορν και το That Touch of Mink με Κάρι Γκραντ και Ντόρις Ντέι, πάλι. Το σπαρταριστό σενάριο με τις έξυπνες ατάκες και την ενδιαφέρουσα εξέλιξη της πλοκής, της παρούσας ταινίας Teacher's Pet, έγραψε το παντρεμένο ζευγάρι των Michael και Fay Kanin, το οποίο εντυπωσίασε αρκετά στην εποχή του για να φτάσει μέχρι τις υποψηφιότητες των όσκαρ. Όπως επίσης και ο κύριος Gig Young για το όσκαρ β' ανδρικού ρόλου. Η ιστορία μας τα έχει (σχεδόν) όλα: κόντρα ζευγαριών, υπονοούμενα, κωμικές καταστάσεις αλλά και συγκίνηση και μια ενδελεχής ματιά στα ενδότερα των εφημερίδων της εποχής. Αν βάλετε στην άκρη το γεγονός της μεγάλης διαφοράς ηλικίας των δύο πρωταγωνιστών, τότε έχετε μια από τις καλύτερες κλασικότροπες ρομαντικές κομεντί της παλιάς εποχής του Χόλιγουντ, έτσι όπως δεν γυρίζονται πλέον.

Seance on a Wet Afternoon

Μια από τις πρώτες ταινίες του άγγλου ηθοποιού Richard Attenborough, στην οποία αναλαμβάνει την παραγωγή, αποτελεί η ταινία Seance on a Wet Afternoon, στην οποία έχει επίσης τον πρωταγωνιστικό ανδρικό ρόλο. Θέμα της η απαγωγή ενός μικρού κοριτσιού από ένα παντρεμένο ζευγάρι. Απώτερος σκοπός να διαφημίσουν καλύτερα τις μαντικές ικανότητες της συζύγου. Η οποία εργάζεται ως μέντιουμ, έχει μεγάλη πίστη στο χάρισμά της και αποτελεί τον ιθύνοντα νου της απαγωγής. Ο κακόμοιρος σύζυγος δέχεται να μπλέξει σ'αυτή την ιστορία για το καλό της σχέσης τους. Με μπόλικο μυστήριο στην αρχή και αφήνοντας πολλά πράματα να εννοούνται παρά να λέγονται, ο σκηνοθέτης Bryan Forbes παρουσιάζει την ιστορία και την εξέλιξη της απαγωγής εστιάζοντας κυρίως στις συγκρούσεις των δύο πρωταγωνιστών και τις ψυχολογικές τους διακυμάνσεις. Αρκετές δόσεις από θρίλερ «νοστιμίζουν» το όλο αποτέλεσμα, φτιάχνοντας τελικά μια μικρο-μεγάλη βρετανική ταινία. Η Kim Stanley απέσπασε μια υποψηφιότητα για το όσκαρ α' γυναικείου ρόλου χάρη στην εύθραυστη ερμηνεία της ολίγον σαλταρισμένης πρωταγωνίστριας.

Come September (Ραντεβού κάθε Σεπτέμβρη)

Κάθε Σεπτέμβρη ο εκατομμυριούχος Rock Hudson επισκέπτεται τη βίλα του στην Ιταλία και περνάει τις διακοπές του με την Gina Lollobrigida. Μόνο που αυτή τη φορά θα έρθει νωρίτερα, θα βρει τη βίλα του να δουλεύει ως ξενοδοχείο(!), την Gina να θέλει να τον παρατήσει, μια παρέα κοριτσιών σε διακοπές, μια παρέα αγοριών να κυνηγάνε τα κορίτσια και να του πηγαίνουν συνέχεια κόντρα. Τελικά, θα τα βγάλει πέρα με τους νέους, αλλά θα τον παρατήσει μια για πάντα η Gina. Και κάπως έτσι θα βάλει μυαλό και θα αρχίσει το κυνηγητό. Χαριτωμένη κωμωδία, με την κλασική συνταγή του Χόλιγουντ και με δύο μεγάλους και πανέμορφους σταρ· τι άλλο να ζητήσει κανείς; Το Come September γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Ιταλία σε φυσικές τοποθεσίες, αλλά οι αστάθειες του καιρού καθυστέρησαν πάρα πολύ τα γυρίσματα, τα οποία -φημολογείται- έκαναν ένα χρόνο να ολοκληρωθούν! Στους δεύτερους ρόλους βρίσκουμε τη Sandra Dee, τον τραγουδιστή Bobby Darin και τον Walter Slezak, ο οποίος είναι αυτός που κλέβει την παράσταση ως ο πολυμήχανος (και άσος στις μηχανοραφίες) μπάτλερ. Διεκπεραιωτική σκηνοθεσία από τον Robert Mulligan, σε μια ταινία για όλη την οικογένεια με... ηθικά διδάγματα ανάλογα της εποχής εκείνης. Γιατί όχι όμως και για σήμερα;

The Big House (Στα κάτεργα)

Από τις πρώτες χρονιές των ομιλούσων ταινιών, η παρούσα ταινία με τον τίτλο The Big House και θέμα η διαβίωση μέσα στις φυλακές, ήταν μεγάλη εμπορική επιτυχία και υποψήφια για το όσκαρ καλύτερης ταινίας στην τρίτη απονομή των βραβείων, τη δεύτερη μέσα στη χρονιά του 1930! Κέρδισε το βραβείο όσκαρ σεναρίου και καλύτερου ήχου και ο (στην ουσία) δευτεραγωνιστής Wallace Beery ήταν υποψήφιος για το όσκαρ ανδρικής ερμηνείας. Ήταν ο πιο γνωστός από τους ηθοποιούς της ταινίας (γνωστός καρατερίστας από την εποχή του βωβού) και η ερμηνεία του ως o σκληροτράχηλος machine-gun Butch έκανε αίσθηση εκείνη την εποχή και τον έκανε ευθύς διάσημο. Σε βασικό ρόλο βρίσκουμε τον νεαρότατο Robert Montgomery σε μια από τις πρώτες του κινηματογραφικές εμφανίσεις και πρωταταγωνιστή έχουμε τον Chester Morris. Τους δύο τελευταίους είχαμε δει να παίζουν πάλι μαζί στο ρομαντικό δράμα Μετά το διαζύγιο, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. Εδώ τα πράματα είναι πιο... αντρικά. Η ζωή στη φυλακή παρουσιάζεται με αρκετό ρεαλισμό (για τα δεδομένα της εποχής) και παρουσιάζονται οι κάθε λογής τύποι που μπορείς να συναντήσεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στον κώδικα τιμής μέσα στη φυλακή. Μετά την αποτυχημένη απόδραση (λόγω εσωτερικού «καρφώματος») θα έρθει η αιματερή εξέγερση με αρκετές σκληρές σκηνές σκοτωμών. Οι ερμηνείες είναι σίγουρα γραφικές και αρκετά απλοϊκές. Παραβλέποντας τις όποιες ενστάσεις, η ταινία τελικά παρακολουθείται ευχάριστα. Θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι αποτελεί τη βίβλο για όλες τις μεθεπόμενες χολιγουντιανές ταινίες φυλακών.

The Informant! (Αληθοφανή ψέματα)

Πέρα από τον μυθομανή, ψευταρά και εγωκεντρικό πρωταγωνιστή Matt Damon (αναρωτιέσαι μέχρι πού θα το πάει;), η ταινία δεν έχει πολλά πράματα να προσφέρει. Ενδιαφέρον έχει η παρουσίαση και αντιμετώπιση κάποιων θεμάτων, όπως ας πούμε οι «μίζες». Μια πολλή γνώριμη ιστορία και στην χώρα μας. Εντελώς ξένη προς εμάς όμως αποτελεί η δικαστική αντιμετώπιση του θέματος και η επίλυση των προβλημάτων. Δηλ. όσοι εμπλέκονται σε παράνομες διαδικασίες θα πάνε στη φυλακή, έστω και μετά τις πολύχρονες δικαστικές μάχες. Έτσι απλά! Κατά τ'άλλα, η ταινία The Informant! του Steven Soderbergh δεν έχει και πολλά καινούρια πράματα να μας πει. Από τις λίγες ταινίες βασισμένες σε αληθινά πρόσωπα και γεγονότα που δεν μπορείς να ταυτιστείς με τίποτα και κανέναν. Περάστε, σκουπίστε, τελειώσατε.

Matrimonio all’italiana (Γάμος α λα Ιταλικά)

Μετά το Διαζύγιο α λα ιταλικά ήρθε ο Γάμος α λα ιταλικά, και μεις νομίζαμε ότι θα βλέπαμε άλλη μια κωμωδία με τον Marcello Mastroianni να κοντράρεται τη Σοφία Λόρεν αυτή τη φορά. Τελικά, πρόκειται για ένα ιταλικό μελό, με αρκετές δόσεις χιούμορ που ανακουφίζουν κάπως το δράμα. Η πρώην πόρνη Λόρεν που βρίσκει τον άντρα της ζωής της στο πρόσωπο του Μαστρογιάννη, δεν έχει υπολογίσει ότι αυτός τη θέλει για ερωμένη κι όχι για σύζυγο. Τα χρόνια περνούν, τα μαλλιά γκριζάρουν και η σχέση δεν προχωράει. Όταν, χρόνια μετά, αυτός θελήσει να παντρευτεί μια πολλή νεότερη, αυτή θα βρεθεί «ετοιμοθάνατη» στο κρεβάτι του πόνου κι έτσι ο Μαστρογιάννη θα αναγκαστεί να την παντρευτεί. Και η ιστορία και τα μπερδέματα μόλις θα έχουν αρχίσει. Οι δύο πρωταγωνιστές είναι «όλα τα λεφτά» σ’αυτή την κλασική ταινία του Βιτόριο Ντε Σίκα, που έχει πολλή αγάπη και μίσος, χαρές και λύπες και πολλές... φωνές. Το ιταλικό ταπεραμέντο σε όλο του το μεγαλείο. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι ξανασυναντιέται στο πλατό πάλι σε ταινία του Ντε Σίκα, ένα χρόνο μετά το «Χθες, σήμερα, αύριο». Η Λόρεν κέρδισε μια υποψηφιότητα για όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου στα βραβεία του ’65 και η ταινία ήταν υποψήφια για το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας στα βραβεία του ’66! Βασίστηκε στο θεατρικό "Filomena Marturano" που έγραψε ο ναπολιτάνος Eduardo De Filippo, το οποίο είχε μεταφερθεί στον κινηματογράφο το 1950 στην Αργεντινή.

Yo-yo

Ο τρομερός μίμος-κωμικός Pierre Etaix στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του παρουσιάζει έναν πάμπλουτο αλλά εντελώς μοναχικό άνθρωπο να ζει στη βίλα του. Κάποια στιγμή θα περάσει ένα τσίρκο από την περιοχή, θα το νοικιάσει για να τον διασκεδάσουν και εκεί θα συναντήσει τον έρωτα της ζωής του, η οποία έχει μαζί της το γιο τους. Όταν επέλθει το οικονομικό κραχ, θα τα παρατήσει όλα και θα φύγει μαζί τους σε ένα αυτοκίνητο, να ζήσουν από παραστάσεις στη γαλλική ύπαιθρο. Ο μικρός θα μεγαλώσει, θα γίνει ο διάσημος κλόουν Yo-yo, θα γίνει πλούσιος μέσα από την τηλεόραση και θα θελήσει να ξαναφτιάξει την κατεστραμένη πλέον βίλα, όπως την είχε ο πατέρας του, έτσι όπως την είχε δει εκείνο το βράδυ που είχε σταματήσει το τσίρκο στη βίλα. Κύκλους κάνει η ζωή... Εμπνευσμένη σκηνοθεσία, πανέξυπνα γκαγκς σ'αυτή την κωμωδία για σινεφίλ. Ειδικά το πρώτο κομμάτι που μας δείχνει τη ζωή του πλουσίου στη δεκαετία του ’20, η ταινία είναι ένας μεγάλος φόρος τιμής στο βωβό κινηματογράφο και ειδικότερα στον Μπάστερ Κίτον. Καθώς τα χρόνια κυλάνε, αλλάζει και η κινηματογραφική γλώσσα της ταινίας, κάνει μια στάση στη σκρούμπολ κωμωδία για να καταλήξει στη σύγχρονη εποχή και την επίδραση της τηλεόραση και τη δύναμη της διαφήμισης.

Monsieur Klein

Υπάρχει μια σχετικώς πρόσφατη ταινία που λέγεται «Ο Νταν έφαγε κόλλημα». Αυτή η φράση μου ήρθε στο μυαλό μετά τη θέαση του Monsieur Klein: ο κύριος Κλάιν έφαγε κόλλημα, τη στιγμή που έμαθε ότι υπάρχει κάποιος εβραίος στο Παρίσι –την εποχή της γερμανικής κατοχής– με το ίδιο ονοματεπώνυμο. Ο οπορτουνιστής και καιροσκόπος Κλάιν θα αρχίσει να ψάχνει τον συνονόματό του για να διορθώσει αλλά και να γλυτώσει τις παρεξηγήσεις. Η αποτυχημένη αναζήτηση και τα παρολίγον τυχαία συναπαντήματα θα τον κάνουν ακόμα πιο νευρικό. Ο κρυφο-ρατσισμός μέσω της ανεύρεσης της αληθινής ταυτότητας του πρωταγωνιστή παρουσιάζεται εξαίσια από τον Joseph Losey, που μας δίνει μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς του 1976, με μια δυναμικά παθητική ερμηνεία του Αλέν Ντελόν. Σε μικρό ρόλο βρίσκουμε και τη Ζαν Μορό.

Inside Daisy Clover (Έρωτες που σβήνουν την αυγή)

Παραγωγός ο νεαρός τότε Alan J. Pakula, πριν κάτσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη ο ίδιος, τις λίγες χορογραφημένες σκηνές χορού επιμελήθηκε ο Herbert Ross, πριν κάτσει επίσης ο ίδιος στην καρέκλα του σκηνοθέτη και την υπόλοιπη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Robert Mulligan. Η 27χρονη τότε Natalie Wood υποδύεται τη 16χρονη Daisy Clover που μέσα από την αφάνεια και τη φτώχεια θα γίνει κινηματογραφικό αστέρι και διάσημη τραγουδίστρια. Όλα αυτά τη δεκαετία του '30, στη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ όπου ο μεγαλοπαραγωγός Christopher Plummer φτιάχνει αλλά και διαλύει καριέρες όπως και όποτε θέλει. Αυτή θα ερωτευτεί τον άλλο διάσημο αστέρα που υποδύεται ο νεαρότατος Robert Redford στη δεύτερη κινηματογραφική του εμφάνιση (και βραβείο χρυσής σφαίρας καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου). Άσχετο: μα πόσο τον έχει αντιγράψει ο Brad Pitt; Θα παντρευτούν αλλά από πολύ νωρίς θα καταλάβει η μικρή πρωταγωνίστρια ότι οι έρωτες σβήνουν την αυγή. Συσσωρευμένες πιέσεις από τη «φευγάτη» μάνα της Ruth Gordon με ψυχικά προβλήματα (και υποψήφια για όσκαρ β' γυναικείου ρόλου), από την προβληματική αδερφή της και από τον μεγαλοπαραγωγό θα την φέρουν σε απόγνωση. Inside Daisy Clover λέει ο τίτλος του έργου και ο Mulligan προσπαθεί να μας βάλει στον κόσμο ενός έφηβου κοριτσιού που κατά βάθος δεν ήθελε τίποτα από όλα αυτά. Πετυχημένες οι σεκάνς που χτίζει και προωθεί καριέρες το Χόλιγουντ. Την άνοδο και πτώση όμως των αστεριών την έχουμε δει καλύτερα σε αρκετά άλλα έργα. Τολμηρή όμως για την εποχή της η ανάδειξη του κρυφο-ομοφυλοφιλικού προβλήματος. Κάποια άλλα σημεία είναι αρκετά μελοδραματικά και ολίγο κουραστικά, αλλά στο σύνολό του είναι ένα αξιοπρόσεκτο έργο.

The Yakuza

Νεο-νουάρ περιπλανήσεις στο Τόκιο της δεκαετίας του ’70. Οι πολιτισμικές συγκρίσεις και συγκρούσεις δίνουν και παίρνουν. Και σαν καλός παρατηρητής, ο Sydney Pollack δείχνει μια συμπάθεια στο «διαφορετικό» (για εμάς τους δυτικούς) και τον ιαπωνικό κώδικα τιμής και σεβασμού. Μέσα από μια απλή φαινομενικά ιστορία εξαφάνισης και εξαπάτησης, ο Robert Mitchum θα βρεθεί να ζητάει χάρη από έναν παλιό του φίλο, θα ξανασυναντηθεί, πολλά χρόνια μετά, με τη γυναίκα της ζωής του και θα μπλέξει με τον γιαπωνέζικο υπόκοσμο, τη γνωστή Yakuza. Και πώς ξεμπλέκεις; Δύσκολα, πολύ δύσκολα... Από τις καλύτερες ταινίες του μεσήλικα Mitchum στη δεκαετία του '70.