Παραγωγός ο νεαρός τότε Alan J. Pakula, πριν κάτσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη ο ίδιος, τις λίγες χορογραφημένες σκηνές χορού επιμελήθηκε ο Herbert Ross, πριν κάτσει επίσης ο ίδιος στην καρέκλα του σκηνοθέτη και την υπόλοιπη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Robert Mulligan. Η 27χρονη τότε Natalie Wood υποδύεται τη 16χρονη Daisy Clover που μέσα από την αφάνεια και τη φτώχεια θα γίνει κινηματογραφικό αστέρι και διάσημη τραγουδίστρια. Όλα αυτά τη δεκαετία του '30, στη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ όπου ο μεγαλοπαραγωγός Christopher Plummer φτιάχνει αλλά και διαλύει καριέρες όπως και όποτε θέλει. Αυτή θα ερωτευτεί τον άλλο διάσημο αστέρα που υποδύεται ο νεαρότατος Robert Redford στη δεύτερη κινηματογραφική του εμφάνιση (και βραβείο χρυσής σφαίρας καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου). Άσχετο: μα πόσο τον έχει αντιγράψει ο Brad Pitt; Θα παντρευτούν αλλά από πολύ νωρίς θα καταλάβει η μικρή πρωταγωνίστρια ότι οι έρωτες σβήνουν την αυγή. Συσσωρευμένες πιέσεις από τη «φευγάτη» μάνα της Ruth Gordon με ψυχικά προβλήματα (και υποψήφια για όσκαρ β' γυναικείου ρόλου), από την προβληματική αδερφή της και από τον μεγαλοπαραγωγό θα την φέρουν σε απόγνωση. Inside Daisy Clover λέει ο τίτλος του έργου και ο Mulligan προσπαθεί να μας βάλει στον κόσμο ενός έφηβου κοριτσιού που κατά βάθος δεν ήθελε τίποτα από όλα αυτά. Πετυχημένες οι σεκάνς που χτίζει και προωθεί καριέρες το Χόλιγουντ. Την άνοδο και πτώση όμως των αστεριών την έχουμε δει καλύτερα σε αρκετά άλλα έργα. Τολμηρή όμως για την εποχή της η ανάδειξη του κρυφο-ομοφυλοφιλικού προβλήματος. Κάποια άλλα σημεία είναι αρκετά μελοδραματικά και ολίγο κουραστικά, αλλά στο σύνολό του είναι ένα αξιοπρόσεκτο έργο.
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011
Inside Daisy Clover (Έρωτες που σβήνουν την αυγή)
Τάδε έφη zisis at 11:21
Labels: 1965, Alan J. Pakula, Christopher Plummer, Herbert Ross, Natalie Wood, Robert Redford
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Σπουδαία ταινία που την έχει γλυτώσει (μέχρι τώρα) από τη σύγχρονη τάση για ριμέικ.
Οι προτάσεις σου γίνονται όλο και πιο ενδιαφέρουσες. Μακάρι να υπήρχε τηλεοπτική ζώνη που να προβάλλει από μία από αυτές την ημέρα.
Πολύ δίκιο έχεις, φίλε μου. Και όσον αφορά την τηλεοπτική ζώνη που αναφέρεις, μακάρι να υπήρχε! Στην κρατική τηλεόραση κάτι θα μπορούσε να γίνει με όλο αυτό το μεγάλο αρχείο που έχει.
Δημοσίευση σχολίου