Η πρώτη συνεργασία της Katharine Hepburn και του Cary Grant (από τις 4 συνολικά) ήταν το Sylvia Scarlett του 1935. Παρόλο που οι προσδοκίες ήταν μεγάλες, αν προσθέσουμε και το ότι το στόρι θέλει την Hepburn να υποδύεται το αγόρι, τελικά το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που περίμενα. Με ένα σενάριο που δεν ξέρει προς τα πού να κινηθεί, η ταινία ξεκινάει ως κωμωδία και καταλήγει απότομα στο δράμα. Στην αρχή, μοιάζει με μία συρραφή σκηνών όπου ο κομπιναδόρος Grant προσπαθεί να μυήσει στα κόλπα τη Hepburn και τον πατέρα της, με ελάχιστα επιτυχή αποτελέσματα. Και όταν αποφασίσουν να παρατήσουν τις κομπίνες, θα πάνε στις αγγλικές παραλίες για να βγάλουν τα προς το ζην ως υπαίθριοι τραγουδοποιοί. Και εκεί θα γνωρίσουν έναν πλούσιο κύριο που θα εντυπωσιάσει τη Hepburn και για τα μάτια του θα φορέσει ξανά τα γυναικεία ρούχα. Και από κείνο το σημείο και μετά η ταινία ασχολείται με το ερωτικό τετράγωνο που έχει δημιουργηθεί και με το ποιος θα είναι με ποια. Όσο η Hepburn υποδύεται το αγόρι (για λόγους που θα δείτε στο πρώτο πεντάλεπτο του έργου), η ταινία έχει ενδιαφέρον, τα αστεία και οι παρεξηγήσεις μεταξύ των δύο φύλων είναι ενδιαφέροντα. Στο σύνολο, όμως, τελικά θα χαρακτήριζα το έργο μέτριο. Στο ρόλο του πατέρα βρίσκουμε τον Edmund Gwenn, που τον θυμόμαστε κυρίως από το ρόλο του ως Άη Βασίλης στο Θαύμα στο Μανχάταν.Υ.Γ. Οι άλλες τρεις -και πολύ καλύτερες- συνεργασίες, κατά χρονολογική σειρά: Holiday το 1938, το Bringing Up Baby το 1939 και το The Philadelphia Story το 1940.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου