Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Yo-yo

Ο τρομερός μίμος-κωμικός Pierre Etaix στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του παρουσιάζει έναν πάμπλουτο αλλά εντελώς μοναχικό άνθρωπο να ζει στη βίλα του. Κάποια στιγμή θα περάσει ένα τσίρκο από την περιοχή, θα το νοικιάσει για να τον διασκεδάσουν και εκεί θα συναντήσει τον έρωτα της ζωής του, η οποία έχει μαζί της το γιο τους. Όταν επέλθει το οικονομικό κραχ, θα τα παρατήσει όλα και θα φύγει μαζί τους σε ένα αυτοκίνητο, να ζήσουν από παραστάσεις στη γαλλική ύπαιθρο. Ο μικρός θα μεγαλώσει, θα γίνει ο διάσημος κλόουν Yo-yo, θα γίνει πλούσιος μέσα από την τηλεόραση και θα θελήσει να ξαναφτιάξει την κατεστραμένη πλέον βίλα, όπως την είχε ο πατέρας του, έτσι όπως την είχε δει εκείνο το βράδυ που είχε σταματήσει το τσίρκο στη βίλα. Κύκλους κάνει η ζωή... Εμπνευσμένη σκηνοθεσία, πανέξυπνα γκαγκς σ'αυτή την κωμωδία για σινεφίλ. Ειδικά το πρώτο κομμάτι που μας δείχνει τη ζωή του πλουσίου στη δεκαετία του ’20, η ταινία είναι ένας μεγάλος φόρος τιμής στο βωβό κινηματογράφο και ειδικότερα στον Μπάστερ Κίτον. Καθώς τα χρόνια κυλάνε, αλλάζει και η κινηματογραφική γλώσσα της ταινίας, κάνει μια στάση στη σκρούμπολ κωμωδία για να καταλήξει στη σύγχρονη εποχή και την επίδραση της τηλεόραση και τη δύναμη της διαφήμισης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: