Γκράουτσο: You love your brother, don't you?
Τσίκο: No, but I'm used to him.
Όποιοι δεν γνωρίζουν τους αδελφούς Μαρξ και διαβάζουν τώρα αυτές τις γραμμές, μάλλον κατά λάθος πέρασαν από δω. Μία συμβουλή μόνο: τρέξτε τώρα και πάρτε ένα οποιοδήποτε DVD τους! Για τους υπόλοιπους να πούμε ότι το 1940 και, αφού τα διάσημα αδέρφια είχαν διαλύσει κάθε σκηνικό, είπαν να ισοπεδώσουν και το είδος του γουέστερν. Ο Τσίκο και ο Χάρπο πηγαίνουν στη Δύση με σκοπό να βρουν χρυσό και ο Γκράουτσο να αγοράσει γη για να βρει πετρέλαιο. Μόνο που τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα γίνει (φυσικά) επειδή θα αποφασίσουν να βοηθήσουν ένα νεαρό ζευγάρι να πουλήσει τη γη του στον ΟΣΕ των ΗΠΑ, έχοντας να αντιμετωπίσουν δύο σκληρά καρύδια που θέλουν να τους φάνε τη γη και τα λεφτά. Οι Μαρξ στην άγρια δύση θα κάνουν φυσικά το δικό τους και με το δικό τους στυλ θα γίνει πολύ απλά... της κακομοίρας. Ο Γκράουτσο θα πετάει κλασικά τις ατάκες του (χωρίς τη δεσποινίδα Ντιμόν εδώ όμως), ο Τσίκο θα βρει χρόνο να παίξει πιάνο, ο «μουγγός» Χάρπο θα κλέψει την παράσταση (για άλλη μια φορά) και ειδικά στη σκηνή του ινδιάνικου χωριού θα βρει (ω, τι σύμπτωση) μια άρπα και θα μας δείξει το απίστευτο ταλέντο του. Ενώ όμως πολλές σκηνές περνάνε χωρίς να ξετρελαθείς (επειδή έχεις και μεγάλες απαιτήσεις μετά τη «Σούπα Πάπιας» και τη «Νύχτα στην Όπερα»), θα έρθει η τελική σκηνή με το κυνηγητό πάνω στο τρένο και θα ανεβάσει την ταινία αρκετά σκαλοπάτια παραπάνω. Το συμπέρασμα: ω, ναι, αξίζει να τη δείτε.
Τσίκο: No, but I'm used to him.
Όποιοι δεν γνωρίζουν τους αδελφούς Μαρξ και διαβάζουν τώρα αυτές τις γραμμές, μάλλον κατά λάθος πέρασαν από δω. Μία συμβουλή μόνο: τρέξτε τώρα και πάρτε ένα οποιοδήποτε DVD τους! Για τους υπόλοιπους να πούμε ότι το 1940 και, αφού τα διάσημα αδέρφια είχαν διαλύσει κάθε σκηνικό, είπαν να ισοπεδώσουν και το είδος του γουέστερν. Ο Τσίκο και ο Χάρπο πηγαίνουν στη Δύση με σκοπό να βρουν χρυσό και ο Γκράουτσο να αγοράσει γη για να βρει πετρέλαιο. Μόνο που τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα γίνει (φυσικά) επειδή θα αποφασίσουν να βοηθήσουν ένα νεαρό ζευγάρι να πουλήσει τη γη του στον ΟΣΕ των ΗΠΑ, έχοντας να αντιμετωπίσουν δύο σκληρά καρύδια που θέλουν να τους φάνε τη γη και τα λεφτά. Οι Μαρξ στην άγρια δύση θα κάνουν φυσικά το δικό τους και με το δικό τους στυλ θα γίνει πολύ απλά... της κακομοίρας. Ο Γκράουτσο θα πετάει κλασικά τις ατάκες του (χωρίς τη δεσποινίδα Ντιμόν εδώ όμως), ο Τσίκο θα βρει χρόνο να παίξει πιάνο, ο «μουγγός» Χάρπο θα κλέψει την παράσταση (για άλλη μια φορά) και ειδικά στη σκηνή του ινδιάνικου χωριού θα βρει (ω, τι σύμπτωση) μια άρπα και θα μας δείξει το απίστευτο ταλέντο του. Ενώ όμως πολλές σκηνές περνάνε χωρίς να ξετρελαθείς (επειδή έχεις και μεγάλες απαιτήσεις μετά τη «Σούπα Πάπιας» και τη «Νύχτα στην Όπερα»), θα έρθει η τελική σκηνή με το κυνηγητό πάνω στο τρένο και θα ανεβάσει την ταινία αρκετά σκαλοπάτια παραπάνω. Το συμπέρασμα: ω, ναι, αξίζει να τη δείτε.
5 σχόλια:
Αν και τη θεωρώ ως την πιο αδύναμή τους ταινία, ωστόσο όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία διότι και μόνο να τους βλέπεις στην οθόνη είναι μια κινηματογραφική απόλαυση. Για μένα η καλύτερή τους ταινία όπου και ξεκαρδίστηκα στα γέλια είναι το “A Night in Casablanca” όπου αν δεν το έχεις δει σου συνιστώ να το δεις γιατί έχει μερικές αξέχαστες κινηματογραφικές σκηνές. Από τις πιο γνωστές τους ταινίες δεν έχω δει μόνο το “Νύχτα στην Όπερα” για το οποίο έχω διαβάσει πολύ καλά πράγματα.
2: Απλώς ενδιαφέρον
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
Ειναι απιθανα τα αδερφια. Δηλωνω μεγας θαυμαστης του Groucho. Θεος!
Η "Σουπα Παπιας" ηταν η πρωτη που ειχα δει και επιανα το στομαχι μου απ' τα γελια! Το ιδιο και στις "Νυχτα στην Οπερα" και "Μια νυχτα στην Καζαμπλανκα", αλλα εξισου ευχαριστες, αν και οχι το ιδιο ξεκαρδιστικες, ηταν ολες οι υπολοιπες τους. Τρομερο χιουμορ οι τυποι!
Αργύρη απορώ πώς δεν έχεις δει την Όπερα! Είναι με διαφορά για μένα η πιο αστεία ταινία (όχι μόνο δική τους) που έχω δει! Σπεύσατε!
Πάνο την έχω την ταινία και σύντομα θα την δω.
Εγώ στο "Duck Soup" είχα πέσει από τον καναπέ!
Το "Μια νύχτα στην Καζαμπλάνκα", φίλε Αργύρη, το είχα δει ένα βράδυ στην ΕΤ3 (μετά τις 12:30) πριν χρόνια και θυμάμαι ότι δεν ενθουσιάστηκα. Θα πρέπει να την ξαναδώ με πιο ξεκούραστο μάτι...
Δημοσίευση σχολίου