Sorcerer (Το μεροκάματο του φόβου)

Η αμερικανική εκδοχή της εκπληκτικής ταινίας Le salarie le peur του 1955 άλλαξε όνομα και πήρε τον τίτλο Sorcerer και μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα έργο αντάξιο της "αμερικανικής σχολής" της δεκαετίας του '70, δηλαδή ένα έργο του δημιουργού και όχι των στούντιο. Και ο εν λόγω δημιουργός ήταν ο William Friedkin, που επεδίωξε γυρίσματα σε διάφορα μέρη του πλανήτη, σε ζούγκλες και δύσκολες τοποθεσίες, σκηνικά με απαιτήσεις (φορτηγά, γερανοί, καταστροφές, εκρήξεις), έχοντας σαν κύριο μέλημα του την "ιστορία" και την παρουσίαση της με όσο το δυνατόν την πιο ρεαλιστική καταγραφή της. Φανταστείτε κάτι αντίστοιχο με την Αποκάλυψη Τώρα του Κόπολα. Όπως και στη γαλλική ταινία, και εδώ υπάρχουν τέσσερις φυγάδες από το νόμο που αποτραβήχτηκαν (κρύφτηκαν) σε χώρα της Λατινικής Αμερικής αλλά εδώ κατάγονται από διάφορα μέρη του πλανήτη. Η ανάγκη για γρήγορο χρήμα (για να βγουν από το βούρκο που έχουν μπλέξει) θα τους αναγκάσει να γίνουν οι οδηγοί των δύο φορτηγών που θα πρέπει να κουβαλήσουν επικίνδυνα εκρηκτικά για 300 χιλιόμετρα μέσα στη ζούγκλα. Και η συνέχεια είναι... κινηματογραφική αγωνία to the maximum και για εμάς τους θεατές... maximum απόλαυση.

The Card Counter

Έχετε νιώσει ενοχές σε τέτοιο βαθμό που να θέλετε να αυτοτιμωρηθείτε; Μάλλον όχι, αλλά ο πρωταγωνιστής μας που υποδύεται ο Oscar Isaac έχει σκοτεινό παρελθόν. Όταν συναντηθεί με έναν νεαρό που θέλει βοήθεια για να εκδικηθεί το χαμό του πατέρα του, θα μάθουμε το μυστικό του Isaac, το οποίο θα τον οδηγήσει στην σύγκρουση (κυριολεκτικά και μεταφορικά) με το παρελθόν, για να οδηγηθεί πάλι στο σημείο μηδέν. Οι πράξεις του είναι υπολογισμένες έτσι ώστε να οδηγηθεί (ξανά;) στη τιμωρία που ο ίδιος πιστεύει ότι αξίζει. Παρόλο που το ταλέντο του στα χαρτιά, του παρέχει εύκολο χρήμα για μια εύκολη ζωή.

"Βαριά" ταινία, με αργούς ρυθμούς, με πολλά παιχνίδια πόκερ που ξεγελάνε το θεατή και του κεντρίζουν το ενδιαφέρον, αλλά η "ουσία" τελικά είναι αλλού. Ο Willem Dafoe σε μικρό ρόλο, στην ταινία The Card Counter, άλλη μια υπαρξιακή ταινία σε σενάριο & σκηνοθεσία του Paul Schrader.

Cure

Γιαπωνέζικη ταινία του 1997 από τον Kiyoshi Kurosawa, που δεν έχει καμία σχέση με τον γνωστό Akira. Η ταινία Cure πραγματεύεται την αναζήτηση του ηθικού αυτουργού από μαζικές δολοφονίες που διενεργούν άσχετοι, καθημερινοί τύποι, των οποίων οι ενέργειες έχουν κοινό χαρακτηριστικό. Ο ερευνητής ντετέκτιβ της υπόθεσης έχει τα δικά του οικογενειακά προβλήματα και επηρεάζουν την κρίση του, και ο κύριος ύποπτος φαίνεται να έχει αμνησία. Ή μήπως όχι;

Ταινία που "παίζει" με το θεατή, με αρκετά μεταφυσικά στοιχεία, με εμβόλιμες σκηνές ονείρων (ή μήπως εφιάλτων μέσα στην πραγματικότητα), και ένα αμφίσιμο τέλος που σε κάνει να αναρωτιέσαι (α) αν τελικά νίκησε όντως ο καλός και (β) τι σημαίνει τελικά η τελική σκηνή στην καφετέρια. Λεπτομέρειες που δίνουν πόντους στην ταινία και κάθεσαι και τη γυροφέρνεις στο μυαλό σου αργότερα. Θεωρείται ο προπομπός των γιαπωνέζικων ταινιών τρόμου που ήρθαν από το 2000 μετά.