Όπου Τ-Men, εννοούμε treasure-men, δηλαδή τους πράκτορες του Υπουργείου Οικονομικών που στη συγκεκριμένη ταινία προσπαθούν να ξεσκεπάσουν ένα μεγάλο κύκλωμα πλαστογραφίας. Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα από τα αρχεία του Υπουργείου, έχει πολλά εξωτερικά γυρίσματα, έχει κάποιους αληθινούς κυβερνητικούς αξιωματούχους και ξεκινάει με μια voice-over αφήγηση για να αποδείξουν την αξιοπιστία της. Έχει στην καρέκλα του σκηνοθέτη τον Anthony Mann και στη φωτογραφία τον John Alton, δύο από τους πιο επιφανείς δημιουργούς του νουάρ. Ο πρωταγωνιστής Dennis O'Keefe με τον συνεργάτη του είναι οι μυστικοί πράκτορες που υποδύονται τους πλαστογράφους και προσπαθούν να διεισδύσουν στον υπόκοσμο. Ξεκινούν από το Σικάγο, για να χτίσουν τη φήμη τους και συνεχίζουν μετά στην Καλιφόρνια, εκεί όπου εδρεύει το κύκλωμα που θέλουν να ξεσκεπάσουν. Οι περιπέτειές τους θα τους φέρουν αντιμέτωπους με έναν κόσμο βίας και διαφθοράς. Η οποία βία σκιαγραφείται πολύ έντονα από τον Μαν σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της. Και μόνο για τη σκηνή που σκοτώνεται ο συνεργάτης του O'Keefe μπροστά στα μάτια του, μη μπορώντας να κάνει τίποτα ώστε να μην αποκαλυφθεί η διπλή του ταυτότητα, η ταινία παίρνει πολλούς πόντους. Το άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι το πόσο ταιριάζουν τελικά οι διπλοί πράκτορες στον υπόκοσμο. Φοράνε τα φανταχτερά κουστούμια, μιλάνε άνετα με το μάγκικο τρόπο και δεν φαίνεται να δυσανασχετούν πολύ με τις πράξεις βίας που συμμετέχουν.
Ο σκηνοθέτης Μαν είχε δηλώσει για το έργο: «Το Τ-Men ήταν στην πραγματικότητα η πρώτη μου ταινία. Ήταν το πρώτο "ντοκιμαντέρ" εκείνου του είδους και πήγε εξαιρετικά καλά για μια β' διαλογής παραγωγή. Ήμουν αρκετά ευχαριστημένος με κάποιες σκηνές, όπως, ας πούμε, με τον ξυλοδαρμό του Ντένις Ο'Κιφ ή το φόνο του Φορντ στο χαμάμ.» Σε ρόλο κακού ο Charles McGraw, ο οποίος θα έχει τη δικιά του επιτυχία λίγα χρόνια μετά.
Ο σκηνοθέτης Μαν είχε δηλώσει για το έργο: «Το Τ-Men ήταν στην πραγματικότητα η πρώτη μου ταινία. Ήταν το πρώτο "ντοκιμαντέρ" εκείνου του είδους και πήγε εξαιρετικά καλά για μια β' διαλογής παραγωγή. Ήμουν αρκετά ευχαριστημένος με κάποιες σκηνές, όπως, ας πούμε, με τον ξυλοδαρμό του Ντένις Ο'Κιφ ή το φόνο του Φορντ στο χαμάμ.» Σε ρόλο κακού ο Charles McGraw, ο οποίος θα έχει τη δικιά του επιτυχία λίγα χρόνια μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου