Πέρα από την (γελοία;) ταινία Πειρατές και αυτές που έπαιζαν στην τηλεόραση πού και πού (Φράντικ και Ο θάνατος και η κόρη), δεν είχαμε δει άλλη ταινία από τον Ρόμαν Πολάνσκι. Είχαμε διαβάσει για τις κλασικές του ταινίες των δεκαετιών '60 και '70, αλλά εκείνη την εποχή (το 1999) δεν μπορούσες να τις βρεις εύκολα. Ίσως να πετύχαινες καμιά μισοχαλασμένη, χιλιοπαιγμένη, «μασημένη» βιντεοκασέτα! Και μια ανοιξιάτικη, νύχτα Παρασκευής με γεμάτο φεγγάρι, το Ολύμπιον έφερε την κλασική ταινία Rosemary's Baby, με αποκατεστημένη κόπια. Μια εκπληκτική μεταμεσονύχτια προβολή που απολαύσαμε μαζί με τον συνάδελφο μηχανικό, κιθαρίστα του γκρουπ και μελλοντικό μου κουμπάρο. Τον επόμενο μήνα, μια δεύτερη εβδομάδα σινε-αναμνήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου