Εβραίος, που επιβίωσε από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Β' Π.Π. και απώθησε από μέσα του όλα τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις, ιδιοκτήτης πλέον ενεχυροδανειστηρίου στη Νέα Υόρκη, ξαναθυμάται το παρελθόν μέσα από διάφορες συγκυρίες και μπλεξίματα με τους διάφορους νεοϋoρκέζους πελάτες του και αρχίζει να καταρρέει. O ούτε 40 χρονών τότε Rod Steiger δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας ως ο ηλικιωμένος πρωταγωνιστής, κερδίζοντας το βραβείο ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ του Βερολίνου το '64 και ήταν υποψήφιος για όσκαρ το '66 (με τις ταινίες του '65, δηλαδή). Πολλή χρήση του παράλληλου μοντάζ, περίεργες γωνίες λήψης, έντονα κοντινά πλάνα του σκηνοθέτη Sidney Lumet, για να μπούμε στην ψυχοσύνθεση αυτού του Ενεχυροδανειστή. Παράλληλα, παρακολουθούμε στιγμιότυπα από τους δρόμους και περιθωριακά στέκια της πόλης, με μουσική υπόκριση τις jazz μελωδίες του Quincy Jones. Παρουσιάζεται μια διαφορετική εικόνα της Αμερικής της δεκαετίας του '60, που καμία σχέση δεν έχει με τις εικόνες που έχουμε φάει στη μάπα από πολλές χαζο-ρομαντικο-οικογενειακο-κωμωδίες της εποχής! Για την ιστορία να πούμε ότι περιέχει την πρώτη σκηνή με γυμνόστηθη γυναίκα που πήρε έγκριση από την Αμερικανική επιτροπή λογοκρισίας, λίγα χρόνια πριν καταργηθεί η επιτροπή και δημιουργηθεί το 1968 το σύστημα χαρακτηρισμού καταλληλότητας.Υ.Γ.: Υπεύθυνος για αυτή την ανάρτηση είναι ο φίλος του μπλογκ Γιώργος Γεωργόπουλος που μας παρακίνησε να τη δούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου