The Prisoner of Second Avenue

Μια γλυκόπικρη κωμωδία με δύο υπέροχους ηθοποιούς. Γυρισμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου σε κλειστούς χώρους με ελάχιστα εξωτερικά γυρίσματα, καθώς το σενάριο προέρχεται από το ομότιτλο θεατρικό έργο του Neil Simon. Και με θέμα μας: πώς αντιμετωπίζει ένας άντρας το ενδεχόμενο να χάσει τη δουλειά του, να αρχίσει να κάθεται στο σπίτι και να φέρνει τα λεφτά η γυναίκα. Ο εγκλεισμός του Jack Lemmon στο σπίτι του, εξ ου και ο τίτλος The Prisoner of Second Avenue, θα αρχίσει να του ταράζει τα νεύρα. Θα τα βάλει με τους γείτονες, με τον ψυχίατρό του, με τους συγγενείς του, ακόμα και με αγνώστους στο δρόμο. Το αντρικό του Εγώ δεν θα αντέξει και η κατάρρευση είναι προ των πυλών. Και όλα τα τραβάει η Anne Bancroft που απλά προσπαθεί να βοηθήσει την οικονομική τους κατάσταση. Στην παρέα θα εμφανιστεί ο μεγάλος αδερφός του Lemmon, που τον υποδύεται ο σκηνοθέτης Gene Saks, αλλά αντί να βοηθήσει, θα βγάλει στη φόρα τα σόψυχά τους και τα παιδικά τους τραύματα! Μην αγχώνεστε όμως, δεν πρόκειται για κάποιο βαρύ δράμα. Ο σκηνοθέτης Melvin Frank κρατάει πολύ καλά τις ισορροπίες μεταξύ δράματος και κωμωδίας, δίνοντας μία μεγαλύτερη κλίση στη μεριά της κωμωδίας, φυσικά. Απολαυστική ταινία, ξαναλέω, με πολύ καλές ερμηνείες. Σε μικρό ρόλο ενός ταξιτζή θα δείτε τον F. Murray Abraham αλλά και τον νεαρό Sylvester Stallone σε μια σκηνή στο πάρκο, λίγο καιρό πριν γίνει ο διάσημος Ρόκι!

The Bank Dick

Ο διάσημος κωμικός W.C. Fields, που έχει πει μερικές από τις καλύτερες ατάκες και που έχει πιει ατέλειωτες κανάτες αλκοόλ, γράφει άλλη μια κωμωδία στην οποία έχει τον πρώτο ρόλο. Η ταινία The Bank Dick αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωρίσουν τον κύριο Fields και το ταλέντο του, όσοι δεν τον ξέρουν δηλαδή. Αυτοί που τον γνωρίζουν, μπορούν επίσης να απολαύσουν μια χαριτωμένη κωμωδία της κλασικής εποχής του Χόλιγουντ που αντλεί το χιούμορ της από το σλάπστικ και το βωβό κινηματογράφο αλλά έχει επιπρόσθετα απίστευτες, «πιπεράτες» ατάκες. Εβδομήντα λεπτά σε διάρκεια το σύνολό της, δεν πρόκειται να σας κουράσει καθόλου. Ο Shemp Howard (μέλος των Three Stooges) έχει έναν μικρό ρόλο, υποδύoντας τον μπάρμαν στο μαγαζί που πηγαίνει και κάθεται όλη την ώρα ο Fields.

Όσον αφορά την υπόθεση; O Egbert Sousè (διαβάζεται Σουσέ) που τον κοροϊδεύει η ίδια η οικογένειά του, βρίσκει κατά λάθος δουλειά σκηνοθέτη, βοηθάει στη σύλληψη -κατά λάθος- ενός ληστή τράπεζας, του προτείνει η τράπεζα να δουλέψει ως φύλακας, πείθει το γαμπρό του που δουλεύει σ' αυτήν την τράπεζα να σηκώσει λίγα λεφτά για να αγοράσουν τα δικαιώματα μιας γης που τους προσφέρει ένας απατεώνας. Θα εμφανιστεί όμως ένας κρατικός ελεγκτής και ο Σουσέ θα πρέπει να τον κρατήσει μακριά από την τράπεζα με κάθε τρόπο. Με λίγα λόγια, ένας χαμός!

Carnival of Souls

Μία από τις πιο κλασικές ταινίες της... δεύτερης κατηγορίας αποτελεί πλέον η μοναδική μεγάλου μήκους δημιουργία του Herk Harvey με τίτλο Carnival of Souls. Για άλλους, αποτελεί τον πρωταθλητή των b-movie έργων. Αν κάποιος κάτσει να το δει ως ένα σοβαρό έργο, τότε θα απογοητευτεί οικτρά από τις μετριότατες και άνευρες (και... βγάλε) ερμηνείες. Αν όμως κάτσει να το δει χωρίς απαιτήσεις, θα τον κερδίσει η μυστηριακή ατμόσφαιρα, θα τον ανατριχιάσει η μουσική του εκκλησιαστικού οργάνου και η μιάμιση ώρα της προβολής δεν θα πάει χαμένη. Υποκειμενικός τρόμος, ατμοσφαιρική ταινία με μυστήριο, ένας περίεργος τύπος που στοιχειώνει την πρωταγωνίστρια, μια πρωταγωνίστρια που ώρες-ώρες χάνει την αίσθηση του αληθινού κόσμου, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που έκαναν αργότερα διάσημη την ταινία. Στην εποχή της, φυσικά, είχε μηδενική αναγνώριση. Με τα χρόνια απέκτησε την ταμπέλα καλτ και οι θαυμαστές του έργου αυξήθηκαν. Τα δικαιώματά του έργου έχουν εκπέσει και έτσι μπορείτε να τη βρείτε ελεύθερα σε διάφορες εκδοχές. Η εκδοχή, όμως, της Criterion απλά δεν παίζεται από εικόνα και ήχο.

Next of Kin (Οικογενειακή εκδίκηση)

Είμαστε στα 1989, ο Patrick Swayze βρίσκεται στα πάνω του, κυκλοφορεί η ταινία Next of Kin και γω πρέπει να είμαι ο μόνος που δεν την είχε δει μετά τις τόσες προβολές στην τηλεόραση. Και ο λόγος που έκατσα, εν τέλη, να τη δω ήταν το πολυπληθέστατο και νεαρότατο για εκείνη την εποχή καστ: Liam Neeson, Bill Paxton, Helen Hunt και Ben Stiller. Στην αρχή το έργο είχε ένα μικρό ενδιαφέρον με τον Swayze να επιστρέφει στη γενέτειρά του για να κηδέψει τον μικρό του αδερφό και τους ντόπιους βλάχους (hillbilies) να κανονίζουν ποιος θα αναλάβει την εκδίκηση, τύπου κρητικής βεντέτας. Οι σκηνές που ακολουθούν με τον Neeson έχουν επίσης ενδιαφέρον, αλλά προς το τέλος ο σκηνοθέτης John Irvin φαίνεται ότι έχει χάσει τη μπάλα: στοιχεία σκληρής αστυνομικής περιπέτειας εναλλάσονται με κωμικοτραγικές σκηνές και το όλο έργο αγγίζει την τραγελαφικότητα. Το ρόλο του πιο κακού της ταινίας μας έχει ένας Adam Baldwin που δεν έχει καμία σχέση με τη γνωστή οικογένεια Baldwin. Τον αρχηγό της φαμίλιας υποδύεται ο ελληνο-αμερικανός Ανδρέας Κατσούλας, πιο γνωστός από το ρόλο του μονόχειρα στον Φυγά με τον Harrison Ford. Τέλος, να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε ότι ο Swayze, για αυτήν την ερμηνεία, προτάθηκε για... χρυσό Βατόμουρο!

The Man from Colorado (Διψασμένος για αίμα)

Στα μέσα της δεκαετίας του '40 ο Glenn Ford έγινε διάσημος με την Γκίλντα, ενώ ο William Holden άρχιζε να χτίζει την καριέρα του που θα τον οδηγούσε στα όσκαρ λίγα μόλις χρόνια μετά. Μαζί, το 1948 συνεργάστηκαν στο γουέστερν The Man from Colorado. Ένα ψυχολογικό κατά βάση δράμα με φόντο το τέλος του εμφυλίου πολέμου και τον ερχομό της νέας εποχής. Συνταγματάρχης ο πρώτος, κολλητός του και λοχαγός ο δεύτερος, την τελευταία μέρα του πολέμου θα αποφασίσει ο Σχης να σκοτώσει μια μικρή ομάδα Νοτίων, ενώ αυτοί σκόπευαν να παραδωθούν. Με την αποστράτευσή τους, ο Ford θα αναλάβει δικαστής και ο Holden θα γίνει ο σερίφης της πόλης. Η αυστηρότητά του σε διάφορα τοπικά θέματα και η «όρεξή» του για απόδοση δικαιοσύνης μετά φόνου, θα τον κάνουν τελικά ανεπιθύμητο, θα τον αποξενώσουν από τη γυναίκα του και ο κολλητός του θα στραφεί εναντίον του με τη βοήθεια τοπικής συμμορίας.

Όσο ενδιαφέρον κι αν ακούγεται το έργο όμως, άλλο τόσο προβλέψιμο είναι. Δυστυχώς, οι εύκολα προβλέψιμες ανατροπές του σεναρίου, οι υπερβολικές/γραφικές ερμηνείες και η χάλια... κόμμωση του Glenn Ford μειώνουν την αξία της ταινίας. Ενδιαφέρον στοιχείο πάντως το ότι γυρίστηκε σε έγχρωμο φιλμ, από τα λίγα έργα του είδους εκείνη την εποχή.

Experiment in Terror (Επιχείρηση «Τρόμος»)

Πέρα από τις κωμικές ταινίες, ο Blake Edwards ασχολήθηκε και με μερικά «σοβαρά» πρότζεκτ. Ειδικότερα τη χρονιά του 1962 παρουσίασε δύο διαφορετικές ταινίες συγκριτικά με την ως τότε φιλμογραφία του. Η πρώτη ήταν η κορυφαία δραματική ταινία για τον αλκοολισμό Days of Wine and Roses και η δεύτερη το αστυνομικό θρίλερ με τίτλο Experiment in Terror. Μια ταινία στην οποία η πρωταγωνίστρια Lee Remick παίρνει την τρομάρα της ζωής της από έναν άγνωστο τύπο· της την πέφτει μέσα στο ίδιο της το σπίτι και την απειλεί με τη ζωή της αν δεν ληστέψει η ίδια την τράπεζα που δουλεύει. Αυτή θα ειδοποιήσει το FBI και ο αστυνομικός Glenn Ford θα αναλάβει την υπόθεση. Και από κει και έπειτα παρακολουθούμε την αναζήτηση του δράστη με δόλωμα την Remick στο Σαν Φρανσίσκο της δεκαετίας του '60. Ρεαλιστική σκηνοθεσία σε φυσικούς χώρους, έξοχη ασπρόμαυρη φωτογραφία και μουσική από τον μόνιμο συνεργάτη Henry Mancini. Η ταινία μας δεν έχει υπερβολές, δεν έχει παλικαρισμούς, δεν έχει περιττούς διαλόγους και έχει ένα σωστό ψυχολογικό προφίλ του επίδοξου τρομοκράτη. Και τέλος, η κλιμάκωση της αγωνίας γίνεται σε μια κορυφαία σεκάνς μέσα στο στάδιο κατά τη διάρκεια του αγώνα μπέιζμπολ. Το λιγότερο, ενδιαφέρουσα.

Υ.Γ.: Οι σινεφίλ θα βρούνε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία στο έργο που έχουν ξαναδεί σε ταινίες... του David Lynch!

Dirty Mary Crazy Larry (Η πρόστυχη Μαίρη και ο τρελός Λάρι)

Την πενταετία (πάνω-κάτω) μετά τον Ξένοιαστο καβαλάρη που ήταν πετυχημένος και υπολογίσιμος, ο Peter Fonda έπαιξε και σε μια αστυνομική περιπέτεια με πολύ δράση και κυνηγητά. Η ταινία Dirty Mary Crazy Larry αφορά τον Larry, τον οδηγό αυτοκινήτων που υποδύεται ο Fonda, ο οποίος ύστεα από μια αναίμακτη και χωρίς όπλα ληστεία, το σκάει με το συνεργάτη του. Μαζί τους όμως, με το έτσι θέλω, έρχεται και η Mary, το γκομενάκι που είχε «ρίξει» ο Fonda την προηγούμενη νύχτα. Και η συνέχεια περιλαμβάνει άπειρο αυτοκυνηγητό, με τον τοπικό σερίφη να το έχει βάλει στόχο ζωής να τους πιάσει και τα αστυνομικά αμάξια να διαλύονται το ένα μετά το άλλο. Για τους φίλους των αυτοκινήτων να πούμε ότι η ομάδα των φυγάδων μας τρέχει με δύο Dodge Chargers. Στο σύνολό της, πρόκειται για μια απλή ταινία δράσης b-κατηγορίας. Θα ήθελε να είναι κάτι σε Μπόνι και Κλάιντ χωρίς όπλα, με ολίγη από Μπούλιτ και πολύ από Vanishing Point. Το έργο όμως χάνει αρκετούς βαθμούς εξαιτίας της ατάλαντης νεαρής Susan George που υποδύεται τη Mary. Σε σημεία αναρωτιέσαι πώς και δεν την έχουν πλακώσει στις σφαλιάρες οι συνεπιβάτες της! Πρόκειται για την ηθοποιό που έπαιξε τη σύζυγο του Dustin Hoffman στα Αδέσποτα σκυλιά, μια ταινία που πρέπει να ξαναδώ για να θυμηθώ την ερμηνεία της εκεί. Το τέλος της ταινίας όμως μάς θυμίζει ότι βρισκόμαστε στη δεκαετία του '70· ένα φινάλε που δεν πρόκειται να δείτε σε σημερινές ταινίες.

I Love You Again (Θα ξαναγαπηθούμε)

Ο William Powell χτυπάει το κεφάλι του και... ξυπνάει από δεκάχρονη αμνησία! Γίνεται πάλι ο εαυτός του: μια ανάμιξη ζεν πρεμιέ, κομπιναδόρου και πότη. Το θέμα όμως είναι ότι δεν θυμάται τίποτα από τα δέκα χρόνια που έζησε σε μια μικρή κωμόπολη ως... φλωράκος, τσιγγούνης, πωλητής κεραμικών με χόμπι την ταρίχευση ζώων! Και το κυριότερο, δεν ξέρει ούτε ότι είναι παντρεμένος και ποια είναι η γυναίκα του. Έχοντας όμως σκοπό να καρπωθεί τα λεφτά που έχει μαζέψει στις τράπεζες τόσα χρόνια, αναγκάζεται να επιστρέψει στην πόλη του. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα ντελίριο κωμικών καταστάσεων με τον Powell να μην ξέρει πώς να υποδυθεί τον προηγούμενο εαυτό του. Και πάνω που θα ερωτευθεί τη γυναίκα του, αυτή θα του ζητήσει διαζύγιο επειδή δεν αντέχει να ζει μαζί του, με τον προηγούμενο εαυτό του δηλαδή! I Love You Again, θα προσπαθήσει να της πει και να το δείξει εμπράκτως στη Myrna Loy, στην πολλοστή κοινή τους συνεργασία. Από τις άγνωστες κωμωδίες της εποχής που με έπιασαν ευχάριστα απροετοίμαστο, κάτι που οφείλουν στο έξυπνο σενάριο, τους πολύ καλούς διαλόγους και το ωραίο κάστινγκ.

That Touch of Mink (Η ωραία και ο εκατομμυριούχος)

Ο σεφ που δημιούργησε την πετυχημένη συνταγή των ρομαντικών κομεντί της Doris Day, ο (βραβευμένος και με όσκαρ σεναρίου) σεναριογράφος Stanley Shapiro, δημιούργησε άλλη μια ταινία που φυσικά μοιάζει λίγο-πολύ με τις προηγούμενες επιτυχίες (βλ. Pillow Talk και Lover Come Back). Δίπλα στην ξανθιά σταρ αυτή τη φορά ο παλαίμαχος Cary Grant, ενώ άνετα θα μπορούσε να είναι πάλι ο πολύ πιο νεαρός τότε Rock Hudson, συμπρωταγωνιστής της σε άλλες τρεις πετυχημένες ταινίες. Στην περίπτωσή μας εδώ, στο έργο That Touch of Mink έχουμε (όπως λέει και ο ελληνικός τίτλος) έναν πολυεκατομμυριούχο, ο οποίος μια βροχερή μέρα κάνει μπλιόντα με το αμάξι του την άνεργη (αλλά ωραία) Day. Αυτή πηγαίνει να του ζητήσει το λόγο αλλά τελικά τον ερωτεύεται με την πρώτη ματιά. Η έλξη είναι αμοιβαία κι αυτός την παίρνει μαζί του σε ταξίδι με το ιδιωτικό του τζετ. Η ιστορία έχει αρκετά μπλεξίματα, ερωτικά μπερδέματα του τύπου «άλλο σκέφτομαι και θέλω αλλά άλλο λέω και πράττω» και ούτω καθεξής. Όπως και στις άλλες ταινίες, κι εδώ υπάρχει ο δευτεραγωνιστής χαρακτήρας, ο φίλος του πρωταγωνιστή που λέει την αλήθεια καθαρά και ξάστερα και είναι αυτός που πετάει τις καλύτερες ατάκες. Ο πολύ καλός ηθοποιός Gig Young έχει αυτόν τον καθαρό κωμικό ρόλο που βοηθάει την ταινία να αναπνεύσει, επειδή κατά τ'άλλα κυλάει σε ήρεμα, χαλαρά νερά. Σε γενικές γραμμές, θα την ευχαριστηθείτε αν την παρακολουθήσετε χωρίς απαιτήσεις, βλέποντας το στυλ και τη φινέτσα μιας άλλης εποχής. Ειδικότερα, το γυναικείο φύλο δε θα χορταίνει να βλέπει τα φορέματα και τις γούνες που θα αλλάζει η Day!

And Then There Were None (Οι δέκα μελλοθάνατοι)

Το διάσημο βιβλίο της Άγκαθι Κρίστι που κυκλοφόρησε στη Βρετανία το 1939 με τον τίτλο «Δέκα μικροί νέγροι» έγινε για πρώτη φορά ταινία το 1945 από τον γάλλο René Clair σε χολιγουντιανά στούντιο. Σημειώστε ότι για λόγους... ευαισθησίας το βιβλίο τιτλοφορήθηκε στην Αμερική αρχικά ως «Δέκα μικροί ινδιάνοι» και κατόπιν με τον τίτλο And Then There Were None, όπως και έμεινε. Κάποια βασικά στοιχεία για τους χαρακτήρες και κάποια ονόματα διαφέρουν από το βιβλίο, για να μην υπάρχουν προβλήματα με τον κώδικα Χέιζ, αλλά αυτό μειώνει σε... ενοχές τους χαρακτήρες για κάποια από τα αδικήματά τους. Το κυριότερο όμως είναι ότι το εκπληκτικά απρόβλεπτο και τρομαχτικά απαισιόδοξο τέλος του βιβλίου είναι παντελώς αλλαγμένο στην ταινία μας, έτσι ώστε δεν ταιριάζει ούτε με τον τίτλο της! Χολιγουντιανό φινάλε με όλη τη σημασία της λέξεως. Παρά ταύτα, η ταινία παρακολουθείται με ενδιαφέρον, είναι περισσότερο διασκεδαστική παρά τρομαχτική και υπάρχει ένα μυστήριο για το ποιος έχει οργανώσει το όλο σκηνικό. Ο Clair κρατάει την ταινία σε γρήγορο ρυθμό και εμάς στη θέση μας χωρίς να πατήσουμε το fast forward. Πλουσιότατο καστ με τους παλαίμαχους Walter Huston, Barry Fitzgerlad και Roland Young να ξεχωρίζουν. Το περίεργο πάντως είναι ότι με τόσους φόνους οι χαρακτήρες ελάχιστα δείχνουν να φοβούνται για τη ζωή τους, αλλά αυτό δεν μπορώ να το σχολιάσω καθώς δεν έχω βρεθεί σε ανάλογη περίσταση!

Sophie's Choice (Η εκλογή της Σόφι)

Με μαεστρία, ο Alan J. Pakula φέρνει το θέμα των ναζιστικών θηριωδών στα κρεματορία του Άουσβιτς και του Νταχάου μέσα στην καρδιά της Αμερικής. Και όλα αυτά μέσα από την ιστορία γνωριμίας της πρωταγωνιστικής τριάδας των Peter MacNicol, Meryl Streep και Kevin Kline. Ο πρώτος καταφθάνει από τον αμερικανικό νότο στο Μπρούκλιν το '47 και γνωρίζεται με το τρελαμένα ερωτευμένο και εξωστρεφές ζευγάρι του πάνω ορόφου. Ο άντρας δηλώνει καθηγητής βιολογίας και η γυναίκα είναι πολωνέζα μετανάστρια του πολέμου. Οι διηγήσεις μάς συστήνουν το παρελθόν της Meryl Streep και μέσα από τα φλάσμπακ με σέπια φωτογράφιση παρακολουθούμε την τραγική ιστορία της μητέρας που έχασε γονείς, σύζυγο και τελικά τα παιδιά της στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το παρελθόν όμως επηρεάζει το παρόν και βάζει σε αμφισβήτηση το μέλλον. Οι σχέσεις αυτού του περίεργου τριγώνου με τον ιδιότροπο και εκκεντρικό Kline θα γίνουν τεταμένες και ο νεαρός MacNicol θα ερωτευθεί την Streep περιπλέκοντας τα πράματα.

Αν όχι για οτιδήποτε άλλο, η Εκλογή της Σόφι περιλαμβάνει την καλύτερη ερμηνεία της Meryl Streep, σημείο αναφοράς πλέον για κάθε νέο ηθοποιό. Δικαίως κέρδισε το όσκαρ α' γυναικείου ρόλου, με την ταινία να είναι υποψήφια για άλλα τέσσερα: φωτογραφίας, μουσικής, κουστουμιών και σεναρίου για τον Pakula. Σκληρή και συγκινητική η ταινία, έχει αυτήν την τελική σκηνή που έχει μείνει στην ιστορία και έχει εντυπωθεί ανεξίτηλα πλέον και στο δικό μας εγκέφαλο.

That's My Boy (Πρωταθληταί της γκάφας)

Ίσως η πιο μέτρια και αδιάφορη ταινία του ντουέτου Martin και Lewis. Είναι και η μόνη ταινία που κυκλοφόρησαν μέσα στη χρονιά του 1951. Ίσως φταίει το ότι το That's My Boy επικεντρώνεται στον Λιούις και αφήνει σε δεύτερη μοίρα τον Μάρτιν. Έτσι το ντουέτο έχει λίγες σκηνές μαζί, ο Μάρτιν πετάει δύο τραγουδάκια στα γρήγορα κι αυτό ήταν όλο. Προσπαθούν να έχουν και λίγη παραπάνω υπόθεση αντί να έχουν σκέτα αστεία σκηνικά, αλλά με άνευρη σκηνοθεσία καταλήγει τελικά σε ένα μέτριο αποτέλεσμα.

Το θέμα μας: ο φιλάσθενος και υποχόνδριος Λιούις πάει στο ίδιο κολλέγιο που ήταν και ο δυναμικός, πρωταθλητής πατέρας του και προσπαθεί να του μοιάσει, με μηδενική επιτυχία. Ο πατέρας θα βάλει τον κορυφαίο αθλητή Μάρτιν να συγκατοικήσει μαζί του για να τον βοηθάει. Και τι παρακολουθούμε; Πολύ ράγκμπι, ερωτικά μπερδέματα με συμφοιτήτριες και ξανά ράγκμπι. Το περίεργο είναι ότι δεν βλέπουμε καθόλου να διαβάζουν. Προβλέψιμο το εργάκι και, όπως προείπα, αδιάφορα μέτριο.

The Ride Back (Διά πυρός και σιδήρου)

Γουέστερν κατηγορίας b-movie, διάρκειας όλο κι όλο 79 λεπτών με τον καρατερίστα ηθοποιό William Conrad να είναι και ο παραγωγός της ταινίας. Αναλαμβάνει το δύσκολο καθήκον να πάει στο Μεξικό και να συλλάβει τον Anthony Quinn και να τον φέρει πίσω στο αμέρικα να δικαστεί για δύο φόνους. Θα καταφέρει να τον συλλάβει και σιγά-σιγά θα πάρουν το δρόμο του γυρισμού, εξ ου και ο τίτλος The Ride Back. Ο Quinn όμως θα προσπαθήσει πολλάκις να δραπετεύσει και να «τη φέρει» στον Conrad αλλά πάντα ανεπιτυχώς. Μέχρι τη στιγμή που θα βρουν μια απομονωμένη φάρμα που λεηλατήθηκε από Ινδιάνους με όλους τους ένοικους νεκρούς εκτός από ένα μικρό κοριτσάκι. Από κείνη τη στιγμή σκοπός τους είναι να σώσουν τη μικρή μαζί με το τομάρι τους από τους ινδιάνους που καιροφυλακτούν. Τυπική ταινία του είδους, στην οποία δύο αντίθετοι χαρακτήρες, που μισούν ο ένας τον άλλο, έρχονται πιο κοντά μέσα από δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις, φτάνοντας στο τέλος να προσπαθεί να σώσει ο ένας τη ζωή του άλλου. Μέτρια ταινία στο σύνολο, αλλά περνάει γρήγορα η ώρα λόγω της μικρής της διάρκειας.

Underworld USA

Ο ασυμβίβαστος σκηνοθέτης Samuel Fuller παρουσιάζει τον αμερικανικό υπόκοσμο, τη διαφθορά σε υψηλές θέσεις, τον τρόπο με τον οποίο ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου με αγαθοεργίες και φιλανθρωπίες. Η οργάνωση που έχει απλώσει τα πλοκάμια της σε όλη την Αμερική θα αρχίσει να ταλανίζεται λόγω της επιμονής ενός αστυνομικού αλλά κυρίως του μικροκακοποιού πρωταγωνιστή μας Cliff Robertson, ο οποίος θα μπει μέσα στην οργάνωση για να πάρει την εκδίκηση του για το φόνο του πατέρα του, που τον διέπραξαν πριν από 30 χρόνα τα σημερινά μεγάλα κεφάλια της οργάνωσης. Παίζοντας διπλό παιχνίδι με τους μαφιόζους και με τους αστυνομικούς και έχοντας για όπλο το μυαλό του, θα προκαλέσει... ανεπανόρθωτες ζημιές.

Σκοτεινή, σκληρή και εντελώς κυνική η ταινία Underworld USA, ένα από τα πιο τολμηρά b-movies της εποχής, με τον Fuller να υπογράφει την παραγωγή, το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Αρκετά εστιασμένο στους πρωταγωνιστές με έντονα, κοντινά πλάνα, πρόκειται ουσιαστικά για μια διατριβή στον υπόκοσμο. Αναμενόμενο ήταν να επηρεάσει τους μετέπειτα σκηνοθέτες, βλ. Πέκινπα και Σκορσέζε. Αν σας αρέσουν γενικά οι ταινίες του Fuller, εγγυόμαι ότι θα σας αρέσει κι αυτή.

Operation Petticoat (Επιχείρηση κομπινεζόν)

Μια από τις πρώτες κωμωδίες του Blake Edwards, λίγα χρόνια πριν αρχίσει να παράγει και να σκηνοθετεί μόνος του τα έργα του. Θέμα του ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος και ένα αμερικανικό υποβρύχιο. Μαζί του συνεργάζεται για τρίτη φορά ο Tony Curtis. Στο ρόλο του καπετάνιου ο Cary Grant. Και το θέμα; Υποβρύχιο σε βάση του Ειρηνικού, που δεν πρόλαβε να αποπλεύσει, βομβαρδίζεται από τους Ιάπωνες. Διορθώνοντας τις μεγάλες ζημιές, ξεκινάει να πάει στη βάση του για περαιτέρω επιδιορθώσεις, έτσι ώστε να καταστεί ετοιμοπόλεμο. Μαζί τους ανεβαίνει και το... βύσμα ο Tony Curtis, του οποίου η στρατιωτική θητεία μέχρι τότε ήταν σε λέσχες αξιωματικών και τα τοιαύτα. Με το ταλέντο του όμως στα κόλπα... εκτός κανονισμού, γίνεται ο αξιωματικός προμηθειών του υποβρυχίου. Και ο τίτλος Επιχείρηση κομπινεζόν πού κολλάει; Κάποια στιγμή θα πάρουν από ένα νησί πέντε νοσοκόμες που ξέμειναν και δεν έχουν άλλο μεταφορικό μέσο. Οπότε καταλαβαίνετε τι έχει να συμβεί μέσα στον κλειστό χώρο του υποβρυχίου.

Για όσους την είχανε δει παλιότερα και τώρα δεν θυμούνται, ναι, είναι η ταινία με το ροζ υποβρύχιο. Ευχάριστα αλλά χαλαρά κυλάει το μεγαλύτερο τμήμα της ταινίας. Στο πρώτο μισό τα αστεία προκύπτουν από τις στρατιωτικές καταστάσεις. Από τη στιγμή που θα ανέβουν οι γυναίκες στο υποβρύχιο και μετά, ο Blake Edwards βρίσκει περισσότερα πράματα να ασχοληθεί και οι κωμικές πινελιές βελτιώνονται αισθητά. Δεν πρόκειται για καμιά σπουδαία ταινία, αλλά σίγουρα για ένα ευχάριστο προς παρακολούθησην έργο από την εποχή του 1959, με τα σεξιστικά υπονούμενα να δίνουν και να παίρνουν, αλλά πάντοτε με τακτ και στυλ και χωρίς χυδαϊσμούς.

Nightfall (Άρχοντες της νύχτας)

Μικρή ταινία σε διάρκεια, μικρή σε απήχηση, μικροί σταρ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά ένα μεγάλο όνομα που υπογράφει τη σκηνοθεσία και είναι όλα τα λεφτά: ο Jacques Tourneur. Μπορεί να μην μας παρουσιάζει άλλο ένα Out of the Past, το Nightfall όμως είναι ένα έργο με μυστήριο, δράση και αγωνία: ο μυστηριώδης πρωταγωνιστής μας που προσπαθεί να κρυφτεί από το επικίνδυνο παρελθόν του, ο ασφαλιστής που τον παρακολουθεί, μια μοναχική γυναίκα και οι δύο εγκληματίες που τον κυνηγάνε για τα λεφτά που υποτίθεται ότι τους έκλεψε αποτελούν το μικρό σύμπαν της ταινίας που ξεκινάει χαλαρά, μας βάζει στο κλίμα και την ψυχολογία του πρωταγωνιστή και μετά γκαζώνει μέχρι τέλους, μέχρι τον απίστευτα σκληρό (ακόμα και για τη σημερινή εποχή) θάνατο του κακού. Ίσως αποτελεί και την πρώτη σκηνή τόσο μεγάλης σκληρότητας στην οποία ο κακός πεθαίνει τόσο άσχημα! Σημειώνουμε την πανέξυπνη χρήση των φλάσμπακ και του μοντάζ, γνώριμα στοιχεία φυσικά στο νουάρ σινεμά του Τουρνέρ.

Στα ελληνικά, πέραν του αρχικού τίτλου «Άρχοντες της νύχτας» μπορείτε να τη βρείτε και ως «Μόλις πέσει η νύχτα». Ο πρωταγωνιστής μας είναι ο σχετικά διάσημος τότε Aldo Ray και στο γυναικείο ρόλο η νεαρότατη Anne Bancroft, την εποχή που συμμετείχε κυρίως σε δευτεραγωνιστικούς ρόλους. Λίγο καιρό μετά πήρε το διαζύγιο από τον πρώτο της άντρα, ξεκίνησε μια μικρή αποχή από το σινεμά μέχρι το 1962 που επέστρεψε με το Θαύμα της Άνι Σάλιβαν με την απίστευτα δυναμική της ερμηνεία που της έδωσε το όσκαρ και την παγκόσμια σινε-αναγνώριση.

The Mummy (Η μούμια)

Η εταιρεία με τα διασημότερα τέρατα, η Universal, αποφάσισε να «φέρει ξανά στη ζωή» τον Boris Karloff, αυτή τη φορά με τη μορφή της μούμιας του Ίμχοτεπ, αρχαίου αιγύπτιου που τόλμησε να μπλέξει με τους θεούς για τα μάτια της αγαπημένης του πριγκίπισσας. Η τιμωρία του ήταν παραδειγματική· μουμιοποιήθηκε και ενταφιάστηκε ζωντανός ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Οι ανασκαφείς του 20ου αιώνα φέρνουν στην επιφάνεια νέα ευρύματα που θα τους μπλέξουν με την αρχαία κατάρα.

Η Μούμια είναι πλέον μια ταινία με ιστορική αξία περισσότερο και λιγότερο κινηματογραφική, καθώς τα χρόνια που κουβαλά είναι πάρα πολλά και η αισθητική της είναι πιο κοντά στο βωβό σινεμά. Ο νεαρός θεατής σίγουρα δεν θα τρομάξει ούτε μια στιγμή, αφού πλέον εδώ και δεκαετίες ο κινηματογραφικός τρόμος εξελίχθηκε και έχουμε δει πράματα και θάματα. Την εποχή εκείνη όμως, η μορφή του Καρλόφ ήταν αρκετή για να φέρει ανατριχίλες στο κοινό. Για αυτόν και τους φίλους των τεράτων της δεκαετίας του '30 ενδείκνυται η ταινία και μόνο.

Used Cars (Τα σαραβαλάκια)

Τρελή κωμωδία από τη χρονιά του 1980 με το νεαρό Kurt Russell, ένα χρόνο πριν γίνει ο διάσημος Snake Plissken, να υποδύεται έναν πωλητή σε μαγαζί μεταχειρισμένων αυτοκινήτων. Ο σκοπός στη ζωή του: να μαζέψει χρήματα ώστε να κατέβει υποψήφιος κυβερνήτης στις ερχόμενες εκλογές. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού (Jack Warden) όμως πεθαίνει και ο δίδυμος αδερφός του (πάλι ο Jack Warden) με αντίστοιχο μαγαζί απέναντι του θέλει να το πάρει επειδή έμαθε ότι θα περάσει από δίπλα ο νέος δρόμος και το οικόπεδο είναι κελεπούρι. Ο ένας προσπαθεί να κερδίσει πελατεία από τον άλλο· με αθέμητα μέσα ο νεαρός, με πολιτικά βύσματα ο μεγάλος. Στην ιστορία θα εμπλακεί η κόρη του εκλιπώντος, ο τοπικός δικαστής, μια σχολή οδηγών και καμιά διακοσαριά Σαραβαλάκια! Ένα χρόνο μετά το σενάριο του 1941, ο Robert Zemeckis γράφει και σκηνοθετεί αυτήν την παλαβή κωμωδία, η οποία χρησιμοποιεί αρκετές σάχλες, αλλά δεν καταλήγει να είναι σαχλή. Η φρενίτιδα του τελευταίου μέρους με το α-λα-γουέστερν κυνηγητό δίνει έξτρα πόντους στην ταινία. Χαρακτηριστική κωμωδία της δεκαετίας που ξεκινούσε τότε, ένα έργο που δεν παίζει συχνά στην τηλεόραση, ίσως και λόγω του ακατάλληλου κάποιων σκηνών!