Hesher

Από την υπερβολική διαφήμιση ότι η ταινία Hesher περιλαμβάνει τραγούδια των Metallica και έναν πρωταγωνιστή που είναι στην κοσμάρα του, άλλο περιμέναμε να δούμε και άλλο είδαμε τελικά. Όχι ότι μας χάλασε. Πρόκειται στην ουσία για μια χαμηλών τόνων, δραματική ταινία που ασχολείται με την απώλεια, την αποξένωση μέσα στην οικογένεια, τη μοναξιά. Και μέσα σ'αυτό το κινηματογραφικό σύμπαν, σκάει μύτη σαν «από μηχανής θεός» ο Χέσερ και σώζει το έργο από την προβλεψιμότητα και την τυποποίηση. Ο Joseph Gordon-Levitt σαρώνει και ισοπεδώνει τα πάντα, καταφέρνοντας στο τέλος να αφυπνήσει και να ενώσει την οικογένεια, με το δικό του μοναδικό τρόπο! Φυσικά, ρίχνει και την Natalie Portman στο κρεβάτι! Ο Gordon-Levitt ανέφερε ότι βάσισε την τρελαμένη ερμηνεία του στον εκλιπώντα μπασίστα των Metallica, τον Cliff Burton. Πάντως, με τις επιλογές του, σε λίγο καιρό θα πάρει τη θέση του φίλου του, Heath Ledger, και θα γίνει ο νέος Ledger. Λέω εγώ τώρα...

He Walked by Night (Ο δολοφόνος της νύχτας)

Με ημι-ντοκιμενταρίστικο τρόπο, voice-over αφήγηση που προσπαθεί να μπει στο μυαλό του δολοφόνου, αλλά και έναν μικρό άσο στο μανίκι που δεν είναι άλλος από τον Anthony Mann σε uncredited συμμετοχή στη σκηνοθεσία, η β' διαλογής νουάρ ταινία He Walked by Night παρουσιάζει τις προσπάθειες της αστυνομίας να βρει και να συλλάβει έναν ψυχρό, αδίστακτο και πανέξυπνο δολοφόνο, που δεν αφήνει ίχνη και κοροϊδεύει την αστυνομία με τις πράξεις του. Κάποια στιγμή η έμπνευση θα έρθει στο διευθυντή της αστυνομίας και θα καταφέρουν να φτιάξουν ένα σκίτσο του δολοφόνου με βάση δεκάδες περιγραφές, σε μια ωραία σεκάνς όπου παρακολουθούμε τις τεχνικές και τα μέσα του παρελθόντος. Μια σεναριακή ευκολία θα τους οδηγήσει έξω από την πόρτα του και στην συνέχεια θα ακολουθήσει ένα ανθρωποκυνηγητό στο υπόγειο δίκτυο υπόνομων και όμβριων υδάτων του Λος Άντζελες, φέρνοντας μας στο μυαλό τον αριστουργηματικό Τρίτο άνθρωπο. Πρωταγωνιστής είναι ο σχετικά άσημος Richard Basehart, που είχαμε δει να εμφανίζεται και στο επίσης νουάρ Tension, αλλά πιο χαρακτηριστική ήταν η συμμετοχή του ως επίδοξος αυτόχειρας στο Fourteen hours. Πολύ καλή «μικρή» νουάρ ταινία, στην οποία αφήνει για άλλη μια φορά το στίγμα του ο εκπληκτικός διευθυντής φωτογραφίας John Alton.

Two Mules for Sister Sara (Οι γύπες πετούν χαμηλά)

Κωμικό και σατυρικό, περιπετειώδες και δυναμικό, το γουέστερν του Don Siegel Two Mules for Sister Sara αναμιγνύει κλασικά στοιχεία με σπαγγέτι επιρροές, αποτελώντας τελικά μία από τις ελάχιστες ταινίες του είδους που ξεχωρίζουν μέσα στη δεκαετία του '70. Το αταίριαστο ζευγάρι του σκληροτράχηλου καιροσκόπου Clint Eastwood και της μοναχής(;) Shirley MacLaine, με τις απίστευτες ατάκες και τις ατελείωτες κόντρες, αποτελεί την ουσία όλης της ταινίας. Η συνεργασία τους για να βοηθήσουν στην απελευθέρωση κάποιων επαναστατών από μια φυλακή του Μεξικού αποτελεί απλώς το πρόσχημα για τη δημιουργία του γουέστερν. Ο Don Siegel επικεντρώνεται στο πρωταγωνιστικό ζευγάρι και κερδίζει με αυτή του την κίνηση. Δεν ξεχνάει όμως και τους λάτρεις της περιπέτειας, προσθέτοντας στο τέλος τη μεγάλη και βίαιη σεκάνς της απελευθέρωσης και της πολεμικής σύρραξης. Τώρα, ποια είναι τα δύο μουλάρια της αδερφής Σάρα (που λέει ο τίτλος); Όταν δείτε την ταινία (ή έστω μια άλλη αφίσα της), θα καταλάβετε.

Winter's Bone (Στην καρδιά του χειμώνα)

Σ'αυτή την αμερικανική ενδοχώρα, που παρουσιάζει η ταινία Winter's Bone, δεν θα ήθελες να βρεθείς ως ξένος, ούτε μάλλον ως επισκέπτης. Χαλαροί ρυθμοί, σε ένα κατ'επίφαση θρίλερ, από τη σκηνοθέτιδα Debra Granik, με την νεαρή Jennifer Lawrence να δίνει μια πολύ ώριμη ερμηνεία, στο ρόλο της κοπελιάς που προσπαθεί να συντηρήσει τα δύο μικρά της αδέρφια και τη μητέρα της, με εξαφανισμένο πατέρα και προβληματικές συγγενικές σχέσεις. Αυτές οι σχέσεις θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον μας, αφού το μυστικό της εξαφάνισης του πατέρα πλανάται στον αέρα και κανένας δεν θέλει να ταράξει τα ήρεμα(;) νερά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το θέμα της παρουσιάσης των γυναικών ως των αρχηγών της φαινομενικά πατριαρχικής κοινότητας. Από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς που μας πέρασε.

The Street With No Name (Δρόμος χωρίς όνομα)

Άλλη μια ταινία βγαλμένη από τα αρχεία του FBI. Η voice-over αφήγηση στην αρχή της ταινίας, σκηνές από τα γραφεία και εργαστήρια του FBI, αλλά και η τοποθέτηση ενός νεαρού πράκτορα σε undercover ρόλο, που σκοπό έχει να ξεσκεπάσει μια παράνομη οργάνωση, θυμίζουν όλα το House on 92nd Street. Η μαγκιά της 20th Century Fox βρίσκεται στο ότι βάζει τον ηθοποιό Lloyd Nolan να ξαναϋποδυθεί τον διευθυντή του FBI, που προσπαθεί να διελευκάνει δύο φόνους και βρίσκεται στο κατόπι μιας εγκληματικής οργάνωσης. Ο Mark Stevens θα είναι ο νεαρός που βουτήξει στα βαθιά και θα καταφέρει να μπει στην οργάνωση του συναχομένου και μικροφοβιακού Richard Widmark. Από αυτό το σημείο αποκτά η ταινία The Street With No Name ενδιαφέρον. Από τη μία έχουμε το παιχνίδι των δυνάμεων του νόμου και από την άλλη τα κόλπα της ομάδας των παρανόμων. Φυσικά, κάπου στην πορεία θα αποκαλυφθεί ο μυστικός αστυνομικός και θα οδηγηθούμε στο αιματηρό τέλος. Το κακό θα καταπατηθεί και η αμερικανική κοινωνία θα μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Τουλάχιστον στο σελιλόιντ. Έγινε ριμέικ από τον Samuel Fuller με τον τίτλο House of Bamboo τοποθετημένο στο μεταπολεμικό Τόκιο.

1.000 posts!

Η ημερομηνία σήμερα γράφει 11/11/11 και (όχι... όλως τυχαίως) συμπληρώνουμε 1000 ποστ μετά από τέσσερα περίπου χρόνια ύπαρξης στη μπλογκόσφαιρα. Καλά είναι! Υγεία να έχουμε και θα συνεχίσουμε όσο δεν βαριόμαστε! Ακολουθούν μερικά στατιστικά, για τους λάτρεις των αριθμών.


Με τι είδος/θέμα ασχοληθήκαμε, ανά κατηγορία:
112 γουέστερν! Αν και δεν είμαι μεγάλος φαν του είδους.
30 επιστημονικής φαντασίας και 12 σκέτης... φαντασίας.
19 αστυνομικά και 75 φιλμ-νουάρ. Ίσως αυτά να τα αθροίσουμε μαζί.
7 με θέμα τον ψυχρό πόλεμο, 6 για τον Α'ΠΠ και 24 για τον Β'ΠΠ.
7 βιογραφικές ή βασισμένες σε αληθινά πρόσωπα.
12 μιούζικαλ (μόνο;)
9 με μποξ και 7 αθλητικού περιεχομένου (χωρίς μποξ).
6 με αυτο-κυνηγητά, 9 με σχέση το σιδηρόδρομο, 9 πάνω σε πλοία.
6 με θέμα σχολεία/καθηγητές/μαθητές.
18 για τη ζωή στη φυλακή ή αποδράσεις από αυτήν.
4 swashbuckler, δηλαδή πειρατικές, σπαθιά και τα λοιπά!

Περισσότεροι ηθοποιοί που εμφανίζονται στις αναρτήσεις μας, ως τώρα:
η πρωτιά ανήκει στον Humphrey Bogart και τον Burt Lancaster με 23, έκαστος! Ακολουθεί ο Cary Grant 22 και με 21 οι Robert Mitchum και Richard Widmark. Για τον δεύτερο δεν τον ήξερα, πριν ξεκινήσω αυτό το μπλογκ (oh, yeah)! Μετά βρίσκουμε τους James Stewart και Gary Cooper με 19, Jerry Lewis (17), John Wayne, Dean Martin και Spencer Tracy από 16, οι Walter Matthau, Henry Fonda, Robert Ryan, Lee Marvin και Paul Newman έχουν από 15 και οι Gregory Peck, Clark Gable, Kirk Douglas και Glenn Ford από 14.

Οι πρώτες γυναίκες σε αναφορές είναι η Myrna Loy μαζί με την Barbara Stanwyck και την Bette Davis που έχουν από 12. Ακολουθεί η Katharine Hepburn με 11.

Και ποια ποστ έχει διαβάσει/επισκεφθεί περισσότερο ο κόσμος;
Πρωτιά που δεν μπορεί να αγγίξει άλλη αναφορά σ'αυτό το μπλογκ έχει Ο πόλεμος των κουμπιών. Ακολουθεί στη δεύτερη θέση, και πολύ μακριά από τα υπόλοιπα επίσης, ο Ο κόκκινος κουρσάρος. Στην τρίτη θέση έρχεται Ο βιολιστής στη στέγη. Αρκετά πιο κάτω, στην τέταρτη θέση βρίσκουμε το Γλυκό πουλί της νιότης και στην πέμπτη το αριστούργημα του Μπερτολούτσι Ο κομφορμίστας.

Στις υπόλοιπες θέσεις μέχρι τη δεκάδα έχουμε τα: Cabaret, Οι 3 λοχίες, Η παρέα των λύκων, Απαγορευμένα παιχνίδια και Η ξυπόλητη κόμισσα. Έχω παρατηρήσει ότι πολλές επισκέψεις έχει το μπλογκ όταν παίζονται ταινίες στην τηλεόραση, οι οποίες βρίσκονται και δω αναρτημένες.

Ποιες γλώσσες έχουμε ακούσει περισσότερο;
Πέρα από τα αγγλικά των αμερικανών και βρετανών που είναι η μεγάλη πλειοψηφία, ακούσαμε:
→ 60 ταινίες στα γαλλικά
→ 17 στα ιταλικά
→ 15 με γιαπωνέζικα
→ 9 στα ισπανικά
→ 7 στα ρώσικα
→ 5 στα κορεάτικα
→ 3 στα γερμανικά και στα πολωνικά
→ από 2 ταινίες με περσικά, πορτογαλικά, σουηδικά και κινέζικα (1,5 δις κόσμος και μόνο 2 κινέζικα;!)
→ 1 στα φινλανδικά

...και 18 βουβές!

The Emerald Forest (Σμαραγδένιο δάσος)

Μια περιπέτεια στην αχανή ζούγκλα του Αμαζονίου, ή αλλιώς μια γνωριμία με τις κρυμμένες φυλές του Αμαζονίου που δεν έχουν γνωρίσει τον «πολιτισμό». Ο σκηνοθέτης John Boorman βρίσκει σαν πρόσχημα την αληθινή ιστορία εξαφάνισης ενός μικρού παιδιού στη ζούγκλα του Αμαζονίου και βάση αυτής βρίσκει την ευκαιρία να μας ξεναγήσει σε ένα διαφορετικό κόσμο, με διαφορετικά ήθη, διαφορετικά... τα πάντα. Αν αφήσετε στην άκρη κάποιες σεναριακές ευκολίες και τις αφελείς ερμηνείες, μπορείτε να απολαύσετε εικόνες απίστευτης ομορφιάς. Ο Boorman ξαναεπισκέπτεται δάση μετά το κλασικό Deliverance του '72, αλλά το The Emerald Forest είναι πάνω απ'όλα μια οικολογική ταινία, που από πολύ νωρίς (για το 1985 μιλάμε) έκανε λόγο για τη συρρίκνωση του δάσους του Αμαζονίου από τις αδηφάγες πολυεθνικές. Τον πρωταγωνιστή Powers Booth, πέρα από χαρακτηριστικές δευτεραγωνιστικές συμμετοχές σε γνωστά έργα, τον έχουμε δει ως αντίπαλο του Νικ Νόλτε στο Extreme Prejudice αλλά και στο Southern Comfort· και τα δύο με την υπογραφή του Walter Hill. Σημειώστε ότι το χαμένο παιδί σε νεαρή ηλικία υποδύεται ο γιος του σκηνοθέτη.

Shadow of the Thin Man (Ο άνθρωπος σκιά στις κούρσες)

Τέταρτη ταινία του thin man, τρίτη συνέχεια και ξανά μαζί ο William Powell και η Myrna Loy στους ρόλους του ντετέκτιβ Νικ Τσαρλς και της συζύγου Νόρα, που θέλει να ακολουθεί τον άντρα της στις «δουλειές» του. Αυτή τη φορά, το παιδί τους έχει μεγαλώσει λίγο, ο Άστα το σκυλί είναι πανταχού παρών και η χημεία του ζευγαριού δεν έχει χάσει τίποτα από την αίγλη των προηγούμενων ταινιών. Το Shadow of the Thin Man ξεκινάει με έναν περίεργο φόνο (ή μήπως όχι;) στον ιππόδρομο που αναστατώνει τους ανθρώπους του υποκόσμου και τους δημοσιογράφους που βρίσκονται μπλεγμένοι μεταξύ τους. Ένας δεύτερος φόνος θα περιπλέξει τα πράματα και θα αυξήσει το μυστήριο. Με τον τρόπο του, ο Νικ Τσαρλς θα λύσει το μυστήριο και εμείς θα έχουμε παρακολουθήσει άλλη μια απολαυστική και χαριτωμένη ταινία από την κλασική εποχή του Χόλιγουντ. Και αν ρωτάτε, σε τέτοιες ταινίες, όλα τα μειονεκτήματά τους μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.

Where Danger Lives (Το τέλος μιας αμαρτωλής)

Νεαρός γιατρός θα ερωτευθεί μια όμορφη κοπελιά που αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Θα αποφασίσει να τη ζητήσει σε γάμο, αλλά θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον καταπιεστικό «πατέρα» της. Στο ρόλο του τελευταίου βρίσκουμε τον επιβλητικό Claude Rains, σε μια ολιγόλεπτη εμφάνιση, που θα παίξει καταλυτικό ρόλο για τη συνέχεια της ιστορίας μας. Επειδή από κει και έπειτα, το ζευγάρι θα προσπαθήσει να το σκάσει κάνοντας το ένα λάθος πίσω απ' το άλλο. Ο γιατρός Robert Mitchum (σε γνώριμο κινηματογραφικό σύμπαν) δεν θα έχει καθαρό μυαλό και δεν θα μπορεί να καταλάβει το ποιόν της γυναίκας, θα παρασυρθεί όλο και περισσότερο στην παρανομία. Ευπρόσωπο φιλμ-νουάρ το Where Danger Lives έχει τη σκηνοθετική υπογραφή του John Farrow. Σε δεύτερο ρόλο βρίσκουμε τη σύζυγό του, Maureen O'Sullivan. Η δεύτερη είναι η Τζέιν του κλασικού Ταρζάν της δεκαετίας του '30. Και οι δύο μαζί είναι οι γονείς της Mia Farrow. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο της χαρακτηριστικής femme-fatale που καταστρέφει τους άντρες βρίσκουμε την ψιλο-άγνωστη μελαχρινή Faith Domergue, που ασχολήθηκε περισσότερο με τα b-movies. Χαρακτηριστικά, να αναφέρουμε τη συμμετοχή της στο This island earth. Πάντως, αν η ταινία είχε πιο «μαύρο» τέλος, θα μιλούσαμε τώρα για μια κλασική ταινία. Αντ'αυτού, προτιμήθηκε η χολιγουντιανή λύση της τιμωρίας της κακιάς και της εξιλέωσης του πρωταγωνιστή. Τι να κάνουμε, δεν πειράζει...