«Αν αγαπάς κάποιον του λες πως ο ουρανός είναι λευκός. Κι αν εγώ απαντήσω, μα τα σύννεφα είναι μαύρα, τότε ξέρουμε ότι αγαπιόμαστε.»Ο έρωτας μπορεί να υπάρχει παντού, ακόμα κι ανάμεσα στους φτωχούς και καταφρονημένους, ανάμεσα σε δύο άστεγους, ανάμεσα σε δύο Εραστές στη γέφυρα. Αυτός θα βρει σ'αυτήν το πρόσωπο του έρωτα. Αυτή θα βρει σ'αυτόν το στήριγμα που χρειάζεται για να συνέλθει από τις κακουχίες του δικού της παρελθόντος. Και για να μην χάσει ο ένας τον άλλο, θα φτάσουν στα άκρα. Για πολλούς, η καλύτερη γαλλική ταινία της δεκαετίας του '90. Η νεαρή Juliette Binoche γίνεται η νέα αγαπημένη μας γαλλική φατσούλα. Ο σκηνοθέτης Léos Carax παρουσιάζει μια διαφορετική, σκληρή ρομαντική ταινία, με εικόνες από τα στέκια των άστεγων και τη ζωή στους δρόμους, μια κάθε άλλο παρά φωτεινή ταινία από την πόλη του φωτός. Η άδεια που είχε πάρει για να χρησιμοποιήσει την αρχαιότερη γέφυρα Pont-Neuf του Παρισιού έληξε γρήγορα καθώς είχε αρκετές καθυστερήσεις στα γυρίσματα. Έτσι κατασκεύασε ένα ομοίωμα της γέφυρας και των γύρω παριζιάνικων κτιρίων σε μια λίμνη, καθιστώντας το έργο ένα από τα πιο ακριβά (στη Γαλλία πάντα) που έγιναν ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου