Τόκιο Τζο, το όνομα του κέντρου διασκέδασης που διατηρούσε στο Τόκιο ο Μπόγκαρτ, πριν τον πόλεμο. Μετά από εφτά χρόνια φυγής και τη λήξη του πολέμου, επιστρέφει αλλά δεν μπορεί να το δουλέψει, καθώς βρίσκεται εκτός αμερικάνικης δικαιοδοσίας και απαγορεύεται να πηγαίνουν αμερικανοί στρατιώτες. Βρίσκει όμως μια παλιά του αγάπη. Η οποία είναι παντρεμένη με άλλον αμερικανό. Αυτός για να "επιζήσει", ιδρύει αεροπορική εταιρεία με έναν ιάπωνα του υποκόσμου. Για να ξεπεράσει τη γραφειοκρατεία, δέχεται τη βοήθεια του ερωτικού αντίζηλού του. Τι έχουμε δηλαδή; Μπλεξίματα με το στρατό, μπλεξίματα με τον υπόκοσμο, μπλεξίματα με το πες-το-και-ερωτικό τρίγωνο. Σε ένα μετριότατο καστ, με ανέμπνευστο σενάριο, άνευρη σκηνοθεσία και τους κλασικούς αμερικανούς (πρώτα βομβαρδίζουμε και μετά «βοηθάμε» στην ανοικοδόμηση), η ταινία δε διασώζεται ούτε από τον κύριο Μπόγκαρτ ούτε από το πικρό και ολίγον ηρωικό τέλος. Αν είχε άλλον πρωταγωνιστή, θα μιλούσε για τεράστιο b-movie. Ήταν η πρώτη αμερικάνικη ταινία που γυρίστηκε στη μεταπολεμική Ιαπωνία. Τον κακό της υπόθεσης υποδύεται ο Sessue Hayakawa, που έχουμε δει επίσης στα House of Bamboo και Geisha Boy αλλά είναι γνωστότερος από το ρόλο του σαδιστή Γιαπωνέζου Σ/χη στην κλασική Γέφυρα του ποταμού Κβάι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου