Ο εννιάχρονος Μικέλε, εκεί που παίζει στην ύπαιθρο της ιταλικής επαρχίας, ανακαλύπτει στον πάτο μιας καλά κρυμμένης τρύπας και δεμένο με αλυσίδες τον επίσης μικρό και κατατρομαγμένο Φιλίππο. Από ποιον; Και γιατί; Καταλαβαίνοντας ότι κάτι συμβαίνει με τους συγχωριανούς του και ίσως και με τους γονείς του, προσπαθεί να βοηθήσει τον Φιλίππο χωρίς να τον πάρουν χαμπάρι. Έτσι απλά, μέσα στον εκτυφλωτικό καλοκαιρινό ήλιο της Ιταλίας, ο Gabriele Salvatores (του γνωστού Μεντιτερανέο με τη Βάνα Μπάρμπα) σκηνοθετεί με επιδεξιότητα ένα θρίλερ μυστηρίου. Και επειδή πρωταγωνιστούν μικρά παιδιά, ακροβατεί ισορροπημένα μεταξύ συγκίνησης και σκληρού δράματος. Η ταινία Εγώ δεν φοβάμαι, με την εκπληκτική φωτογραφία, θα τελειώσει και μαζί της η παιδική αθωώτητα θα έχει πάει... περίπατο.
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Πολύ ευχάριστη έκπληξη από έναν ιταλικό κινηματογράφο που δυστυχώς βρίσκεται σε παρακμή εδώ και πολλά χρόνια.
4/5: Πολύ καλή
Δημοσίευση σχολίου