Random Harvest

Λοχαγός με αμνησία από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το σκάει από το άσυλο, γνωρίζει νεαρά τραγουδιάρα, ερωτεύονται, παντρεύονται και ζουν ευτυχισμένα τρία χρόνια μαζί. Όταν θα πάει στο Λίβερπουλ για μια δουλειά, θα έχει ένα ατύχημα, το οποίο θα τον συνεφέρει από την αμνησία αλλά ταυτόχρονα θα ξεχάσει τα τελευταία τρία χρόνια! Το μόνο που θα έχει πάνω του την ώρα του ατυχήματος θα είναι το κλειδί του σπιτιού του, για το οποίο όμως δεν θυμάται τίποτα και κανέναν. Ο αγνοούμενος λοχαγός θα επιστρέψει στην οικογένειά του και θα επανέλθει στην «κανονική» ζωή και μεις μένουμε καθηλωμένοι στη θέση μας για να δούμε πώς θα εξελιχθεί η ιστορία. Τα χρόνια περνάνε και τίποτα δεν προϊδεάζει ότι θα αλλάξει κάτι. Μόνο που ο σκηνοθέτης κρατάει άλλη μια ανατροπή για το τέλος, για να μας εξιτάρει αλλά και να οδηγήσει σιγά-σιγά την πλοκή προς την τελική επανασύνδεση. Το αν η πρώτη ανατροπή σας θυμίσει λίγο το An affair to remember, έτσι όπως συμβαίνει εξίσου αναπάντεχα και χωρίζει τους δύο πρωταγωνιστές, είναι προς συζήτηση. Ή μπορεί να σας θυμήσει το πιο κωμικό I Love You Again, στο οποίο ο William Powell ξυπνάει κι αυτός από αμνησία και γίνεται... ο προηγούμενος εαυτός του!

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα βαρύγδουπο ρομαντικό δράμα. Το Random Harvest έχει γενναίες δόσεις μελοδράματος, αλλά και δύο αγαπημένους πρωταγωνιστές, τον παλαίμαχο Ronald Colman (σταρ από την εποχή του βωβού που η έλευση του ήχου δεν πτόησε την καριέρα του χάρη στην πανέμορφη χροιά της φωνής του) και το νέο αστέρι που άκουγε στο όνομα Greer Garson. Πολλές υποψηφιότητες για όσκαρ, η μοναδική του σκηνοθέτη Mervyn LeRoy, αλλά δεν απέσπασε κανένα. Πιστεύω ότι αν δεν υπήρχε το αντίπαλο Mrs. Miniver του William Wyler, αυτή θα ήταν η νικήτρια ταινία της χρονιάς. Η Greer Garson κέρδισε το όσκαρ α’ γυναικείας ερμηνείας για την ταινία του Wyler. Σημειωτέον, είχε έξι υποψηφιότητες μέσα στην εφταετία 1939–1945, οι πέντες συνεχόμενες την πενταετία '41–'45.