Όπως έχουμε πει και παλιότερα, δεν είμαι οπαδός του μιούζικαλ. Και το ότι οι ηθοποιοί τραγουδάνε όλους τους διαλόγους, αποτελούσε για μένα ένα αντι-κίνητρο ώστε να μην τη δω. Μπορεί η κλασική ταινία του Jacques Demy Οι ομπρέλες του Χερβούργου να σε ξεγελάει στην αρχή με τα χρώματα και το τυπικό ρομάντζο «αγόρι-αγαπάει-κορίτσι» αλλά, τελικά, δεν έχει τίποτα «ζαχαρένιο» πάνω της. Οι αποφάσεις και οι επιλογές των πρωταγωνιστών θα είναι βασισμένες στη ζωή και η μαγεία του κινηματογραφικού έρωτα θα πάει περίπατο. Η συνάντηση των δύο πρωταγωνιστών στην τελική σεκάνς αποτελεί σκηνή ανθολογίας. Το μελαγχολικά ρεαλιστικό της τέλος δεν πρόκειται να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες· τέσσερις υποψηφιότητες για όσκαρ (τραγουδιού, ορίτζιναλ μουσικής, διασκευασμένης μουσικής και σεναρίου) και άλλη μια ως υποψήφιο ξενόγλωσσο φιλμ· η 19χρονη Κατρίν Ντενέβ για άλλη μια φορά... θεά. Τι άλλο να πούμε; Clasique...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου