Ξαναβλέποντας το Of Mice and Men του Gary Sinise μετά από αρκετά χρόνια, διαπιστώνω ότι παραμένει μία συγκινητική ταινία, και η πρωταρχική μου άποψη -ότι το έργο είναι πολύ καλό- δεν αλλάζει. Φυσικά βασίζεται στο ομότιτλο, διάσημο βιβλίο του Τζον Στάινμπεκ. Ο Sinise ως σκηνοθέτης βασίζεται σε ένα καλό σενάριο, που χτίζει το δράμα, που πετάει εύστοχα τις λεπτομέρειες που χρειάζονται εδώ και εκεί και που δίνει χώρο στις ερμηνείες των ηθοποιών (με τον Μάλκοβιτς να ξεχωρίζει, φυσικά). Δεν αφήνει ασχολίαστα τα κοινωνικά προβλήματα αλλά και το ρατσισμό. Η αναπαράσταση της εποχής είναι επίσης εκπληκτικά καλή, έτσι ώστε "νιώθεις" το περιβάλλον, τις κακουχίες των πρωταγωνιστών, τα όνειρα τους για καλύτερη ζωή, τη γκαντεμιά τους.
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Κυριακή 3 Μαΐου 2020
Ξαναβλέποντας: Of Mice and Men (Άνθρωποι και ποντίκια)
Τάδε έφη zisis at 20:08
Labels: 1992, John Malkovich, rewatched
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου