Shock Corridor

Όποιος μπλέκει με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες. Κάπως έτσι, ο δημοσιογράφος πρωταγωνιστής, μετά από δίχρονη «εκπαίδευση», υποδύεται τον σαλταρισμένο για να μπει στο εσωτερικό ενός σανατόριου με σκοπό να ξεσκεπάσει μια άλυτη υπόθεση φόνου. Ενός φόνου του οποίου οι τρεις μάρτυρες είναι ψυχικά ασθενείς. Λίγο η δικιά του μανία με την υπόθεση, λίγο ο μεγάλης διάρκειας εγκλεισμός του με θεραπείες και ηλεκτροσόκ, η ψυχική του υγεία θα αρχίσει να έχει προβλήματα. Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος, που λέει κι ο λαός. Κι ο Samuel Fuller παρουσιάζει άλλη μια πολύ δυνατή ταινία, για πολλούς την καλύτερή του, από την περίοδο που έφτιαχνε ανεξάρτητα έργα, μακριά από τα μεγάλα στούντιο. Ξαναβλέποντας το Shock Corridor, μπορείτε πολύ πιο εύκολα να δείτε την κριτική του Fuller για την αμερικανική κοινωνία. Ο μικρόκοσμος του ψυχιατρείου περιέχει τον εγωμανή δημοσιογράφο που κυνηγάει πάση θυσία τη μεγάλη είδηση, να πετύχει το δικό του american dream. Ο μαύρος ασθενής που νομίζει ότι είναι λευκός (πανέξυπνη η τοποθέτηση του Φούλερ), εκφράζει όλο το ρατσιστικό μένος του λευκού προς τον μαύρο. Ο σαλταρισμένος καθηγητής εκφράζει το φόβο του πυρηνικού ολέθρου. Και με τον τρίτο ασθενή παρουσιάζει την αντικομουνιστική υστερία· ο ασθενής είχε εξευτελιστεί λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων και της προϊστορίας του στην Κορέα και τώρα νομίζει ότι είναι στρατηγός του αμερικανικού εμφυλίου. Must-see ταινία για κάθε σινεφίλ!

Διαβάστε για την ταινία και στον cinetentas.