American Flyers

Η άλλη ποδηλατική ταινία του σεναριογράφου Steve Tesich, μετά την επιτυχία Breaking Away του '79. Η καλλιτεχνική επιτυχία δεν επαναλήφθηκε, αλλά πάλι αποτελεί μια ενδιαφέρουσα αθλητική ταινία και αρκετά καλή μέσα στην απλοϊκότητά της για τους φίλους του ποδηλάτου. Ο νεαρός μυστακοφόρος Kevin Costner, γιατρός στο επάγγελμα και πρωταθλητής ποδηλαδίας, έχει αποξενωθεί από τον αδερφό του και την μητέρα τους, μετά το θάνατο του πατέρα τους. Προβληματισμένος για την υγεία του αδερφού του και για το αν έχει κληρονομήσει την ασθένεια του πατέρα, τον προσκαλεί να περάσει μερικές μέρες μαζί του και να λάβουν μέρος στον αγώνα ποδηλασίας "Hell of the West", πάνω στα Βραχώδη Όρη του Κολοράντο. Αυτοί θα είναι οι American Flyers! Μαζί τους θα είναι η φίλη του Κόστνερ, η ηθοποιός Rae Dawn Chong που θυμόμαστε μόνο από το Κομάντο του Σβαρτζενέγκερ και η κοπελιά που θα γνωρίσει ο αδερφός και θα πάρει μαζί τους στο βαν, η Alexandra Paul, γνωστή κυρίως από το Μπέιγουοτς! Στην καρέκλα του σκηνοθέτη, ο John Badham μας δίνει πολύ ωραίες εικόνες από το πανέμορφο τοπίο στα Όρη, μια καλή εικόνα οργάνωσης μιας ποδηλατικής ομάδας και καλογυρισμένες σκηνές από τους αγώνες, φτιάχνοντας ένα επαγγελματικό, καθ' όλα χολιγουντιανό συνολάκι που βλέπεται ευχάριστα. Ίσως είναι η καλύτερη ταινία αυτού του σκηνοθέτη, μαζί με το Stakeout/Οι Κοριοί, γιατί αν δούμε την υπόλοιπη φιλμογραφία του, καμία ταινία δεν ξεπερνά την μετριότητα.

It's a Gift

Σε άλλη μια ταινία βλέπουμε τον κωμικό W.C. Fields (γεννηθείς με το όνομα William Claude Dukenfield) να παίζει πάλι τον γκαφατζή οικογενειάρχη, τον πάτερ-φαμίλια που δέχεται τα πυρά από όλα τα μέλη της οικογένειας, που απλά... δεν την «παλεύει»! Έχει ένα όνειρο: να πάει στην Καλιφόρνια και να αγοράσει μια φητεία με πορτοκαλιές. Όταν θα πεθάνει ένας μακρινός συγγενής του, θα του χαρίσει λίγα λεφτά και μαζί με αυτά που θα μαζέψει πουλώντας το παντοπωλείο του, θα πάρει την οικογένειά του και θα ξεκινήσει για Καλιφόρνια. Μεσαίου μήκους η ταινία μας It's a Gift, αποτελείται ουσιαστικά από μια συρραφή από κωμικές σκηνές, οι οποίες προκαλούν ένα μειδίαμα, αλλά οι περισσότερες δύσκολα βγάζουν γέλιο καθώς είναι παρατραβηγμένες. Λίγο ανέμπνευστη θα έλεγα η ταινία, σε σχέση με άλλα έργα του κυρίου Fields.

Tropa de Elite (Οι επίλεκτοι)

Βραζιλία, Ρίο ντε Τζανέριο, φαβέλες, φτώχεια και ναρκωτικά, αστυνομία και σκοτωμοί! Με μία λέξη, χαμός! Το πρόβλημα με τις συμμορίες στις φαβέλες του Ρίο, το είδαμε στην Πόλη του Θεού. Εδώ ο σκηνοθέτης José Padilha, χωρίς να παίρνει θέση σύμφωνα με δικές του δηλώσεις, ασχολείται με το ίδιο θέμα από την πλευρά της αστυνομίας. Η επίλεκτη ομάδα, Tropa de Elite του τίτλου, προσπαθεί να εξαρθρώσει τα κυκλώματα ναρκωτικών έχοντας να αντιμετωπίσει επιπλέον τα πισώπλατα μαχαιρώματα από ανώτερους και πολιτικούς. Ο αρχηγός της ομάδας χώνεται βαθειά στην ιστορία, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του για αλλονών συμφέροντα, ενώ επηρεάζεται ψυχολογικά θέτοντας σε κρίση το γάμο του. Ίσως ξενίσει μερικούς η αστυνομική βία, έτσι όμως φαίνεται να έχουν τα πράγματα και αυτό θέλει να τονίσει ο σκηνοθέτης, χωρίς να κάνει διδακτισμό. Η επιτυχία της στη Βραζιλία ήταν τεράστια, και φέτος κυκλοφορεί η συνέχειά της.

The Bachelor and the Bobby-Soxer

Χαριτωμένη κομεντί, με καλούτσικα αστεία, χωρίς μελοδραματισμούς, που παίζει με τη σοβαροφάνεια του θέματός της και σε κερδίζει με την αγνότητα των προθέσεων της επειδή, αντικειμενικά, δεν είναι και η καλύτερη ταινία του Cary Grant. Ο λόγος για το The Bachelor and the Bobby-Soxer το οποίο βγήκε στα ελληνικά ως «Ο εργένης και το αγοροκόριτσο». Δίπλα του η Myrna Loy που υποδυέται την ανύπαντρη δικαστίνα που έχει για μικρή αδελφή την Shirley Temple, η οποία μικρή με τη σειρά της ερωτεύεται τον Cary Grant. Για να ξεμπλέξουν από... δύσκολες καταστάσεις, αναγκάζουν τον Grant να κάνει παρέα με τη μικρή, μέχρι δηλαδή να τον βαρεθεί. Αυτό που ακολουθεί είναι αρκετές χαζοχαρούμενες καταστάσεις, ένα παιχνίδι μπάσκετ εν έτει 1947, μερικές κόντρες τεστοστερόνης (στα υπαίθρια παιχνίδια), κάποια έξυπνα λογοπαίγνια και ο έρωτας που θα έρθει από κει που δεν το περιμένουν. Με τη βοήθεια ενός καπάτσου θείου, φυσικά. Την επόμενη χρονιά, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι ξανασυνεργάστηκε στο πολύ καλύτερο (κατ' εμέ) Το σπίτι των ονείρων.

Desk Set (Αυτή που σ'όλα απαντά)

Το ανθρώπινο μυαλό εναντίον του ηλεκτρονικού εγκεφάλου! Σε μια εταιρεία που δεν πολυ-καταλαβαίνουμε τι φτιάχνει, η Katharine Hepburn είναι η διευθύντρια του τμήματος πληροφοριών. Τις οποίες δίνει αυτή και η συνεργάτιδές της από το μυαλό τους και την έρευνα στην εκτενή βιβλιοθήκη τους. Και μιλάμε για ό,τι πληροφορίες θέλετε. Η αναβάθμιση και η εκβιομηχάνιση όμως έρχεται με το πρόσωπο του Spencer Tracy που θα εγκαταστήσει ένα καινούριο μηχάνημα της IBM, που θα κάνει αυτή τη δουλειά πολύ πιο γρήγορα. Ή έτσι θέλανε να πιστεύουνε πίσω στα 1957. Η ταινία Desk Set (ακριβέστατος ο ελληνικός τίτλος «Αυτή που σ'όλα απαντά») είναι άλλη μια συνεργασία του ζεύγους, το οποίο άρχισε να μεγαλώνει μεν, χωρίς να έχει χάσει τη χημεία του δε. Έχει κάποιες καλές στιγμές, συμπρωταγωνιστούν οι Gig Young και Joan Blondell και γυρίστηκε σε σινεμασκόπ με όλες τις σκηνές να είναι εσωτερικές σε στούντιο, χωρίς να κρύβει τη θεατρική της καταγωγή. Βασίστηκε στο έργο του William Marchant, ενώ το σενάριο έγραψαν οι Phoebe και Henry Ephron, οι γονείς της σκηνοθέτιδος Νόρα Έφρον.

Akira

Το πασίγνωστο, γιαπωνέζικο, κινούμενο σχέδιο (γνωστά κι ως ανίμε) Akira σκηνοθετήθηκε από τον Katsuhiro Ôtomo, τον δημιουργό του ομότιτλου, επικού μάνγκα των 2182 σελίδων. Μπορεί κάποιοι χαρακτήρες να λείπουν, μπορεί κάποιες ενδιαφέροντες κοινωνικο-πολιτικές λεπτομέρειες να σκιαγράφονται επιφανειακά, αποτελεί όμως ένα πλούσιο σε θέαμα, με δαιδαλώδη πλοκή και αχαλίνωτη (και επιστημονική) φαντασία κινούμενο σχέδιο για ενήλικες. Κλασικό πλέον, οι φαν του είδους δεν χρειάζονται σχόλια, οι υπόλοιποι μπορούν να το αναζητήσουν για να πάρουν μια γεύση! Οι επιτυχίες εξάλλου των τελευταίων χρόνων του Hayao Miyazaki ("Spirited Away", «Το κινούμενο κάστρο») βοήθησαν στον νεώτερο κόσμο να εξοικειωθεί με το γιαπωνέζικο ανίμε.

Don't Bother to Knock

Μικρή ταινία σε διάρκεια και μικρή σε... σινεφιλικό εκτόπισμα. Δεν γνώριζα την υπόθεσή της και υπέθετα ότι πρόκειται για μια ρομαντική ταινία με τον Richard Widmark να βρίσκεται ανάμεσα από δυο γυναίκες. Τελικά, δεν πέσαμε πολύ έξω, καθώς ο Widmark έχει προβλήματα με την κοπελιά του την Anne Bancroft, που τραγουδάει σε ένα μπαρ ενός ξενοδοχείου, και συναντάει την Marilyn Monroe που κάνει τη νταντά σε ένα μικρό κοριτσάκι σε ένα από τα δωμάτια. Αυτό που δεν περιμέναμε είναι να δούμε την Μέριλιν να υποδύεται την ψυχολογικά ανισόρροπη που θα εκδηλώσει την ασθένειά της την πιο ακατάλληλη στιγμή. Η ταινία Don't Bother to Knock τιτλοφορήθηκε δύο φορές στα ελληνικά με τους τίτλους «Φλογισμένα χείλη» και «Το 6ο κλειδί της γκαρσονιέρας». Έχει ένα μικρό ενδιαφέρον, κυρίως λόγω της συμμετοχής των γνωστών προαναφερθέντων ηθοποιών αλλά και του καρατερίστα Elisha Cook Jr., που έχει λίγο μεγαλύτερο ρόλο σε διάρκεια απ'ό,τι συνήθως, όπως επίσης και από το γεγονός πως τα συμβάντα λαμβάνουν χώρα σε πραγματικό χρόνο, στην διάρκεια μιας νύχτας στο ξενοδοχείο δηλαδή. Κατά τ' άλλα, αποτέλεσε την πρώτη εμφάνιση της Bancroft, αλλά ήταν κυρίως ταινία για την προώθηση της Μέριλιν και ανάδειξη(;) του όποιου υποκριτικού της ταλέντου.

Ride in the Whirlwind (Κόντρα στους 4 ανέμους)

Ίσως αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα ηθοποιού που ξεκίνησε από τις ανεξάρτητες ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού και με δουλειά και υπομονή ήρθε η επιτυχία και η αναγνώριση. Ο λόγος για τον Jack Nicholson, ο οποίος όλη τη δεκαετία του '60 έπαιζε σε άγνωστα (στο ευρύ κοινό) b-movies. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παρούσα ταινία Ride in the Whirlwind, της οποίας το σενάριο έγραψε ο ίδιος ο Jack και σκηνοθέτησε ο Monte Hellman, γνωστός για τα δευτεροκλασάτα, υπαρξιακά και ψυχολογικά έργα που έχουν δει πολύ λίγοι, «πνευματικό παιδί του Roger Corman» έγραψε κάποιος, με θαυμαστές όπως οι Tarantino και Rodriguez. Σημειώστε ότι ο Hellman υπήρξε ο executive producer του Reservoir Dogs.

Σ'αυτό το acid-western (όπως το κατηγοριοποιήσανε), λοιπόν, ο Jack με άλλους δυο φίλους του διασχίζουνε τη άγρια δύση με σκόπο να βρούνε δουλειά. Κάνουν στάση σε μια απομακρισμένη ορεινή καλύβα στην οποία βρίσκεται η συμμορία του Harry Dean Stanton (μιριάδες συμμετοχές σε έργα αυτός ο άνθρωπος), η οποία όμως καταζητείται για κλοπές και φόνους από ένα εκτελεστικό απόσπασμα (posse). Τελικά θα τους βρούνε εκεί όλους μαζί, θα αρχίσουν να τους πυροβολούν και να τους σκοτώνουν και η αθώα τριάδα θα βρεθεί κυνηγημένη, χωρίς να φταίει σε τίποτα. Θέλετε και happy end; Δεν πρόκειται για χολιγουντιανή ταινία...

Breaking Away (Άγρια συντροφιά)

Η ιστορία τεσσάρων εφήβων που τελειώνουν το σχολείο σε μια μικρή πόλη όπου όλοι εργάζονται στο κόψιμο πέτρας και μαρμάρου, εξ ου και οι φοιτητές του πανεπιστημίου τους χαρακτηρίζουν απαξιωτικά "cutters". Μόνο που η νέα γενιά έχει άλλες βλέψεις, που οι γονείς δεν καταλαβαίνουν. Πρώτος και καλύτερος ο πρωταγωνιστής Dennis Christopher που το παίζει Ιταλός ποδηλάτης, εκνευρίζοντας τους γονείς του και θέλει πάσει θυσία να συμμετάσχει στον τοπικό αγώνα των 500 μιλίων και να αντιμετωπίσει την Ιταλική ομάδα που έρχεται και κερδίζει κάθε χρόνο. Ο μικροκαμωμένος, ντροπαλός και ολίγον ασχημομούρης (από τότε) Jackie Earle Haley θέλει μόνο να παντρευτεί την κοπελιά του. Μιλάμε για τον κύριο Jackie που ξαναεμφανίστηκε στο σινεμά το 2006, ύστερα από αποχή 13 χρόνων, με τις Κρυφές επιθυμίες τσιμπώντας την υποψηφιότητα για όσκαρ β' ανδρικού ρόλου και από τότε μέχρι σήμερα συνεχίζει να παίζει σε πολλά έργα, όπως π.χ. στους Watchmen. Ο τρίτος της παρέας Daniel Stern προσπαθεί να γλυτώσει από το καταπιεσμένο οικογενειακό του περιβάλλον και ο Dennis Quaid, πρώην σταρ-αθλητής του σχολείου, δεν ξέρει τι θέλει να κάνει στη ζωή του. Όταν έρθει κι η στιγμή του ομαδικού ποδηλατικού αγώνα, όλη η παρέα θα πρέπει να συμμετάσχει για να κερδίσει τους μισητούς φοιτητές και να αποδείξουν (κλασικά, αμερικανοί) κάτι στον εαυτό τους.

Και ενώ βρισκόμαστε στα τέλη των «σοφιστικέ και ψαγμένων» 70's, η ταινία τελικά είναι πιο ανάλαφρη απ'ό,τι μπορεί να νομίσατε. Οι κωμικές πινελιές είναι άφθονες, ειδικά το κομμάτι που ο Christopher το παίζει Ιταλός. Ο έμπειρος σκηνοθέτης Peter Yates χειρίζεται πανέξυπνα το υλικό του, χωρίς να γέρνει επικίνδυνα προς το μελό, ούτε αφήνει το έργο να γίνει καμιά χαζοκωμωδία. Μ'αυτά κι μ'αυτά, η ταινία απέσπασε πέντε υποψηφιότητες για όσκαρ: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, μουσικής, β' γυναικείου ρόλου, κερδίζοντας ο σεναριογράφος Steve Tesich αυτό του καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου. Αν και τα χρόνια έχουν περάσει και φαντάζει ολίγον... παλιά, οι ανησυχίες των νέων δεν αλλάζουν οπότε αξίζει να αναζητήσετε την ταινία Breaking Away, που θεωρείται επίσης μια από τις καλύτερες στην κατηγορία «αθλητικές ταινίες». Θα ρωτήσετε: είναι η απόλυτη ποδηλατική ταινία; Θα σας απαντήσω όταν δω το American Flyers που έγραψε πάλι ο Tesich και είναι, φυσικά, παρόμοιας θεματολογίας.

Houseboat (Σπίτι πάνω σε βάρκα)

Όταν ακούς ότι στο έργο Houseboat παίζουν οι Cary Grant και Sophia Loren, δεν χρειάζεσαι και περισσότερα σχόλια. Πρόκειται για ρομαντική κομεντί, φυσικά, με τον πατέρα τριών μικρών και αποξενωμένων τέκνων να αναλαμβάνει την επιμέλεια μετά το χαμό της μητέρας τους, να βρίσκει κατά λάθος για κουβερνάντα την ιταλίδα Loren, η οποία πρόκειται για πλουσιοκόριτσο που το έσκασε από το σπίτι της και δεν ξέρει να κάνει ούτε μια δουλειά! Ύστερα από διάφορες συγκυρίες θα καταλήξουν στο πλωτό σπίτι του τίτλου και, παρόλο την ανικανότητά της, η Loren θα παραμείνει στο σπίτι επειδή θα φέρει τη «χημεία» που θα δέσει την προβληματική οικογένεια. Πρόκειται για ένα ελαφρύ εργάκι, παρόλο τις κάποιες «βαριές» στιγμές του, στο οποίο απολαύσαμε την καλή χημεία των δύο (αρκετά ηλιοκαμένων) μεγάλων σταρ! Τα κουτσουμπολιά της εποχής ήθελαν το κινηματογραφικό ζεύγος να είναι ζευγάρι και εκτός πλατώ, μέχρι τη στιγμή που η Λώρεν παντρεύτηκε τον ιταλό παραγωγό Κάρλο Πόντι.

Les Quai des Brumes (Το λιμάνι των απόκληρων)

Αν και η ατμόσφαιρα, οι διάλογοι και η σκηνοθεσία δηλώνουν ότι το έργο του Marcel Carné Το λιμάνι των απόκληρων ανήκει στον ποιητικό ρεαλισμό που έβγαλε ο γαλλικός κινηματογράφος τη δεκαετία του '30, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ταινία αποτελεί τον πρόδρομο των αμερικανικών φιλμ-νουάρ. Όλα τα γνώριμα στοιχεία βρίσκονται εδώ: ο πρωταγωνιστής που θέλει να ξεφύγει από το παρελθόν του, ετοιμάζεται να μπαρκάρει με νέα ταυτότητα, βρίσκει όμως τη γυναίκα της ζωής του και μπλέκει με τον περίγυρό της που αποτελούν μια επικίνδυνη συμμορία και ο λίγο σαλεμένος νονός της που τη «βλέπει» με άλλο μάτι. Καθώς οδεύουμε προς το τέλος, τόσο μου έρχεται στο μυαλό η Υπόθεση Καρλίτο του ΝτεΠάλμα και... ο νοών νοείτο. Ο μεγάλος Γάλλος σταρ Jean Gabin σε άλλη μια μεγάλη ταινία με την υπογραφή του Carné, σε μια από τις πρώτες ταινίες του, λίγα χρόνια πριν μας δώσει το αριστούργημά του, Τα παιδιά του παραδείσου. Στο μικρό, χαρακτηριστικό ρόλο του νονού, ο ηλικιωμένος Michel Simon, που γνωρίσαμε από τη Σκύλα του Jean Renoir και την Αταλάντη του Βιγκό.

Edge of Darkness (Στην άκρη του νήματος)

Το «βλέμμα του τρελού» επέστρεψε μπροστά από το φακό της κάμερας μετά τα πολλά (αισθητά;) χρόνια απουσίας του. Με σκηνοθέτη τον Martin Campbell (που στα 70 του, μετά το Casino Royale, δείχνει ότι βρίσκεται σε μεγάλη φόρμα) να διασκευάζει τη δικιά του μίνι τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του '80, σεναριογράφο τον William Monahan (του οσκαρικού Πληροφοριοδότη) και... δεύτερο βιολί τον Ray Winstone, η ταινία Edge of Darkness είναι όλη ο Mel Gibson. Θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα μοντέρνο νουάρ, με τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα να ψάχνει ολομόναχος για απαντήσεις σε ένα εχθρικό περιβάλλον, να προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια μέσα από κυβερνητικές και πολυεθνικές συνωμοσίες. Άλλα δε γράφω, διαβάστε καλύτερα τις απόψεις των φίλων που με βρίσκουν σύμφωνο 100%, του 2 ή 3 πράματα και του Ni avec toi, ni sans toi.

Tinker Tailor Soldier Spy

Το διάσημο κατασκοπευτικό βιβλίο του John le Carré μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη το 1979 με πρωταγωνιστή τον μεγάλο (σε ερμηνευτικό εκτόπισμα, αλλά και σε ηλικία) Alec Guinness και μια πλειάδα άλλων βρετανών ηθοποιών στους υπόλοιπους ρόλους. Ήταν μια μίνι τηλεοπτική σειρά εφτά επεισοδίων (με μ.ο. διάρκεια τα 45 λεπτά) που σκηνοθετήθηκε από τον John Irvin, έμπειρο σε τηλεοπτικές παραγωγές, λίγα χρόνια πριν πάει στο Χόλιγουντ και αρχίσει να γυρίζει χαζομάρες, ως επί τω πλείστον. Το σενάριο επιμελήθηκε ο ίδιος ο συγγραφέας, ακολουθώντας κατά γράμμα την πυκνή πλοκή του βιβλίου, αποκλίνοντας λίγο με το θερμό επεισόδιο στην Τσεχία, το οποίο παρουσίασε στο πρώτο επεισόδιο για να μας ενημερώσει εξαρχής για τον τίτλο του έργου και το τι σημαίνουν οι όροι από το παιδικό τραγουδάκι Tinker Tailor Soldier Spy. Από κει και έπειτα θα παρακολουθήσετε την εγκεφαλική προσπάθεια του Guinness να βρει και να ξετρυπώσει τον «τυφλοπόντικα», τον διπλό πράκτορα δηλαδή που βρίσκεται κοντά στην κορυφή της βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας. Αυτό θα γίνει συλλέγοντας πληροφορίες από όλες μα όλες τις πλευρές, συνθέτοντας δύο φαινομενικά άσχετες ιστορίες, βρίσκοντας το κοινό σημείο μεταξύ τους. Δηλαδή, να είστε έτοιμοι για πολύ διάλογο, σε γραφεία, σε μπαράκια, σε αυτοκίνητα, εστιατόρια και σπίτια. Η αγωνία και η ένταση θα αυξάνεται όχι με ανούσια δράση, αλλά με απλές αλλά ζωτικές πληροφορίες. Αποτελεί και μια πρώτης τάξης ευκαιρία να δούμε τον τρόπο δράσης αυτών των υπηρεσιών την ψυχροπολεμική εποχή. Το μόνο που μένει να αναρωτηθούμε είναι πώς θα καταφέρει να συμπυκνώσει μέσα σε δύο-δυόμιση μόλις ώρες όλη αυτή την πλοκή η κινηματογραφική εκδοχή, που προγραμματίζεται να κυκλοφορήσει αργότερα μέσα στο 2011, με τον Gary Oldman στο ρόλο του Guinness και τον Colin Firth, πολύ φρέσκο και... hot ερμηνευτή (sic) μετά το προχθεσινό του όσκαρ.